"Więc pytam - co właściwie miałaby mi dać ta wiara, czegoś ponoć nie daje ateizm? "Reset" w postaci odpuszczenia grzechów za pomocą spowiedzi? Coś jeszcze?"

Ano daje jeszcze poczucie bezpieczeństwa i nadzieję na życie wieczne z osobą, która kocha nas tak jak nikt inny.

Chyba, że okaże się, że Bóg jest - ale zupełnie inny, bardzo nielubiący konkurencji (jam jest Bóg zazdrosny...) i w związku z tym wyżej ceniący sobie ateistów niż innowierców. Wtedy masz może i życie wieczne przed sobą, ale męczarni...

A że możliwych Bogów jest nieskończoność, próżnością i naiwnością jest zakładać, że akurat Ty wybrałeś tego właściwego...

Ależ skąd! Bóg jest jeden i to właśnie taki w jakiego ktoś tam sobie wierzy....a reszta (ludzi) to głupcy lub ignoranci. Religia bardzo upraszcza niektóre aspekty życia

Ależ Acro.
Wtedy czeka mnie ten sam los co Ciebie, a więc jesteśmy na równi 😉. Nie wierząc po prostu nadziei brak.

Wojwku. Przeczytaj uważnie - akurat w tym przypadku będziesz miał dużo gorzej. Tak samo zaś, gdy okaże się, że Bóg to nieprzekupny okrutnik (co by też tłumaczyło powszechność cierpienia na świecie), albo że wiszą mu pochlebstwa i umizgi stworzonych przez niego mróweczek, albo że w ogóle się światem nie interesuje.

Przy czym właściwie będę o tyle do przodu, że nie tracę za życia czasu i środków na niepotrzebne rytuały, nie odpuszczam sobie np mojego ulubionego grzechu - cudzołóstwa itp itd.

A wiesz czym cudzołożenie może się skończyć?

U mnie, jak na razie, nie chwaląc się, zawsze sukcesem (niestety, nie wiem, jak go opisać, żeby nie dostać warna od moda)

Przyznaję rację, że nie przeczytałem uważnie. Odnośnie Twoich gdyby..., to tylko spekulacje bardzo malutko prawdopodobne. A odnośnie przyjemnego grzeszenia - to zapewne wiesz, że nie ważne jest jak zaczynasz lecz jak kończysz.

W jaki sposób?

Nadzieję? Wizja wiecznego istnienia w niezmiennym stanie uwielbienia dla Stwórcy mnie co najwyżej przeraża i przyprawia niemal o mdłości.
Próbowałeś sobie chociaż wyobrazić, co tak naprawdę oznacza i z czym się wiąże świadome, wieczne istnienie? Przecież to istny koszmar. Nie wyobrażam sobie większej kary, niż nie móc przestać istnieć.

Dlaczego spekulacje sa mało prawdopodobne? Uzwględniłem z grubsza wszystkie kombinacje. Podstawowa myśl jest taka: wśród nieskończonej ilości mozliwych Bogów z możliwymi wymogami i oczekiwaniami, jakie są szanse, że akurat Ty trafiłeś we właściwego i do tego właściwie zinterpretowałeś jego oczekiwania?

Do tego co dla jednego Boga grzechem, dla innego cnotą

No i co do kończenia - to właśnie jest najfajniejsze w cudzołożeniu

Pogaństwu jest prawdopodobnie trudniej, jako że jest mało uniwersalistyczny.



Katolicyzm ma za sobą już co najmniej kilka odrodzeń, a, jak dla mnie, bywał już w gorszym stanie niż dzisiaj. Prawdę mówiąc, Kościół dawno już nie był w lepszej kondycji, niż jest dzisiaj.



Sorry, ale, charakterystycznej dla poprzedniego systemu, wiary w jakieś "bezwzględne prawa dziejów", czy też "biegi" historii, których w żaden sposób nie da się odwrócić, zdecydowanie nie podzielam. Absolutnie wszystko się może zdarzyć.



Najpierw musiałbyś to porządnie przemyśleć - by uniknąć np. mieszania "wiary" z katolicyzmem i Kościołem, co czynicie notorycznie. "Wiara" to dla ciebie "Kościół, ksiądz, spowiedź, 10 przykazań" itp. No i przypominam, że przecież wierzysz w Potwora Spaghetti - więc coś ci chyba jednak wiara daje, prawda? Przemyśl (wreszcie) swój światopogląd. To wezwanie do wszystkich ateistów.



O, możemy zacząć np. od tego - dlaczego tak strasznie chcesz przestać istnieć? Zastanawiałeś się kiedyś nad tym? Ale tak poważnie - nie po to, żeby sprowokować wierzących, tylko dla siebie?

Bóg wiele razy mi pomógł w trudnych chwilach dlatego daje mi poczucie bezpieczeństwa.

Ciebie niektóre rzeczy przyprawiają o mdłości, a mnie zupełnie inne i jak na takim polu chcesz dyskutować?

Obawiam się, że raczej wręcz odwrotnie: dla większości katolików wiara to przede wszystkim ksiądz i Kościół. Przecież macie "nauczanie Kościoła" a nie "nauczanie Boga" - żeby daleko nie szukać. Czy aby na pewno "nauka Kościoła" jest nauką Boga?


Nie. Wiara dla mnie to nie Kościół, ksiądz, spowiedź i 10 przykazań.
Ta akurat daje naprawdę wiele wymiernej radości...
Nie wyobrażam sobie przymusu wiecznego istnienia. To byłby po prostu horror. Myślę, że większość katolików, która tak marzy o tym swoim "niebie", nigdy się głębiej (o ile w ogóle) nie zastanawiała nad tym, co właściwie znaczy "istnieć wiecznie".

Zresztą Bóg też, jak widać "wymiękł", bo musiał sobie zrobić świat, żeby coś się przynajmniej działo...

Bóg to mięczak - potrzebował sobie stworzyć istoty, które nadałyby jemu samemu sens istnienia.

Właśnie o to mi chodzi - zamiast zastanawiać się nad sobą, natychmiast przenosisz uwagę na wierzących i to konkretnych.



Ale dlaczego?



Patrz akapit nr 1.

Wieczne istnienie jest bez sensu bo jest właściwie istnieniem dla samego istnienia. Bez celu. Bo nawet jeśli zrealizujesz cele swojego istnienia, to... nadal będziesz istnieć. Jeśli celem wiecznego istnienia jest wieczne istnienie, i to w dodatku świadome, to to jest po prostu masakra.

Ewentualnie cel jest z definicji nieosiągalny a to wymusza wieczne dążenie do tego celu. Ale to też jest masakra bo ileż można dążyć do czegoś, czego i tak się nie osiągnie?

Jeśli istniejesz wiecznie po to, aby Bóg zaspokoił jakąś Twoją potrzebę, to albo Bóg ją zaspokoi i wtedy już nie ma sensu istnieć dalej albo jej nigdy nie zaspokoi. Przyjemność to konkretna chwila a nie stan ciągły i niezmienny. Wizja wiecznej przyjemności - którą sobie potrafię co prawda wyobrazić - wydaje mi się być obrzydliwością...