Nie boisz się Robek, że wywołasz wilka z lasu?

Skoro stawiasz wyżej Boga(którego nigdy na oczy nie widziałeś) od alkoholu(który zawsze jest pod ręką) to chyba faktycznie lepiej zgasić światło, bo gdzie w tym sens, żeby odrzucać coś co materialnie istnieje, na rzecz Boga, który jest rozważany czysto hipotetycznie.

Ale sprawa nie dotyczy samego alkoholu tylko rozumu którego na oczy nie widziałeś i nie jesteś w stanie go opisać jak wygląda a więc jest to tylko twoje założenie hipotetyczne tak jak to odnosisz do kwestii Boga.

Tłumaczyłem to już: jeśli uważasz że Boga nie ma bo go nie widać to i rozumu nie ma bo go nie widać i jest to wg twojego myślenia założenie hipotetyczne. To co istnieje to mózg i na niego działa alkohol. Jeśli dalej chcesz przekonywać o istnieniu rozumu to przedstaw jak on wygląda gdyż wg myślenia niewierzących aby coś uznać za istniejące to trzeba przedstawić jakiś dowód że coś istnieje - tak by można było to zobaczyć. Tak więc pokaż mi jak ten rozum wygląda.

W mojej ocenie Bóg działa całkowicie irracjonalnie, w bardzo rozmodlonych wierzących rodzinach, zdarzają się ogromne tragedie, typu dziecko ma chorobę genetyczną, ojciec w młodym wieku zmarł na zawał, natomiast wielu ateistów, dożywa w spokoju późnej starości, a przecież to powinno być odwrotnie.
Na swoim przykładzie to powiem, że działam Bogu na szkodę, i to od wielu wielu lat a przecież nic mi się nie stało, wielu rozmodlonych ludzi zmarło w młodym wieku, a ja nic się tym nie przejmuje, robie co chcę, jestem nie do ruszenia aż dziwne dlaczego tak jest?

Życie nasze nie kończy się z chwilą śmierci, szkody możesz boleśnie odczuć po drugiej stronie życia.

Ja doświadczyłem działania Boga i nie mogę tego uznać za jakiś przypadek. Czy to by oznaczało że kłamię lub wymyślam jakieś historie?

Jeśli działasz na szkodę to jedynie sobie. Bo w jaki to niby sposób możesz Bogu zaszkodzić....Ty jeden z kilkunastu miliardów ludzi żyjących na świecie, wobec potęgi Boga.

Życie nasze nie kończy się z chwilą śmierci, szkody możesz boleśnie odczuć po drugiej stronie życia.

Dla kogoś kto nie wierzy życie kończy się z chwilą śmierci, więc po co straszyć kogoś bolesnymi konsekwencjami po śmierci?

Oczywiście że działam na szkodę bo jeśli porównamy mnie i Boga, do nauczyciela i ucznia, to tutaj Bóg wyznaczył ogromną liczbę zakazów i nakazów, oraz ciężkich grzechów, których złamanie Bogu się raczej nie spodoba, tak samo jeśli nauczyciel wyznaczył w stosunku do mnie nakazy i zakazy, oraz powiedział że ciężkim grzechem jest to, że ktoś ukradnie nauczycielowi szkolny dziennik, bo z tego powodu nauczyciel będzie miał problemy z przeprowadzeniem lekcji, to tak samo wtedy działam na szkodę, w obu przypadkach łamanie zasad jest działaniem na szkodę tego, kto te zasady poustalał.

Życie nasze nie kończy się z chwilą śmierci, szkody możesz boleśnie odczuć po drugiej stronie życia.

No właśnie że sie kończy co prawda według katolicyzmu istnieje życie wieczne, no ale tam będzie inaczej, to już jest jakiś rodzaj egzystencji, kompletnie inny od tego co mam obecnie, więc spokojnie można powiedzieć, że wraz se śmiercią, moje życie sie skończy.

A efekt od wieków znany - nie chciało się nosić teczki, trzeba nosić woreczki.

Zmienią się jedynie warunki życia - pełnia szczęścia, udręka trwająca n czasy, udręka nieodwracalna.

To, że jakiegoś przypadku medycznego lekarze nie potrafią wyjaśnić, nie jest żadnym dowodem że był to cud.

Czy to że czegoś nie widziałeś na oczy to oznacza że nie istnieje lub że coś nie miało miejsca?
Czy to że ty nie doświadczyłeś działania Boga (może doświadczyłeś ale nie zauważyłeś tego lub nie uznałeś tego jako działanie Boga skoro w Niego nie wierzysz?) to oznacza że inni Go nie doświadczyli?
Ja doświadczyłem działania Boga i nie mogę tego uznać za jakiś przypadek. Czy to by oznaczało że kłamię lub wymyślam jakieś historie?

Skoro nie widziałeś cudów czy znaków to udaj się do miejsc cudów eucharystycznych jak Lanciano wtedy może zobaczysz jakiś cud. Względnie spotkaj się z Bratem Elia i zobaczysz stygmaty na własne oczy.

Czy nie jest przypadkiem tak, że cud jest cudem do pewnego momentu?

Cudem nazywa się to czego ludzie nie rozumieją, bo jak 10 ludzi zmarło na jakąś chorobę, a 11 wyzdrowiał, to wtedy taka sytuacja jest dla wielu niezrozumiała, i można nazwać wyzdrowienie tego 11 cudem.

Warunkiem uznania cudu uzdrowienia jest czas. Musi być ono nagłe.
A nie wyleczenie w efekcie zastosowania terapii dla konkretnej jednostki chorobowej.

Ja doświadczyłem działania Boga i nie mogę tego uznać za jakiś przypadek. Czy to by oznaczało że kłamię lub wymyślam jakieś historie?