To skutek przyjmowania sakramentów. Celem człowieka jest zbawienie. Mnie interesuje cel, Ciebie jedynie środki. Człowiek wierzący idzie przez życie jak pielgrzym dobierający świadomie środki do celu. Niewierzący idą ja włóczędzy- często od koniunkury do koniunktury, jak trafią na właściwą drogę, zostaną zbawieni. Moje wrodzone lenistwo i zamiłowanie do porządku skłoniły mnie do wyboru stadnej pielgrzymki. Owczarnia spełnia wszystkie normy zbawienia.

A te 100 modlitwogodzin to nie było wszystko? Po nawróceniu bedziesz sam się zajmowal swoją duszyczką. Nie będę Cię chyba mieć na stanie do końca mych dni?

Skutek zaszczepienia wiary przez chrzest musi być przyjmowany na wiarę,
bo nie da się porównać tego ze wzrostem wiary u człowieka nieochrzczonego
a wychowywanego religijnie w stych samych warunkach.Może dlatego, że według wierzących godziwy cel uświęca niegodziwe środki,
jeśli posługuje się nimi Bóg?Czyli robią to samo co wierzący, tylko odrzucają pewne ich religijne cele.Jak długo, leniwcze, chcesz leżeć? A kiedyż ze snu powstaniesz?
(Przysłów 6:9)

Nie pracuje leniwy w jesieni, więc w żniwa darmo szuka plonu.
(Przysłów 20:4)

Lenistwo pogrąża w ospałość, głód cierpi dusza niedbała.
(Przysłow 19:15)

Lenistwo nie złowi zwierzyny, ludzka pilność - cennym bogactwem.
(Przysłów 12:27)

Serce leniwego czeka bez skutku, a pilnych zamiary stale się spełniają.
(Przysłów 13:4)

Leniwy mówi: Lwica na drodze, lew jest na miejscach otwartych.
Kręcą się drzwi na zawiasach, a człowiek leniwy na łóżku.
Wyciągnął leniwy swą rękę do misy, trudno mu ją do ust doprowadzić.
Leniwy ma się za mądrzejszego niż siedmiu, co odpowiada rozumnie.
(Przysłów 26:13-16)

Leniwiec przyrównany będzie do obłoconego kamienia, a każdy zagwiżdże nad jego hańbą.
Leniwiec przyrównany będzie do krowiego nawozu, każdy, kto go podniesie, otrząśnie rękę.
(Syracha 22:1-2)Jeśli owczarnia spełnia wszystkie normy,
to rzeźnia może wtedy przyjmować od niej sztuki gotowe do uboju.

Wszystko to kwestia mierników.
Liza pisała o łaskach. Jeżeli łaską jest obecność Ducha Św - to faktycznie, chyba tego nie zmierzymy. Ale jeżeli coś konkretniejszego (np zapadalność na choroby) - to już jak najbardziej tak. Coś mi się widzi że, faktycznie, w sprawach religii z reguły chodzi o takie zupełnie niezauważalne łaski...


Muszę zapytać jeszcze raz: jakie łaski masz na myśli? Wcześniej pisałaś coś o pożytkach niemowlęcia z życia wiarą. To jak jest y tymi wierzeniami niemowląt?


No ale sama piszesz, że może nie starczyć!


E tam! Lepszych od Boga zawodników się na Prażce rozkładało...

Nie da się. Jak zmierzysz i porównasz duchowość? Czy takie porównania powinny być czynione? Czy powinniśmy porównywać duchowość swoją i innych? To pycha w każdym przypadku.
Wiara to dar widzenia w ciemnościach tego, co pewnego dnia ujrzymy w pełnym świetle.
Boże drogowskazy:
-przestrzegać Bożych praw
-szczerze żałować za grzechy i prosić Boga o przebaczenie
-kochać tak, jak kocha Bóg
-promieniować Bożą dobrocią
Dary Ducha Św. nie są do rozwijania przez człowieka, bo są oparte na miłości i wraz z nią wzrastają. Dlatego wzrastanie w nich zależy od tego, na ile wzrastamy w miłości. Są łaską od Boga, nie zależą od nas. Nasze działanie to modlitwa, trwanie w wierze. Sakramenty ułatwiają te działania, uzdatniają człowieka do miłości.

Cel jest jeden. Niegodziwe środki nie prowadzą do celu, zniekształcają sumienie i nie pozwalają ocenić sytuacji w kategoriach dobra/zła. Środki wybiera człowiek, Bóg nie ingeruje w jego wybory ograniczając wolę. Nie jest też autorem niegodziwych środków. Pozostawił jako przykład życia Jezusa. Prawdy o nas samych szukamy w Jego Ewangelii. Jezus powiedział o sobie: Ja jestem drogą i prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej tylko przez Mnie.
Gdyby Bóg pozostawil duszę samą sobie to nie byłaby w stanie wybrnąć ze zła, które chce wtłoczyć do niej zły duch, ani wyplątać się z egoistycznych skłonności narzuconych przez niego. Dusza mogłaby poznawać swój stan, lecz nie umialaby przyjąć właściwych rozwiązań, szczególnie dotąd nieznanych.
Jakimi więc niegodziwymi środkami posługuje się Bóg?

W kwestii zbawienia musimy spoglądać poza same religie. Wiąże się ono z życiem człowieka na tym świecie; o ile człowiek jest dobry, szuka Boga, prawdy, miłości. Najkrótszą drogę wskazuje KK. Życie jest zadaniem postawionym przez Boga, my musimy przejść przez wiele trudnych spraw. Przed Bogiem będziemy odpowiadali za ukształtowanie naszej osobowości, bo wolna wola kstałtuje poprzez nasze wybory człowieczeństwo.
Człowiek niewierzący naraża się na ogromne niebezpieczeństwo. Odrzuca grzech i żal za niego. Czasem sam stanowi co jest dobrem i złem a kryterium staje się użyteczność. Nie żałując za grzechy, nie prosząc o Miłosierdzie w chwili śmierci naraża się na potępienie. Ateista musi wybrać Miłość i żałować za grzechy. Tylko nadzwyczajna pomoc uzdatni go do takiej decyzji.

W filozofii lenistwo to pogoda ducha, uspokojenie duszy i myśli, wielu starożytnych filozofów uznawało tenże stan podobny do ataraksji za szczęście i cel życia (za wikipedią).
Przeciwieństwem lenistwa jest pracowitość. Zamiłowanie do porządku wskazuje na pracowitość, a więc wrodzone lenistwo zostało siłą woli zamienione w pracowitość. Nie zauważyłeś...

Owczarnia jest zbiorem owiec o różnej przydatności. Nie wszystkie chciały korzystać z paszy treściwej i ruchu uznając, że dawki pokarmowe i sposób życia zostały im siłą narzucone przez pasterzy. Opuszcając dotychczasowe stado, owce przechodzą ocenę Klasyfikatora: na wiecznie zielone pastwiska, przeklasowanie i rzeź. Owca sama zadecydowala...Klasyfikator czekał cierpliwie. Klasyfikator ma też inne stada, inne owczarnie. Owce zmieniając dotychczasową owczarnię zauważają, że Klasyfikator to rzeczywisty autor wszelkich regulaminów panujących w owczarni.

Kto i jak zmierzył tę drogę?

Powiem z odrobiną zazdrości.Pani Liza znów "nadaje",w pozytywnym znaczeniu tego słowa.Bardzo mnie to cieszy

Oczywiście, że ja bym zareagował jakby dziecko parzyło sobie rączkę ale nie jestem Bogiem i wszystkiego nie wiem. On najlepiej wie kiedy reagować a kiedy nie.



Miłość Boga jest bezwarunkowa. Przecież to nie Jego wina, że ktoś nie chce do niego przyjść z problemami i nie chodzi tutaj o żadne lizusowskie zachowania. Podobnie jak z innymi rzeczami tylko naszych chęci.

Co do odwiedzenia Twojego garażu to dalej nic nie rozumiesz. Nie marudzę na to co mnie czeka każdego dnia i z pokorą przyjmuję swoje cierpienia i wszystko złe co mnie spotyka każdego dnia. Ktoś kto sam poszedł by do Ciebie do garażu musiałby być chyba nienormalny i nie mów mi, że tego nie rozumiesz. Po prostu nie masz odwagi napisać, że koś może z pokorą przyjmować cierpienia i wymigujesz się jakimś garażem, gdyż idąc Twoim tokiem rozumowania to wszyscy chrześcijanie powinni teraz siedzieć w garażach.

Wynika z Objawienia. Wierzymy, że:
Kośiół pierwszych wieków trwa w nienaruszonej formie tylko w KK. Boży depozyt wiary został zachowany w całości tylko w Kościele rzymskokatolickim. Kościół jest filarem i podporą prawdy, a droga do poznania Chrystusa prowadzi przez KK. To nie subiektywne sumienie, rozum czy uczucia są ostatecznym arbitrem, ale autorytet Chrystusa obecnego i nauczającego w Kościele. Ewangelia jest rzeczywistym orędziem z nieba, które jest strzeżone i przechowywane we wspólnocie KK. Kościół jest nieomylny w tym co dotyczy powierzonego mu orędzia. Jest nieomylny, bo Nauczyciel jest nieomylny.
/bł. J.H.Newman/
Ale komu wiele dano...

Boży depozyt wiary został zachowany w całości tylko w Kościele rzymskokatolickim.
No to grekokatolicy, Ormianie i inne ryty katolickie mają przechlapane

Oni trwają w jedności z KrK. KrK uważa ponadto, że Prawosławie posiada wszystkie środki potrzebne człowiekowi do zbawienia. Pisałam o przechowywaniu depozytu wiary, nie kwestii zbawienia. O tej ostatniej wypowiadałam się w innym miejscu.

mogłabyś to liza uzupełnić o szczegóły?

To jest przede wszystkim Jego wina.Bo przez Niego wszystko sie stało

Czyli pomiaru dokonał (w nieznany sposób) bł. Newman. Rozumiem, że ten wynik jest powszechnie uznawany na świecie?

Jak to? Przed chwilą pisałeś, że dopuszczasz jak to ująłeś, "nieokazania swojej miłości w tym momencie"? No więc jak w końcu: obojętne patrzenie, jak twoje dziecko upala sobie w palniku rączkę to będzie miłość do niego czy nie?

To raz. Teraz dwa.
Podaj mi okoliczność, która usprawiedliwiała by bezczynność Boga w takiej sytuacji. Jakąś hipotetyczną.


Owszem jest - bo uzależniasz okazanie swojej miłości od wazeliniarstwa obiektu. Przez analogię do twoich córek: dajesz im jeść tylko jak przyjdą i będą cie pięknie prosić, najlepiej na kolanach? Bo normalni rodzice (którzy przecież nie są kwintesencją miłości) to czasem nawet sami namawiają swe dzieci, by coś zjadły. Nawet jak dzieci są niegrzeczne i ich właśnie obraziły. Dlatego, że miłość rodzicielska jest bezwarunkowa - inaczej niż Boga.


Póki co uważam, że trzeba być nienormalnym by uważać cierpienie za jakies błogosławieństwo. Więc - konsekwentnie - powinieneś faktycznie SAM przyjeść do mnie do garażu, bo chyba chcesz być błogosławiony, prawda? Czemu unikasz Bożego błogosławieństwa?!


Nie mówimy o przyjmowaniu cierpienia z pokorą (co to zresztą ma niby oznaczać?). Mówimy o dostrzeganie w cierpieniu wspaniałości, w tym błogosławieństwa. No więc - jeśli faktycznie tak myślisz - powinieneś do mnie gonić. Nie robisz tego ani ty, ani inni chrześcijanie, bo jesteście tchórzami i walicie takie smutne teksty, bo ładnie brzmią, ale nie zmierzacie się sami odpowiednio do nich zachowywać.