RichardP No to musisz się zdecydować czy chcesz

czy też

bo te dwa cele są całkiem rozbieżne i wymagają innych metod badawczych, i jaki to ma związek z pytaniem w tytule wątku?
Jeżeli chcesz być chrześcijaninem to na początek wystarczająca odpowiedź na tytułowe pytanie jest w którymś moim poprzednim poście.
Jeżeli nie chcesz być chrześcijaninem to odpowiedź na to pytanie nic Ci nie da. Koncentrujesz się na kwestiach nieistotnych. Zamiast na słońce, patrzysz na palec który wskazuje to słońce.
poza tym \udowodnienie nieistnienia czegoś\ będzie raczej trudną konstrukcją logiczną,

dlaczego ciągle zakładasz, że Bóg ostrzega przed swoim groźnym działaniem, czyli grozi.
Nie bawmy się w słowa. Bóg grozi (lub ostrzega), że jeżeli nie będziemy przestrzegać pewnych zasad to oddalimy się od Niego i tym samym poniesiemy klęskę. I tu nie chodzi o to czy to się nazywa groźba, czy ostrzeżenie. Po prostu - jeżeli nie pracujesz nad sobą, nie doskonalisz swojej duszy to oddalasz się od Boga.

Takie wnioski sa skutkiem kompulsywnego używania ludzkiej logiki do rzeczy, które są poza dostępem ludzkiego zmieskiego rozumu. W moim rozumieniu piekło jest stanem czy też miejscem które docelowo osiąga człowiek który rezygnuje ze spotkania z Bogiem. W tym sensie jest to produkt człowieka, który swoim działaniem doprowadza się do takiego stanu. Tak samo jak alkoholik doprowadza się do stanu upojenia alkoholowego i może mieć pretensje tylko do siebie.


Nie chodzi o krew ale raczej o cierpienie. A raczej może nawet o władzę duszy nad ciałem. Jest to cos co nie do końca rozumiem. Hindusi to sobie tłumaczą prawem karmy. Wg mnie chodzi w tym o to, że szczególnego rodzaju cierpienie niweluje wyrządzone zło, niezależnie od tego kto je wyrządził.
Nie wszystko da się tak po prostu zrozumieć "na chłopski rozum".

Apostoł Paweł o sobie tak napisał: Dzieje Apostolskie 26:10 ,11
" Uczyniłem to też w Jerozolimie i wziąwszy upoważnienie od arcykapłanów, wtrąciłem do więzienia wielu świętych, głosowałem przeciwko nim, gdy ich skazywano na śmierć,
i często przymuszałem ich karami do bluźnierstwa we wszystkich synagogach. Prześladowałem ich bez miary i ścigałem nawet po innych miastach."(BT)
Zanim Saul został chrześcijaninem, niewiele obchodzili go ludzie spoza jego religii. W Biblii czytamy: "Saul zaczął się pastwić nad zborem. Wdzierał się do jednego domu po drugim, wywlekał zarówno mężczyzn, kobiety i dzieci i przekazywał ich do więzienia ". Kiedy wybrał się do Damaszku z zamiarem dręczenia tamtejszych chrześcijan, w drodze objawił mu się Pan Jezus.
Bijący od niego nadprzyrodzony blask oslepił Saula, toteż był on zdany na innych. Zanim Bóg za pośrednictwem Ananiasza przywrócił mu wzrok, Saul trwale zmienił swój stosunek do ludzi (Dzieje Apostolskie 9:1-30).
Odkąd został naśladowcą Chrystusa, usilnie starał się traktować innych tak, jak to czynił Jezus.
Oznaczało to odrzucenie przemocy i zachowywanie "pokoju ze wszystkimi ludżmi "(Rzymian 12:17-21).
Jest to dla nas wzór do naśladowania! Widzę jak się spieracie, obrażacie się wzajemnie! Tak nie powinno być! A gdzie wzajemna miłość, gdzie wspolna płaszczyzna-jaką jest Jezus, który każdego uczył "milości bliżniego" Bez względu na religię?Same nauki Jezusa są dla ludzi dobrodziejstwem, gdyby tak wszyscy brali je pod uwagę i tak starali się postępować.
Ciekawa jestem co o tym myślicie?

Z pewnością nie powinniśmy więc traktować siebie zbyt poważnie. Nie znaczy to, że mamy się w ogóle nie przejmować tym, co robimy lub mówimy. Biblia wskazuje, że nadzorcy i słudzy pomocniczy, a właściwie wszyscy w zborze, powinni być poważni (1 Tymoteusza 3:4, 8, 11; Tytusa 2:2). Jak więc chrześcijanin może wyrobić sobie i zachowywać skromny i zrównoważony pogląd na samego siebie?
Biblia zawiera wiele zachęcających przykładów osób, które potrafiły zachować pod tym względem równowagę. Wyjątkowy przykład pokory dał Jezus Chrystus. Żeby spełnić wolę swego Ojca i przynieść ludziom wybawienie, Syn Boży chętnie zrezygnował z chwalebnego stanowiska w niebie i stał się na ziemi uniżonym człowiekiem. Nawet w obliczu zniewag, złego traktowania i haniebnej śmierci zachował godność i panowanie nad sobą (Mateusza 20:28; Filipian 2:5-8; 1 Piotra 2:23, 24). Dzięki czemu mu się to udało? Całkowicie polegał na Jehowie i był zdecydowany spełniać Jego wolę. Pilnie studiował Słowo Boże, żarliwie się modlił i gorliwie wytężał swe siły w służbie kaznodziejskiej (Mateusza 4:1-10; 26:36-44; Łukasza 8:1; Jana 4:34; 8:28; Hebrajczyków 5:7). Naśladowanie Jezusa pozwoli nam wyrobić sobie i zachowywać zrównoważony pogląd na samych siebie (1 Piotra 2:21).
Największym błogosławieństwem wynikającym z myślenia o sobie ze skromnością i pokorą jest uznanie w oczach Jehowy. „Bóg przeciwstawia się wyniosłym, lecz pokornych obdarza niezasłużoną życzliwością” (1 Piotra 5:5). Obyśmy więc nigdy nie wpadli w sidło wygórowanego mniemania o sobie. Powinniśmy natomiast pokornie uznać swe miejsce w porządku ustalonym przez Jehowę. Każdego, kto zgodnie z Jego wymaganiem stara się być „skromnym, chodząc ze swoim Bogiem”, czekają wspaniałe błogosławieństwa.

Dlatego też jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli..(rzym 5:12)

Oddalona od Boga ludzkość cierpi pod tyrańskim panowaniem Szatana, ponosząc tragiczne skutki odziedziczonego grzechu i niedoskonałości

Chrystus bowiem umarł za nas, jako za grzeszników, w oznaczonym czasie, gdyśmy [jeszcze] byli bezsilni(rzym5:6,10
Jeżeli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna, to tym bardziej, będąc już pojednani, dostąpimy zbawienia przez Jego życie.

Wiemy przecież, że Prawo jest duchowe. A ja jestem cielesny, zaprzedany w niewolę grzechu. 15 Nie rozumiem bowiem tego, co czynię, bo nie czynię tego, co chcę, ale to, czego nienawidzę - to właśnie czynię. 16 Jeżeli zaś czynię to, czego nie chcę, to tym samym przyznaję Prawu, że jest dobre. 17 A zatem już nie ja to czynię, ale mieszkający we mnie grzech.
18 Jestem bowiem świadom, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro; bo łatwo przychodzi mi chcieć tego, co dobre, ale wykonać - nie. 19 Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę. 20 Jeżeli zaś czynię to, czego nie chcę, już nie ja to czynię, ale grzech, który we mnie mieszka. 21 A zatem stwierdzam w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, narzuca mi się zło. 22 Albowiem wewnętrzny człowiek [we mnie] ma upodobanie zgodne z Prawem Bożym. 23 W członkach zaś moich spostrzegam prawo inne, które toczy walkę z prawem mojego umysłu i podbija mnie w niewolę pod prawo grzechu mieszkającego w moich członkach. 24 Nieszczęsny ja człowiek! Któż mnie wyzwoli z ciała, [co wiedzie ku] tej śmierci? Dzięki niech będą Bogu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego!* 25 Tak więc umysłem służę Prawu Bożemu, ciałem zaś - prawu grzechu. Rzym7:14-25

Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne; kto zaś nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz grozi mu gniew Boży». jana3:36

Najprostrzymi słowami można by to tak ując-Adam i Ewa zgrzeszyli,po namowie szatana, sprzeciwili się Bogu.Adam i Ewa byli doskonałymi ludzmi,zgrzeszyli z całą swiadomoscią.Zostali za to wypędzeni z raju,zamienili się w proch zgodnie ze słowami Boga.Gdyby potomstwo urodziło się przed ich grzechem,wszystko potoczyło by się inaczej.Ale dzieci Adama i Ewy urodziły się juz po ich grzechu.Od Adama i Ewy do teraz Bóg nigdy więcej nie stworzył człowieka od podstaw,tylko kolejne pokolenia rodziły się juz skażone grzechem pierworodnym.Nawet po potopie Noe i jego rodzina też była SKAŻONA GRZECHEM PIERWORODNYM.I tak to trwa do dzis.Ludzkosc walczy z odziedziczonymi skłonnosciomi do grzechu.Żeby się uwolnic od tego,należałoby uwierzyc w okup Jezusa i nawrócic się.I czekac na jego powrót.

Bardzo przekonująco odpowiedział na pytanie "O co chodzi w chrześcijaństwie?" ks. bp Jan Tyrawa - pasterz Kościoła bydgoskiego - warto posłuchać jeśli ktoś nie przeczytał w prasie ...

http://www.radiomaryja.pl/dzwieki/2010/ ... 2.08.h.mp3

donpedro

napisałeś:
""Takie wnioski sa skutkiem kompulsywnego używania ludzkiej logiki do rzeczy, które są poza dostępem ludzkiego zmieskiego rozumu""

Moim zdaniem te wnioski zostały napisane bardzo precyzyjnie i konkretnie. Po co sobie utrudniać życie tam gdzie tego nie trzeba.
Dawno dawno temu człowiek uważał za cud pierwszy płatek śniegu, pierwszy raz zobaczony wodospad... teraz się to zna.
Tam gdzie kończy się logika tam zaczyna się wiara. Dopiero tam.
Bo człowiek boi się tego czego nie zna. I ten strach stara się łagodzić wiarą

Bóg posłał swojego syna (Jezusa) aby umarł za nasze grzechy bo tylko tak człowiek mógł być zbawionym (iść do nieba).