Jak masz romans z zamężną kobietą i jest to w zgodzie z Twoim własnym sumieniem, to według tego co pisze akruk, nie masz grzechu. Ja tego nie rozumiem.

Cokolwiek zrobisz, będzie źle. Niezgodnie z sumieniem źle, łamać zakazy też źle.

Grzegorz przeczytaj co napisałem przed Twoim postem. Kruk wyciągnął fragment artykułu KKK i perfidnie przeinacza naukę Kosciola

Nic podobnego. Według Kościoła masz grzech: polegający na niedopilnowaniu prawidłowego ukształtowania swojego sumienia. Jeśli w swoim własnym sumieniu jesteś pewien, że nie robisz nic złego, to po prostu nie wiesz o tym grzechu. Bo jesteś pewien, ze to sumienie jest prawidłowe.

[...] Niczego nie przeinaczam, KKK mówi wyraźnie, że zawsze należy się kierować swoim sumieniem, jeśli jego osąd jest pewny (nie budzi w nas wątpliwości). Jest to podane czarno na białym, łącznie z potępieniem postępowania wbrew sumieniu w takiej sytuacji, jako decyzji grzesznej.

EDIT: Usunięto złośliwości. MH

I zostajesz tylko z grzechem nieprawidłowego ukształtowania sumienia?

Ale Ty nie mowiles o osobach, ktorych osad jest pewny, tylko odpowiadales na pytanie Grzegorza, który zdefiniował osoby następująco: "nie przeczytał, nie rozumie i nie akceptuje"

Uciąłeś specjalnie końcowy fragment art 1790 KKK który mowi, ze


O tym już nie wspomniałeś

O tym też nie :

Ale Twoje słowa padły w odpowiedzi do postu Grzegorza, który pisał


Insynuując, że osoby o których pisał Grzegorz mają sumienie, które mówi:



I urywając dalszą część artykułu


i wyrywając nauczanie z szerszego kontekstu.

Czyli zawsze należy trwać w takim "rozedrganiu wewnętrznym" i strachu przed piekłem, bo nawet jak postąpimy w zgodzie z sumieniem to może być ono błędnie ukształtowane i nie jesteśmy wolni od winy...

Nieprawda, po to przytoczyłem wcześniej link, żeby sobie poczytać



KKK 1793 Jeśli – przeciwnie – ignorancja jest niepokonalna lub sąd błędny bez odpowiedzialności podmiotu moralnego, to zło popełnione przez osobę nie może być jej przypisane. Mimo to pozostaje ono złem, brakiem, nieporządkiem. Konieczna jest więc praca nad poprawianiem błędów sumienia.

Napisane jest, że chrzest jest modlitwą o dobre sumienie. Jeśli więc ktoś uwierzył w Jezusa Chrystusa i dał się ochrzcić w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego, no i trwa w tej wierze to jego sumienie nie będzie stało w opozycji do Prawdy, którą jest Chrystus i do wszelkiego nauczania, które z tej Prawdy czerpie.

To czemu wśród ochrzczonych w imię Trójcy są takie różnice np. dotyczące kwestii rozwodów, małżeństw homoseksualnych, kultu Maryji?

Dał się ochrzcić? Noworodek ma jakiś wybór?

Istnieje coś takiego jak odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych i praktycznie dopiero od tego momentu można (ewentualnie) mówić o świadomym nawróceniu, choć nie zawsze tak się dzieje. Wszystko zatem zależy od tego, czy ktoś pragnie poznać Boga i mieć z Nim relację, czy też wypowiada jakąś regułkę bez większej refleksji i uważa, że to wystarczy.