W średniowieczu ludzie postrzegali Boga jako Pana, który stoi nad swoim ludem z batem czekając na najmniejsze nawet potknięcie - jedna skrajność.
Aktualnie coraz większa cześć osób, w coraz to bardziej poważnych sprawach tłumaczy sobie, że Bóg jest miłością i zależy Mu tylko na tym, żebyśmy Go kochali, nie liczy się to co na zewnątrz tylko to co w środku itd. itp.- druga skrajność.

Jeśli wierzymy, że w hostii jest prawdziwy Pan Jezus to dla mnie sprawa jest prosta czy klęknąć czy nie. Tym bardziej, że na przestrzeni lat Papierze i inni wielcy duszpasterze wielokrotnie dawali, powiedzmy dyskretne sygnały, co Panu Bogu byłoby milsze, i w jaki sposób najlepiej oddamy mu należytą cześć, a tymczasem jak czytam, to dla niektórych jeśli nie ma stanowczego nakazu od władz Kościoła to wybierają opcje skrajności naszych czasów. Mianowicie, że Pan Jezus jest przecież naszym przyjacielem i napewno (w tym przypadku) postawa ciała jest mu obojętna.
Dlaczego szukamy bezczelnej styczności z granicą Stwórca - człowiek tłumacząc się chęcią partnerskiej, a nie niewolniczej przyjaźni, a nie zastanawiamy się co by tu zrobić, żeby wywołać radość u Pana Boga? Czym innym jest oddać mu cześć i pokazać sobie swoje miejsce w szeregu, a czym innym przepraszać Go, że się urodziło.

Moim zdaniem idzie to w złym kierunku, a jeśli chodzi o ocene samego Pana Boga za takie "niuanse", to osobiści nie wydaje mi się, że człowiek mógłby zostać potępiony za takie rzeczy, ale w Czyśćcu cierpi się nie tylko za grzechy i wyrządzone zło, ale i za zaniechania dobra, letniość i chodzenie na łatwizne w poważnych sprawach wiedząc, że mogło zrobić się wiecej...

Kościół nie wskazuje imiennie nikogo, kto jest potępiony.
Wskazuje za to, że każdy z nas korzystając niewłaście z wolności może sobie zapracować na potępienie.

Robi to en masse, że tak powiem.

Nikogo nawet w masie nie uznał za potępionego.
Przestrzeganie przed ewentualnością potępienia, nie jest orzeczeniem o potępieniu.

Masz na myśli tych, którzy zostali potępieni za to, że nie zostali ochrzczeni w porę, bo ich zabito w łonie matki?

Wniosek, który się z tego sam nasuwa jest następujący:

Takiego Boga nie sposób kochać. Można się Go tylko bać!

Wniosek taki, sformułowany w kontekście Komunii świętej, wyrastającej z wielkanocnego misterium, brzmi całkowicie absurdalnie. I to właśnie było zamierzonym przeze mnie efektem.

Sokratejskie reductio ad absurdum miało dowieść mylności tez przedstawianych tutaj (i nie tylko tutaj) przez rozmaitych przedsoborowych trolli, którzy usiłują przeciwstawić sobie różne części Tradycji. Jest to dowód na ich nieuctwo i sianie zgorszenia.
Kompetentnym wykładem Magisterium Kościoła jest Katechizm Kościoła Katolickiego. Taki właśnie wniosek powinien wyniknąć niemalże automatycznie z uważnej lektury Humani generis, w której między innymi przeczytamy, że najczęstszym zadaniem teologów jest wykazywanie, w jaki sposób doktryna określona przez Kościół zawiera się w źródłach, nie bez poważnej przyczyny dodał słowa: "w tym jednak znaczeniu, w jakim ją Kościół określił". Ostatnie zdanie, które jest powtórzeniem opinii Piusa XI, wyraźnie wskazuje, że jedynym uprawnionym do interpretowania Magisterium jest kompetentna władza Kościelna. Z całą pewnością nie można do niej zaliczyć takich osobników, jak ArturP, merkaba, oleksa57, atryda, noOne i inni tego rodzaju malkontenci.

W wspomnianej encyklice Pius XII zaznacza, że teolodzy winni zawsze sięgać do źródeł Objawienia Boskiego. Do nich bowiem należy wykazywać, w jaki sposób to, czego naucza żywy Urząd Nauczycielski Kościoła, "zajmuje się wyraźnie lub pośrednio" w Piśmie św. i w Tradycji (Pius IX, Inter gravissimas, 28 paźdz. 1870, Acta , t. I, str. 260) ponadto oba źródła doktryny Objawionej zawierają tyle obfitych skarbów prawdy, że nigdy nie dadzą się wyczerpać. Z czego wynika również, że probierzem prawdziwości uprawianej teologii jest zgodność jej wniosków z Objawieniem (=Biblią), a jeżeli takowej nie ma, to i całe owo dowodzenie jest do bani, choćby nawet logicznie wydawało się poprawne.

Podsumowując, właściwa jest postawa podczas Komunii św., którą zaleca Kościół. Co zaś zaleca, to jest uwidocznione w aktualnych dokumentach tegoż. Jedynym obowiązującym wykładem Magisterium są te dokumenty, które Magisterium wskazuje orzeczeniami swoich kompetentnych przedstawicieli. Kto tego nie uznaje, sam się wyłącza z Kościoła, odrzucając jego nauczanie.

Głową Kościoła na ziemi, pierwszym namiestnikiem Jezusa jest Papież i zawsze był Papież,
z Niego należy brać przykład i Jego słuchać na 1 miejscu jeśli chodzi o "ziemskie postanowienia"

postanowienia zaprzedanych synodów faryzejskich nie zawsze licują z Papieżem i Nauką Kościoła,
a to znaczy, że nie są w jednośći z Papieżem i Kościołem - czyli Jezusem

ci którzy zaprzeczają działaniu odśrodkowego wroga w Kościele, niech poczytają Encykliki Papieskie n/t masonerii wśród duchownych, Papieże wielokrotnie o tym przestrzegali i jednoznacznie potępiali

Czy ktoś może mi podpowiedzieć gdzie, jak mogę interweniować, jeśłi ksiądz nie udzielił mi Komunii św. poniewaź wiedział, że uklęknę - po prostu odwrócił się i odszedł.

Przypomina mi to bajkę Krasickiego, ale ani ja nie jestem kozłem, ani Ty nie jesteś lisem.
Odrzuciłeś nauczanie Świętej Matki Kościoła i jesteś jak ów oparszywiały kundel, który warczy na dłoń swojego dobroczyńcy. Zwiódł Cię nieprzyjaciel rodzaju ludzkiego i teraz żywisz się znajdowanymi byle gdzie ochłapami. Pewnie byś chciał mieć towarzystwo i dlatego chcesz zwodzić też innych. Ale wszystko to, co wygadujesz jest po prostu ujadaniem z ciemności.

u Pana Jezusa
dziękuj mu za to upokorzenie i oddaj Jemu w ofierze,
bardzo to cenna ofiara

i przyjmij Komunie sw duchowo - tyle samo łask otrzymasz od Pana Jezusa jakbyś przyjęła Go w Hostii ukrytego
(pozostań na klęczkach do Błogosławieństwa, a sama zobaczysz nawrócenie tego kapłana)

z Panem Bogiem

(do czego to już dochodzi? coraz częściej słyszę takie świadectwa że kapłan nie udzieli Komunii sw jak osoba klęka przed Bogiem)

niech Ci Pan Bóg błogosławi
módl się o światło Ducha sw bo dzieckiem Boga jesteś, a nie kundlem

A nie należałoby jakoś zabiegać, by taka sytuacja się nie powtarzała? Nie dotyczy to tylko mnie, bo obok mnie klęczała już wcześniej jeszcze jedna osoba, której ten ksiądz też nie udzielił Komunii św.

U forumowiczów? Może należało zapytać najpierw księdza po mszy?

Tak, myślałam, by porozmawiać z tym księdzem, ale mam obawy, że to nic nie da. Co wtedy?

Jak się obawy spełnią to będziemy się wtedy zastanawiać
Po raz pierwszy słyszę o czymś takim..W mojej nowej parafii
wszyscy przyjmują P.Jezusa na stojąco, w starej-na klęcząco.
Jeździmy do obydwóch kościołów, czasem mi się pomyli, gdzie-jak
przyjmują i np. klękam a wszyscy stoją. Ksiądz nigdy nie robi problemu,
żaden. U Ciebie tylko jeden ksiądz komunikuje?