Acro jak już pisałam byłam ateistką. Nawet nie wiesz jak bardzo zatwardziałą i zaawansowaną że się tak wyrażę więc wiem jak to jest żyć bez wiary i Boga. I wtedy też mi się wydawało, ze nie jest mi On do szczęścia potrzebny bo świetnie się czuję w swoim świecie bez Niego. baaaaaaaaardzo się myliłam. Dlatego się wypowiadam w taki sposób gdyż wiem jak to jest bez Boga i wiem jak to jest z Nim

No więc powinnaś mnie zrozumieć: ja z kolei byłem wierzącym, i to bardzo, byłem ministrantem. Potem zacząłem nad tym rozmyśłać, dotarło do mnie, że moja wiara to tylko efekt narzucenia poglądów przez otoczenie i teraz czuję się ze sobą w porzadku. Wcześniej nawet nie wiedziałem, jak bardzo się oszukuję.

I teraz - czemu Twoja historyjka ma być bardziej przekonująca od mojej?

Nie spodoba Ci się - wrócisz do Boga. Ucieszy się z tego nawet bardziej, niz gdybyś była mu wierna! No więc? Mnie zachęcasz, a sama?...

To dowodzi co najwyżej, że masz słabą wyobraźnię...

Samowystarczalność to nie cecha religii, a już na pewno nie definiująca.

Tak samo Bóg ucieszy się gdy Ty do Niego wrócisz.

No to teraz dajcie mi przykład, że można tak zmienić swoje religijne zapatrywania, i zostańcie ateistami! A ja, jakiś miesiąc później, zacznę praktykować. To co - deal?

Czy taki temat w ogóle ma prawo istnieć na forum religijnym?
Pytam dlatego, bo twierdzenia które mogą stać w ostrej sprzeczności z nauczaniem KRK, będą oczywiście niemile widziane. Jaki jest tego sens?

Weź przestań Acruś. Od kiedy to zajmowane stanowisko przesądza o tym, że jest się "bardziej" wierzącym? Może chodziło Ci o pozycję, szacun i autorytet czy też powód był bardziej prozaiczny: aby babcia dawała Ci więcej słodyczy i abyś był jej ulubionym wnuczkiem


A może Twój ateizm, to efekt dobrego marketingu ze strony osób, które Ci w jakiś sposób zaimponowały?

Cyrograf trzeba podpisać własną krwią?

Bo, naturalnie, wszystko, co niezgodne z nauczaniem KRK, jest bez sensu!

Trafiłeś na promocję - wystarczy przyłożyć kaszankę!

Acro ja cię bardzo dobrze rozumiem choć wydaje mi się(nie mam pewności) że twoja wiara była taka jak moja wiele lat temu, czyli wyuczona i narzucona odgórnie z racji urodzenia się w rodzinie katolickiej. Czyli tak na prawdę nie była to żadna wiara tylko jakaś tam wiedza. Nie czułeś raczej jej w swoim sercu. Uwazam, że gdybyś ją poczuł nie byłoby możliwości abyś się od tego odwrócił albo musiałbyś być głupcem(przepraszam za określenie) Dlatego nie wydaje mi się, ze możesz wiedzieć co straciłeś i że życie teraz jest lepsze. To, że żyjesz, jakoś dajesz radę to nie znaczy, że jest to pełnia szczęścia. Nasze życie ziemskie to tylko przystanek na którym jesteśmy chwilowo a punkt docelowy to życie wieczne. To tutaj wszystko jest chwilowe, ulotne i wkrótce przeminie...... Ale miłośc Boża nie przemija i to jest coś najwspanialszego czego człowiek może doświadczyć.
Oczywiście zgadzam się z tobą, ze nie powiesz sobie przecież: ok to teraz już będę wierzyć..... To tak nie funkcjonuje. Ale nigdy nie mów nigdy i nie zamykaj drzwi całkowicie. Pozostaw je choć lekko uchylone a może Pan Bóg nimi wejdzie i dotknie twojego serca czego szczerze ci życzę

Najgorzej że Acro-wi nie chce się nawet chcieć.

heh może i tak

Widzę, ze Valuś lepiej ode mnie wie, jak bardzo wierzyłem. Cóż, wpadłem. Oczywiście, rozgryzła mnie. Nie sądziłem, że to się zjawi, a nikt mnie tak nie zna, jak ona.


A może Twoja wiara, to efekt dobrego marketingu ze strony osób, które Ci w jakiś sposób zaimponowały?

Zastanówmy się, kto ma lepszy? Liczący dziesiątki tysięcy urzedników, masę kasy, wydziały na uczelniach i miliony naciskających fanów kościół, czy ateiści, niezorganizowani, nieliczni, dopiero ostanio próbujący wyjść z podziemia? No jasne, ze ateiści - to jedyna rozsądna odpowiedź!