Zygmunt Krasiński - Bóg mi odmówił tej anielskiej miary...



Bóg mi odmówił tej anielskiej miary,

Bez której ludziom nie zda się poeta;

Gdybym ją posiadł, świat ubrałbym w czary,

A że jej nie mam, jestem wierszokleta.



Ach, w sercu moim są niebiańskie dżwięki,

Lecz nim ust dojdą, łamią się na dwoje;

Ludzie usłyszą tylko twarde szczęki,

Ja dniem i nocą słyszę serce moje!



Ono tak bije we krwi mojej falach

Jak gwiazda, brzmiąca na wirach błękitu;

Ludzie nie słyszą jej w godowych salach,

Choć ją Bóg słyszy od zmroku do świtu.

Robisz z ksero-daktyla. Bozia o rozumku zapomniała?

Robisz się zgryźliwy. O czym Bozia zapomniała?

Że rozumku nie dała.

Co za szczerość. Może jednak dała odrobinkę?

Jeśli dała, to gdzieś zapodziała?

Jeśli zapodziała, to może odda? Byle prędko.