Nie ma żadnej przynależności oraz żadnego zapisania. Tobie najwyraźniej cały czas się wydaje, że chrzest to takie samo zdarzenie prawne, jak ślub konkordatowy. (1)

Czy jeśli dwoje rodziców uzna, że rytualne zjedzenie przez nich, w imieniu ich dziecka, spaghetti, w obecności jakiegoś Wielebnego oznacza symboliczne zapisanie ich dziecka do Kościoła Latającego Potwora Spaghetti, to Twoim zdaniem, aby nie należeć do tego Kościoła, to dziecko, gdy już będzie pełnoletnie, będzie się musiało z tego Kościoła wypisywać? Tylko dlatego, że jego rodzice coś sobie ubzdurali? (2)

Cały czas mylicie pojęcia. Chrzest nie jest żadnym "zapisaniem". Wierzycie, że chrzest zapisuje do Kościoła i na tym sprawa się kończy. (3)

Gdyby chrzest był w rozumieniu państwa świeckiego zapisaniem dziecka do Kościoła, to można by było w urzędzie stanu cywilnego poprosić o poświadczenie należenia do Kościoła Katolickiego. (4)

Chrzest nie istnieje jako zdarzenie prawne i nie rodzi żadnych skutków prawnych. (5) Rodzicom wolno wierzyć w cokolwiek. W największą bzdurę, byle nie łamać tym prawa. (6) Rodzice mogą wierzyć, że posmarowanie głowy dziecka masłem oznacza zapisanie do jakiegoś związku wyznaniowego. Wolno im w to wierzyć. Bo jest wolność wyznania. Ale nie oznacza to, że ta wiara rodzi konieczność podejmowania jakichkolwiek działań przez kogoś, kogo rodzice poddali jakimś gusłom... (7)

Ja właściwie nadal nie do końca wierzę, że taka dyskusja tutaj się toczy - nawet jeśli mam ją zapisaną czarno na białym...

Nadal kompletną abstrakcją jest dla mnie odnotowywany przeze mnie tutaj fakt istnienia ludzi, którzy uważają, że "czary-mary", którym mnie poddali moim rodzice, wymuszają na mnie podjęcie jakichś działań, aby te "czary-mary" przestały mnie obowiązywać. (8)

Rozumiem, że procedury wewnętrzne firm, stowarzyszeń i innych organizacji to również jedynie ich wymysły, więc można je swobodnie ignorować?

Nie może funkcjonować w świetle Twojej interpretacji Konstytucji. Natomiast w odniesieniu do jej treści funkcjonuje całkiem poprawnie.

Na ten moment wykazałeś jedynie tyle, że nie przyjmujesz do wiadomości prostych faktów,

Nie.

O wystąpieniu może decydować 1. obywatel na podstawie wolności wyznaniowej albo 2. związek wyznaniowy na podstawie autonomii. Jak każde rozwiązanie "umowy" powinno ono zostać przyjęte przez stronę drugą.

Autonomii mianowicie.

Jeśli nie jesteś ich członkiem bądź pracownikiem/współpracownikiem/kontrahentem - naturalnie.

Cóż, wykazałem, że nie, a Ty nie obaliłeś tego rozumowania, ograniczając się do wycieczek osobistych i przekonywania, że przecież nie jest to takie uciążliwe.

Akurat Twoje proste fakty to urojenia, że wszyscy ochrzczeni nie-apostaci są katolikami, zatem...

Napisz. Jestem bardzo ciekawy tego, jakiej odpowiedzi ci udzielą.

Szanowni Państwo.

Art. 2 ust. 2a Ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (zwana dalej "Ustawą") stanowi, że obywatel, korzystając z wolności sumienia i wyznania, może należeć lub nie należeć do kościołów i innych związków wyznaniowych.

Wobec treści powyższego, uprzejmie proszę o wyjaśnienie, w jaki sposób obywatel ochrzczony w obrządku Kościoła Rzymsko-Katolickiego - czyli w ocenie kapłanów oraz wiernych Kościoła należący do Kościoła Katolickiego - może technicznie realizować swoje prawo do nienależenia do Kościoła Katolickiego, przejawiające się w traktowaniu tego obywatela jako osoby nienależącej do Kościoła Katolickiego na przykład przez urząd Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych?

Czy aby w ocenie instytucji i organów neutralnego światopoglądowo Państwa Polskiego nie należeć do Kościoła Katolickiego obywatel jest zmuszony poddać się procedurze "formalnego wystąpienia z Kościoła Katolickiego" narzuconej przez Kościół Katolicki, czy też do nienależenia ochrzczonego obywatela do Kościoła Katolickiego w rozumieniu dowolnego organu administracji publicznej wystarcza sam pogląd ochrzczonego obywatela (wyrażony np. przez złożenie stosownego oświadczenia), który w swoim sumieniu ocenia, że nie należy do Kościoła Katolickiego?

Czy jeśli ochrzczony obywatel poinformuje w stosownym oświadczeniu dowolny urząd administracji publicznej (np. Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych) o tym, że nie należy do Kościoła Katolickiego, to urząd ten jest zobowiązany traktować tego obywatela jako osobę nienależącą do Kościoła Katolickiego wyłącznie na podstawie tego oświadczenia, czy też urząd ten jest uprawniony do domagania się od obywatela poświadczenia faktu nienależenia do Kościoła dokumentem wydanym przez sam Kościół?

Jeśli Departament Wyznań Religijnych oraz Mniejszości Narodowych i Etnicznych MAiC nie jest organem właściwym do udzielania wyjaśnień w sprawie interpretacji treści regulacji zawartych w w/w. Ustawie, to uprzejmie proszę o wskazanie organu właściwego, do którego należy się zwrócić z tego rodzaju pytaniami.

Z poważaniem.

Mówimy o sytuacji, kiedy jest się ich członkiem bądź pracownikiem. Można je mieć w... niepoważaniu czy nie można?

Jakich wycieczek osobistych?

No nie mów... Nie masz żadnych ateistów wśród znajomych, którzy w te pędy polecą z Tobą do parafii, aby poświadczyć złożenie aktu apostazji?

Rozumiem, że ukrywasz przed wszystkimi znajomymi i rodziną fakt, że nie chcesz należeć do Kościoła? Chodzisz grzecznie na Msze Święte, przystępujesz świętokradczo do sakramentów, uczestniczysz w procesjach itp.?

To nie jest urojenie, tylko fakt, którego, niestety, nie potrafisz przyjąć do wiadomości.

A weź no se zaglądnij na strone 221 rocznika statystycznego 2013, bo ja dokładnie o tą tabelę pytałem, i się zastanów, co piszesz...