O ile zagadnienie ingerencji w wewnętrzne sprawy kościołów jest na gruncie Konwencji przepisu art. 9 Konwencji dopuszczalne jedynie wyjątkowo, o tyle przysługiwanie władzom publicznym uprawnień do oceny działań grup wyznaniowych, które to działania wykraczają poza sprawy wewnętrzne, zdaje się nie budzić żadnych wątpliwości. Przepis art. 9 Konwencji definiuje przecież wolność zmiany wyznania i przekonań jako jeden z przejawów wolności wyznania. Zmiana wyznania lub przekonań nie jest więc jedynie wewnętrzną sprawą grupy wyznaniowej do której zmieniający wyznanie lub przekonania należał.
Nawet zatem uwzględniając autonomię kościoła, państwo ma prawo do oceny, czy zachowana jest konstytucyjna norma art. 47, art. 51 ust. 1 oraz art. 53 ust. 1 Konstytucji RP. Odnosząc te ostatnie uwagi do zagadnienia przetwarzania danych osobowych osób nienależących do kościoła, przyjąć należy stanowisko, według którego ustalenie przez GIODO przynależności osoby, o której dane chodzi, do kościoła, nie narusza autonomii Kościoła Katolickiego.
Od razu podkreślić trzeba, że ustalenie tej przynależności, w wymiarze dowodowym i w kontekście norm regulujących tę przynależność, jest obowiązkiem organu w postępowaniu w przedmiocie ochrony danych osobowych. Niezależnie od powoływanych w powyższych uwagach przepisów Konstytucji RP, Dyrektywy, ustawy o ochronie danych osobowych, podstawę rozstrzygania stanowić powinny także przepisy ustawy o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, ustawy o stosunku państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz Konkordatu między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską.
(...)
Dokonana analiza uprawnia do przyjęcia, już na obecnym etapie sprawy, że punktem wyjścia do zajęcia przez GIODO stanowiska, co do przynależności skarżącego do Kościoła Katolickiego, powinno być prawo wewnętrzne Kościoła. Wynika to wprost z art. 5 Konkordatu oraz z zasady autonomii kościołów przewidzianej w art. 25 ust. 3 Konstytucji RP oraz art. 9 Europejskiej Konwencji, a także z normy ustrojowej zawartej w art. 25 ust. 4 Konstytucji RP. Wyraźnie jednak należy stwierdzić, że żadna podstawa prawna rozstrzygania o przynależności do kościołów nie może abstrahować od konstytucyjnych, ustawowych i międzynarodowych statuujących wolność wyznania i przekonań.

Jeżeli nie potrafisz zrozumieć tego, że organizacje, stowarzyszenia i firmy w tym kraju ustalają zasady swojego działania zgodnie z obowiązującym prawem, to ja nic na to nie poradzę.

...nie ma żadnego znaczenia i to jedynie Twoja wizja, która nijak się nie ma do rzeczywistości.

Jeśli nie potrafisz zrozumieć tego, że podporządkowanie sie tym zasadom (zobowiązanie do ich przestrzegania) odbywa się zawsze na zasadzie dobrowolnej zgody na zapisanie się do organizacji o takim a nie innym statucie...

jestem ateistką, a moje zasady etyczne są ugruntowane i bynajmniej nie wywodzą się z katolicyzmu, lecz z ogólnoludzkich wartości humanistycznych. Wobec tego przynależność do organizacji, której doktryna, polityka i obyczajowość (zarówno historyczna jak i współczesna) budzi mój moralny sprzeciw, uważam za nieuczciwą i bezcelową:))

Tak, dostaliśmy nowe świadectwa chrztu - mąż pocztą, ja osobiście. I taki sam wpis widziałam w księdze chrztów ("wystąpiła aktem formalnym" - a nie "dokonała apostazji" - btw: nie znoszę tej napuszonej nowomowy).

Wybacz, ale ten "brak mocy prawnej" decyzji Twoich rodziców o włączeniu Cię do Kościoła, to jedynie Twoje przekonanie, a nie fakt.