Ja akurat wariatów gier liczbowych nie znam osobiście, ale za to uzależnionych od wróżb, horoskopów sporo.
Choć bywają ludzie uzależnieni od przedziwnych rzeczy - znałam osobiście panią, której brakowało często na chleb dla dzieci, ale Harlekina obowiązkowo musiał kupować, tydzień w tydzień.

@Roza444

Tak jakoś
zainteresował mnie twój obrazek

Po przeprowadzeniu niezbędnych operacji
powiększania:


odkryłem napis w prawym dolnym rogu
prowadzący do blogu

Bracia syjamscy
dla osób o mocnych nerwach.

Masz coś z nimi wspólnego?
Bo stanowczo zastrzegają dla siebie prawa autorskie co do grafik.

Ja bym tam z nimi nie zaczynał...

Znalazłam obrazek w necie i ściągnęłam ale zastrzeżonych praw nie było więc pobrałam bo mi się podobał.

I to jest właśnie niezwykłe...i na swój sposób piękne.

Dobrze by też było gdyby rodzice trzymali ten sam kurs w wychowywaniu dzieci.

Przeskakuję wypowiedzi różne. Odnoszę się do początku.
Nie wierzysz. Ale konsekwentna nie jesteś. Czemu nie pójdziesz do spowiedzi i nie powiesz całej prawdy? Czy nie możesz na wstępie powiedzieć, że czynisz to pod przymusem? Mądry spowiednik, nadzieję mam, doradzi wyjście z sytuacji.

Mam pytanie. Czemu ulegasz rodzicom? Ze strachu? Czy może nie chcesz ich zranić? A może, nie masz argumentów?

Osobiście jestem przeciwny przymuszaniu kogokolwiek do sakramentów. Ale gdyby moi synowie tak postąpili, to powiedziałbym, jaki ból mi to sprawia. I modliłbym się w ich intencji. I obserwował, czy może następuje jakieś przełamanie.

Życzę Ci skutecznych poszukiwań. Szukaj, pytaj. Kiedyś znajdziesz. Boga lub Szatana. Życzęć tego, co dobre dla Ciebie. Transcendentalnie i doraźnie.

Ciężko od tak odrzucić coś co było wpajane tobie całe życie.


Zdaje mi się, że nie wiesz kim jest "kapłan" w oczach osoby która ani w boga, ani w kościół nie wierzy.




What?

Skoro Katolik modli się do "Boga" "jedynego, prawdziwego i tak dalej, i tak dalej" to reszta twoim zdaniem oddaje cześć Szatanowi?????????????????????????

Wędrowiec?
Włóczykij?

Jaki włóczykij? O co Ci chodzi jeśli Cię to uspokoi to sobie zmienię awatara i po sprawie.

Roza444

Czy nie jest tak, że jesteś w okultyzmie i chcesz w nim być dalej bo tak chcesz i raczej nikt Cię do tego nie zniechęci, choćby by stał za tym szatan (tak właśnie jest)

Przed chwilą skończyłam rozmowę z matką. Nie udało mi się jej przekonać, powiedziała że albo pójdę pod przymusem ale sama albo mnie tam zaciągnie siłą i dała 1000 argumentów co mnie czeka jak nie pójdę, ojciec się wyniósł powiedział że on się w to nie będzie wtrącał ale jest za tym żeby mnie nie zmuszać z tego co słyszałam chciał ją wczoraj wieczorem przekonać do moich racji ale się nie udało. Nie wiem co mam robić, tak strasznie jej nienawidzę i już się telepię na myśl że jutro mam tam iść a co gorsza jeszcze do tej nieszczęsnej spowiedzi.

Idź do spowiednika i pogadaj z nim o tym, co się z Tobą dzieje. Może Cię wyśle do egzorcysty*, a może nie, ale na pewno pomoże, bo razem poszukacie przyczyny, która powoduje, że znienawidziłaś Mszę Świętą i przyjmowanie sakramentów.





*To, co opisujesz, zaczyna przypominać opętanie.

Nienawiść do własnej matki w tak niczym szczególnym przypadku z tego co opisujesz pokazuje że problem jest w Tobie samej. To powinien być wielki czerwony alarm dla Ciebie. Nie wyobrażam sobie jak można z takiego powodu nienawidzić własnej, jedynej matki która Cię urodziła, wychowała i tak się dla Ciebie starała, która Cię kocha i po prostu chce dla Ciebie dobrze. Twoja matka jest najbliższym Ci człowiekiem na ziemi, nikogo innego takiego nie masz i nie będziesz miała. Nikt tak Cię nie kocha jak Twoja mama i nikt Ci tego nie zastąpi.

Może i dobry pomysł ale nie na rekolekcje jak jest kolejka po same drzwi, ciężko by mi było o tym rozmawiać jak bym czuła że ktoś z tyłu czeka i się niecierpliwi, jak iść to tak żeby był spokój i czas na wszystko a teraz to jest mało prawdopodobne.

Nie mówię że się nie starała i że się nie troszczyła bo to jest pewne zawsze miałam to co chciałam, mało kiedy mi czegoś odmawiała, ogólnie rzecz biorąc kocham ją bo jest moją matką ale z drugiej strony tak strasznie nienawidzę, dzisiaj wracając z podkulonym ogonem do swojego pokoju życzyłam jej najgorszego aż sama potem się dziwiłam że coś takiego mogłam pomyśleć.

Najlepiej będzie jak się umówisz z księdzem na spotkanie.