O przynależności naszej do danej wiary według mnie decyduje bardziej wiara naszych rodziców. Możemy mieszkać w kraju z inną religią. Tam się urodzi nasze dziecko i my wychowamy je w swojej wierze.

W krajach muzułmańskich za przyznanie się do wiary chrześcijańskiej można zginąć. Ot cała prawda.

nawet gdybym tam kiedykolwiek pojechała to bym nigdy wiary się nie wyrzekła. Przysięgam. Wolę śmierć niż zaparcie się własnej wiary. Kocham Chrystusa i mogę to mówić zawsze i wszędzie.

Nie było takiej propozycji. Należy zajmować się swoimi problemami i te rozwiązywać a nie gdybologią stosowaną, która oddala nas od swego życia. To życie np serialami i zamartwianie się losami bohaterów i ignorancja swoich powinności.
Nie będę się więc zastanawiała nad tym co zrobiłabym żyjąc w Iranie czy buszu afrykańskim w tym czy przeszłym czasie. O tym mogę napisać książkę uruchamiając wyobraźnię i wykorzystując wiedzę.
Cechą rozwojową młodszych nastolatków jest zamartwianie się problemami całego świata. Powinno przejść z wiekiem. Jeśli nie przechodzi mamy osobę infantylną, która sądzi, że jest dojrzała, bo skończyła 18 lat.

Oczywiście. Wspomniałem przecież o tym. A skąd u naszych rodziców taka a nie inna wiara? Bo urodzili się i żyli tam a nie gdzie indziej. GEOGRAFIA determinuje wiarę. Nie żadna łaska czy świadomy wybór.

A gdybyś urodziła się/wychowała gdzie indziej to byś w miejsce Chrystusa wstawiła innego boga (Allaha, Wisznu, Siwę, może Buddę, choć ten bogiem oczywiście nie był). W zależności od rejonu świata. Proste. Pomijam tu oczywiście niewielki odsetek przypadków emigracji rodziców, którzy zazwyczaj wychowają swe dziecko we własnej wierze, którą to nabyli w domu rodzinnym. Geografia. Nic więcej.

Wiesz, zastanowienie się przed jakim bogiem byś padała na kolana gdybyś mieszkała w innej części świata, zajęłoby Ci kilkanaście sekund. Nie oddali Cię to chyba zanadto od Twego życia, a pozwoli zrozumieć dlaczego wierzysz akurat w tego boga a nie innego.

W pełni doceniam Twoje oddanie dla tej dość powszechnej ateistycznej misji,
która ma na celu skłonienie wierzących do myślenia ( co by to było gdyby was zabrakło,
wierzący przestaliby się zastanawiać nad swoją wiarą ).
Gdyby Liza urodziła się w Izraelu może miałaby za męża jakiegoś Rona
a Bóg próbowałby do niej dotrzeć poprzez Torę, raczej na pewno nie przez NT.
I co z tego?
Dla Ciebie nic więcej, dla wierzącego nad wszystkim czuwa Opatrzność.
Że też Ci się nie znudziły te jałowe przepychanki

Jesteś tego pewny? A może ona wierzy tak silnie w jedynego Boga, że nigdy w życiu nie stałaby się poganką?

Oczywiście, że nigdy nie stałaby się poganką, bo wierzyłaby w jakiegoś tam boga (ale nie Jezusa), a poganką nazywałaby np. Ciebie - wierzącą w Jezusa. Poganie, niewierni, giaurzy, goje to ci którzy wierzą inaczej niż wypowiadający te słowa pisane kursywą. Tak więc, Liza urodziwszy się i wychowawszy w innym kraju, innej kulturze, zapewne bardzo silnie wierzyłaby w takiego boga, w którego wierzy się akurat tam. I byłaby przekonana o tym, że to ów bóg ją wybrał, że to jego łaska wiary na nią spłynęła, że to on jest najlepszy.
Tymczasem to tylko geografia....

yznaczenia w naszej dyskusji. Jeśli jednak chodzi o bóstw, do którego by się modliła, to byłby to zapewne JHWH, a Jezus w oczach Żydówki Lizy byłby tylko człowiekiem. Żadnym bogiem.



A dlaczego Opaczność tak zna się na geografii i rozdziela wiarę terytorialnie, a nie po prostu da wszystkim wiarę jedynie słuszną, najlepszą, do zbawienia najkrótszą drogą prowadzącą?

A w NRD, KRLD czy w Czechach determinuje niewiarę. Co z tego wynika dla niewiary, twoim zdaniem?

Geografia me też, rzecz jasna, wpływ na niewiarę. Dziecko ateistów ma większą szansę nie zacząć wierzyć niż dziecko kaznodziei. No ale gdzie jest tzw. Opaczność i łaska wiary?

Takie czyli jakie? Bo co sprawiło, że Ty jesteś święcie przekonana, że najlepszą religią jest rzymski katolicyzm, to wiemy. Mama.

O żadnej "Opaczności" nie słyszałem, więc nie wiem, gdzie jest. Łaska wiary nie jest dawana bez udziału człowieka.