Daje nową jakość, bo podmiotu nie można i nie należy obiektywizować, zawsze tylko przedmiot.

To bardzo ładnie! Jeżeli nie żartujesz, to jesteś na drodze do poznania Go. Jak to mówią: "jeśli szczerze chcesz poznać Boga, to objawi Ci się w jakiś sposób".

1. Na czym ta jakość polega?
2. Nie obiektywizujemy ani podmiotu ani przedmiotu (co to miałoby znaczyć?) tylko badania i w konsekwencji ich wyniki. Chyba lepiej mieć obiektywne wyniki od nieobiektywnych? Które będą prawdziwsze?

Wobec przedmiotu trzeba mieć obiektywizm. Obiektywizm wobec ludzi jest wtedy gdy mamy wobec nich życzliwość

To piszesz o obiektywizowaniu relacji, a nie przedmiotu lub podmiotu.
Najbardziej obiektywną relacją jest relacja neutralna - czyli najmniej emocjonalna.

Aby prawidłowo ocenić człowieka, należy oceniać go życzliwie a nie neutralnie, tak samo z oceną Boga

Niby dlaczego? Życzliwość to już uczucie i emocje, a emocje i uczucia są subiektywne więc zakłócają obserwację.

tylko gdy prowadzisz obserwację przedmiotu a nie podmiotu

najdoskonalej byś poznał człowieka, gdybyś patrzył na niego jak Bóg, ale w miarę możliwości z życzliwością

Nieważne, przedmiot czy podmiot. Życzliwość= emocje, emocje= zafałszowanie obserwacji. Tak czy nie?

To ,że jest miłością to pewne bo na miłości opiera się świat pytanie jednak należy postawić czym jeszcze jest ,oto jest pytanie hej

Owszem, obiektywizujemy przedmiot, co znaczy: staramy się ująć go (jego cechy) obiektywnie, na tym polegają zazwyczaj naukowe badania, prawda? Z podmiotami jest jednak inaczej. Weź słowa angielskie na przedmiot (object) i podmiot (subject). Czy samo to już wiele nie mówi? Możesz obiektywnie ująć moje cechy fizyczne i zachowanie - ale czy możesz obiektywnie uchwycić moją podmiotowość? W rzeczy samej przeciwnie - o wszystkim co zobiektywizujesz będziesz mógł powiedzieć, że tu moja podmiotowość na pewno nie leży, być może dochodząc w końcu do wniosku, że żadnej podmiotowości nie posiadam. Jeśli jednak wierzymy, że osoby są podmiotami, to poznawać ową podmiotowość możemy jedynie przez dialog, zawsze subiektywnie.

Ja to nazywam obiektywizowaniem pomiaru/obserwacji, a nie podmiotu/przedmiotu, ale nieważne, już wiem, o co Ci chodzi.


Na ogół badamy cechy fizyczne i psychiczne. Ale jak będziemy badać podmiotowość (cokolwiek to znaczy) to też lepiej zachować stosunek neutralny ciągle s tego samego powodu - każdy inny to są emocje, a emocje=subiektywizm plus większa interferencja z przedmiotem/podmiotem badań.

Zastanawiam się, czy nie prosisz o rzecz niemożliwą. Tzn. chodzi mi o to, czy nie jest tak, że relację ściśle neutralną można nawiązać tylko z przedmiotem, a z podmiotem już nie. Po prostu, uznając coś-kogoś za podmiot, nadając czemuś-komuś podmiotowość w naszym "układzie odniesienia" automatycznie wchodzimy z nim w relację subiektywną i teraz chodzi o to, jaki subiektywizm pozwoli nam najlepiej spożytkować tę relację. No więc miłość, życzliwość itd.

Masz rację - całkowita neutralność nie istnieje w obserwacjach. Zawsze pojawia sie jakaś relacja, która już zaburza wynik. Ale jest niepożądana. I metodologia badań sporo poświęca uwagi, aby je ograniczyć: np nie powinno się nazywać obiektów (liczby sa mniej emocjonalne), należy starać się oddzielić eksperymentatora od oceniającego wyniki, stosować, jak się da, podwójną ślepą próbę itd