Odżizas. Pytanie za sto punktów: po jaką cholerę Jezus zwany Chrystusem wlazł na taką za... stą górę, żeby wygłosić z niej kazanie w postaci ośmiu błogosławieństw? Komu On je głosił: uczonym w Piśmie? Filozofom greckim może?


Mam poważne wątpliwości, czy Ty czcisz jeszcze Pana Boga, czy już tylko coś na kształt złotego posągu, któremu oddajesz pokłony, dla niepoznaki nazywając go JHWH.

Bo to co sobą prezentujesz, to JAK opowiadasz o Bogu i CO wyławiasz z Biblii, stawia Cię właśnie bliżej wyznawcy jakiegoś krwiożerczego bałwana chaldejskiego niż świadka Boga, który umiłował świat.


Przepraszam bardzo, czy Pan jest może żydem?

Jak czytam Ciebie mam wrażenie, że stoisz nad człowiekiem z toporkiem i batem...
Warto może pamiętać o tym, iż "wilk" jest w stanie wykarmić i wychować w swojej norze " niemowlę " ...

O Takiej Miłości mówię...
1 Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący.
2 Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadał wszelką wiedzę, i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry przenosił. a miłości bym nie miał, byłbym niczym.
3 I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją, a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał, nic bym nie zyskał.
4 Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą;
5 nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego;
6 nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą.
7 Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma.
8 Miłość nigdy nie ustaje, [nie jest] jak proroctwa, które się skończą, albo jak dar języków, który zniknie, lub jak wiedza, której zabraknie.
9 Po części bowiem tylko poznajemy, po części prorokujemy.
13 Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy: z nich zaś największa jest miłość.

Być może kiedyś Bóg zada Ci pytanie - " co uczyniłeś dla bliźniego swego "
Co Mu odpowiesz? - " Robiłem wszystko co mogłem póki żyłem i tępiłem jak mogłem każdego kto nie należał do Twojego Kościoła "
" Jaką miarą mierzyłeś taką miarą i Tobie odmierzą "

Wiara katolicka zakłada spełnianie pewnych wymogów, a miłość bliźniego jest jednym z jej elementów. Kościół doskonale w swoich orzeczeniach i naukach, tłumaczył wszystkie zawiłości natury religijnej i moralnej. Jak na razie, to nikt na świecie lepiej tego nie uczynił, bo Boże piętno z Kościoła jest nieusuwalne. Pokochałem wiarę katolicką, Mszę Wszechczasów i namawiam kazdego, by przyjął te skarby wiary. Czcze dysputy, schodzenie na manowce długaśnych waszych wywodów, są mi do niczego nie potrzebne, dlatego nie mam zamiaru odnosić się do śmiesznych zarzutów mi tu na okrągło czynionych. Świeccy wierni muszą wiarą żyć i wpływać na to, aby Boże Prawo bylo obowiązujące, czy się to komuś podoba czy nie.
Wiem, że ludzkie siły katolików są dzisiaj bardzo mizerne, ale Bóg da że się kiedyś to zmieni.
Wasze świadectwa są fałszywe, bo oparte o ludzkie kalkulacje, a te zawsze będą zwodnicze jak obecna rzeczywistość Europy w tym Polski, wymierającej z galopującą recesją, bez perspektyw dla młodych ludzi ,wystawionych na żer wyznawców wszetecznej sodomii i innych zboczeń, lichwy i zysku, czyli złotego cielca. Odrzucenie tych fałszywych bóstw i ateizmu oraz przylgniecie do Kościoła, będzie prawdziwym uznaniem Chrystusa Króla w Polsce, a temat tego własnie dotyczy.
Bez uznania Go naszym królem, zgodnie z obietnicą daną Rozalii Celakównie przez Chrystusa Pana, zginiemy.

Nie wiem czy wiesz, ale to co napisałeś to nauka protestancka, nie katolicka.

Z dzieciństwa pamiętam( lata 1968-70, jak na lekcjach religii, tak uczył mnie młody wtedy ks. Eugeniusz Petrykowski.

Z nauki Katechizmu KK
. Uczynki zasługujące i ich utrata. Człowiek, osiągnąwszy usprawiedliwienie przez łaskę uświęcającą, staje się zdolnym do wykonywania uczynków zasługujących na niebo, gdyż "każde dobre drzewo wydaje dobre owoce" (Mat. 7, 17). "Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity" (Jan 15, 5). Ten owoc usprawiedliwienia nosi nazwę zasługi. Rozumiemy przez nią wewnętrzną wartość uczynku, która daje człowiekowi prawo do zapłaty, czyli nagrody w niebie.
Tracąc łaskę uświęcającą przez grzech ciężki, równocześnie traci człowiek zasługę zyskaną przez nadprzyrodzone uczynki. "Gdyby sprawiedliwy odstąpił od swej sprawiedliwości i popełniał zło, żaden z wykonanych czynów sprawiedliwych nie będzie mu poczytany " (Ezech. 18, 24). Skoro jednak człowiek zdobędzie z powrotem łaskę uświęcającą, to wraz z nią odzyskuje pełne prawo do wszystkich zasług osiągniętych przed grzechem.
Rozróżniamy tedy ze względu na wieczną nagrodę: 1) uczynki żywe, tj. te, które mają wartość i zasługę nadprzyrodzoną, 2) martwe, tj. dobre, ale jako spełnione w grzechu śmiertelnym, nie uprawniają do nagrody w niebie i 3) umorzone, tj. dobre i spełnione w stanie łaski, ale udaremnione przez następny grzech ciężki. Z chwilą, kiedy grzesznik powróci do stanu łaski, odzyskują one dawną swoją wartość, stają się znowu żywymi niby zwiędły kwiat wstawiony do świeżej wody.
Trzeba pamiętać, że dobre uczynki grzesznika choć nie mają wartości nadprzyrodzonej, to jednak są bardzo pożyteczne, bo zmniejszają albo uchylają kary doczesne, dają prawo do nagrody tu na ziemi, a niejednokrotnie wyjednują u Boga łaskę nawrócenia.

Tya, tylko jakoś dziwnie budowa państwa Bożego, pozbawionego ludzkich kalkulacji, nie udała się ani taborytom, ani Savonaroli, ani nawet Jezuitom w Paragwaju.


Szanowny Pan zapozna się z pojęciem 20/80 i przestanie gadać głupoty, jakoby wiara katolicka mogła coś tutaj zmienić.


Zgłoza.


Szanowny Pan przedstawi alternatywny system gospodarczy, pozbawiony kredytu i głównego bodźca do pracy.


No to gińcie. Możliwie spektakularnie, bo nam się nudzi (Lurker przegryza paluszka).

No właśnie. Więc Twoje porównanie było zdecydowanie nie w duchu tego zakończenia...

Tak swoją szosą, to Pan Jezus z takimi biesiadował. Biedny on, nie wiedział, że nic u Ojca dla nich nie wyjedna, a tylko się podtruwa...

Już bardziej piśmiennego tam nie bylo?

Nieraz myśl się zapędzi. Nie jestem nieomylny.

Słowa ładne, choć surowe, i przede wszystkim prawdziwe. I z pewnością nie zostaną dobrze przyjęte na forum...

Zdecydowanie nie jest to prawda. Wszelkie dobro ma sens, ponieważ czynienie go zbliża do Boga i niszczy grzech. Jednak istotnym jest fakt, że jeżeli ktoś uparcie trwa w grzechu śmiertelnym, to nawet milion dobrych uczynków na dzień nie uchroni go przed piekłem.

Miłość bliźniego jest jednym z elementów wiary katolickiej -tak piszesz.
Każdy człowiek który tutaj wypowiada się w stosunku do Ciebie - jest Twoim bliźnim.
Z tego co zauważyłam - osądzasz , oceniasz i pogardzasz bliźnim - co jest sprzeczne z głównym Bożym Prawem ustanowionym przez Chrystusa i jednym z elementów Kościoła Katolickiego który jak piszesz - kochasz.
Nie po to Chrystus przyszedł na ziemię aby ludzie wyginęli , nie po to była ofiara by człowiek stawiał warunki drugiemu człowiekowi na drodze do zbawienia.
Nie Ty ustanawiasz jaką drogą każdy człowiek podąża by osiągnąć zbawienie i nie drogą namawiania ukazuje się światło Chrystusowe.
Bóg ma plan zbawienia względem każdego człowieka z osobna , więc nie osądzaj ludzi bo pojęcia nie masz co Bóg dla każdego z nich z osobna uszykował.
Ktoś Kto pisze o Miłości względem Kościoła ( Prawdziwego Kościoła) nie trzyma w drugiej ręce miecza i nie wymachuje nim na prawo i lewo zastawiając się objawieniami.Jeżeli uznajesz Chrystusa za Króla to bądź poddanym Chrystusa i wiernym Jego Prawu którego podstawowym elementem jest " Miłość bliźniego" .
Prawo Miłości - nie nakazuje, nie zmusza, nie potępia , nie gardzi, nie wymusza , nie manipuluje ,nie ocenia, nie osądza ,nie namawia, nie szydzi , nie wyciąga miecza, nie wytyka palcem itd...
Prawo Miłości jest godnością względem drugiego człowieka - bez względu na to kim jest i jaki Jest ....
Prawo Miłości którego człowiek przestrzega wydaje owoc ....zbierasz owoce tego co siejesz słowem.

(westchnienie) Z wyjątkiem, naturalnie, ludzi którzy chcą Ci zrobić krzywdę, większą bądź mniejszą, albo chociaż przymusić do czegoś wbrew Twojej woli (na przykład do porzucenia "bajek" o Prawie Miłości). Wtedy odkładasz serduszko na półeczkę i pokazujesz pazury. Może skończy się na wzajemnym straszeniu, a może trzeba będzie oczy wydrapać.

Nie każdy godzien jest Twojej miłości.