Jednak na żabie

Jeżeli będziesz zakładał, że w boskiej rzeczywistości działają inne prawa (np inaczej wyglądają związki przyczynowo-skutkowe) to zupełnie traci sens jakakolwiek interpretacja PŚ - bo nie wiadomo, co to miałoby wszystko znaczyć wg - jak to ująłeś - niematerialnej logiki, zasad itd.

Chwyt erystyczny jaki tu zastosowałeś nazywa się instantia, czyli rozszerzenie wypowiedzi oponenta poza jej granice. Ja nie wspominałem o innych zasadach logiki poza związkiem przyczynowo-skutkowym. Dlatego też nie mam Ci nic do odpowiedzenia na Twoje własne pomysły o "niematerialnej logice". A to, że sam się w nich gubisz, to nie mój problem.

Chwyt erystyczny który ty zastosowałeś nazywa się 'popisywanie się znajomością nazw chwytów erystycznych'.

Związek przyczynowo-skutkowy to element praw, logiki, rzeczywistości. Jeśli twierdzisz, że ów związek w Bożym wydaniu może znaczyć coś innego, inaczej przebiegać, to podobnie cała reszta - a to oznacza, że PŚ nie ma dla nas żadnej moralnej wartości.

Dobra, a wracając do tematu...

Choroby istniały już w czasach prehistorycznych i nie mówię tu o prehistorii człowieka, ale o czasach dinozaurów, o czasach gdy małpy człekokształtne (nie wspominając o homo sapiens) były tylko nazwą gatunku w planie Pana Boga. Przedruk fragmentu artykułu z Interii, który wyklucza możliwość chorób i śmierci zwierząt przez grzech człowieka:

"George Poinar wraz z żoną, Robertą Poinar, przez wiele lat badał pochodzące sprzed milionów lat owady, uwięzione w żywicy drzew. (...)
- We wnętrznościach owada z epoki kredowej znaleźliśmy mikroba wywołującego leiszmaniozę - chorobę groźną również dzisiaj, na którą mogą zapadać zarówno gady, jak i ludzie. W ciele innego owada były z kolei zarodźce malarii, podobne do tych, które dziś infekują ptaki i jaszczurki - tłumaczy naukowiec.
Natomiast w odchodach dinozaurów naukowcy odkryli obecność drobnoustrojów wywołujących dyzenterię i inne choroby układu pokarmowego."

Podpisuję się obiema rękami pod tymi zdaniami.
Pod kłótnią na ich temat już nie ...

Jedni rozumieją więcej, inni mniej, jeszcze inni kompletnie nic.
Każdy jest jaki jest i nie wolno mieć do ludzi o to pretensji, bo każdy istnieje dzięki Bogu i równocześnie na chwałę Bożą. Nie krytykujmy się wzajemnie.

Choroba jest według mnie informacją dla człowieka, że jego istota duchowo cielesna doznaje jakiegoś naruszenia prawa, doznaje niewłaściwych działań lub zaniechań.

Choroba i towarzyszący jej zazwyczaj stan nieczynności, przywiązanie do łózka, jest okazją do medytacji nad sobą, swoim działaniem i nad wpływem środowiska i osób zewnętrznych.

To powinno prowadzić do zidentyfikowania niekorzystnych wpływów, a następnie do zmiany w życiu tak, by pozyskać wpływy korzystne a niekorzystne oddalić.
Wtedy człowiek jako całość duchowo cielesna staje się harmonią, zarówno wewnętrzną, jak harmonią z otaczającym światem i z Bogiem.
Choroba mija i znika, bo nie jest już potrzebna.

"Wtedy człowiek jako całość duchowo cielesna staje się harmonią, zarówno wewnętrzną, jak harmonią z otaczającym światem i z Bogiem.
Choroba mija i znika, bo nie jest już potrzebna."

Mały Kwiatku, wybacz, ale cukrzyk siedzący przed kompem siedzi i myśli: "No tak, a świstak siedzi i zawija je w te sreberka." Co ma powiedzieć dzidziuś chory na mukowiscydozę, który umrze prawdopodobnie przed tym zanim na dobre zacznie się zastanawiać nad sensem dobra, zła i Bożego Planu? Wydumane to trochę.

Ja to napisałem nie tyle do do chorych, co do do osób rozważających istotę choroby i próbujących pomóc swoim bliskim chorym, albo pacjentom.
Także tym, którzy potrzebują pomóc sobie, patrząc na czyjeś cierpienie ...

Choroba jest skutkiem czegoś, a nie niczyją winą czy nie daj Boże karą.
Taki jest mój pogląd.
Szukamy przyczyny, kiedy uporamy się z przyczyną, zniknie skutek.

Aha... no to rozumiem.

Obejrzyj to http://www.youtube.com/watch?v=I1oT1o1l ... 8FC2F84778

Rozum jest niestety mocno ograniczony i ograniczający.

Cytuję Księgę Mądrości:
Rozdział 1:
13 Bo śmierci Bóg nie uczynił
i nie cieszy się ze zguby żyjących.
14 Stworzył bowiem wszystko po to, aby było,
i byty tego świata niosą zdrowie:
...
z rozdziału 2:
23 Bo dla nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka -
uczynił go obrazem swej własnej wieczności.
24 A śmierć weszła na świat przez zawiść diabła

Cytuję naukowców:

"- We wnętrznościach owada z epoki kredowej znaleźliśmy mikroba wywołującego leiszmaniozę - chorobę groźną również dzisiaj, na którą mogą zapadać zarówno gady, jak i ludzie. W ciele innego owada były z kolei zarodźce malarii, podobne do tych, które dziś infekują ptaki i jaszczurki - tłumaczy naukowiec.
Natomiast w odchodach dinozaurów naukowcy odkryli obecność drobnoustrojów wywołujących dyzenterię i inne choroby układu pokarmowego."

Śmierci Bóg nie uczynił, ale na śmierci opiera się cały mechanizm ewolucji zwierząt w przyrodzie, więc może to nie Bóg stworzył świat.

Bez dostępu do drzewa życia człowiek jest śmiertelny jak każde inne stworzenie:

Po czym Pan Bóg rzekł: Oto człowiek stał się taki jak My: zna dobro i zło;
niechaj teraz nie wyciągnie przypadkiem ręki,
aby zerwać owoc także z drzewa życia, zjeść go i żyć na wieki.
(...)
Wygnawszy zaś człowieka,
Bóg postawił przed ogrodem Eden cherubów i połyskujące ostrze miecza,
aby strzec drogi do drzewa życia.
(Rdz 3:22, 24)

Skoro przed Edenem stoją cherubowie, żeby strzec dojścia do drzewa życia,
to znaczy, że gdyby tych aniołów tam nie było (z woli Boga),
to można by dojść do tego drzewa i zerwać z niego owoce.
Należy więc rozumieć, że muchomor sromotnikowy, którego ofiarami pada co roku wielu ludzi nie jest stworzony przez Boga.
Jeśli nie przez Boga, to przez kogo?
Nie - diabeł nie jest Stwórcą, bo nie jest Bogiem.
Są tacy, którzy tak właśnie wierzą:
viewtopic.php?p=583685#p583685

Ja akurat wierzę, że Bóg stworzył świat i Bóg stworzył śmierć, ponieważ wszystko w przyrodzie jest ciągłym stwarzaniem i ciągłym umieraniem, wciąż tworzą się gwiazdy i wciąż wypalone umierają (Betelgeza ma podobno za chwilę walnąć). Warunki na Ziemi nie są ustalone raz na zawsze przez Boga na zasadzie "raju" I NIGDY NIE BYŁY, tylko wciąż się zmieniają (zlodowacenia, długie okresy wysokiej temperatury). Raz ziemię opanowują gady, raz ssaki. Wszystko jest wiecznym kołem, a śmierć jest w to koło wpisana. I nie wierzę, że gdzieś ewolucja (Bóg?) stworzyła zwierzęta nieśmiertelne, wierzę natomiast, że śmiertelność da się poskromić poprzez wiedzę.

Czyli opowiadasz się za zdecydowanie alegorycznym traktowaniem opisanego stworzenia?

To jakaś zazdrość jednego dziecka do drugiego! Nie jesteśmy jedynymi stworzeniami godnymi życia...My też zjadamy inne stworzenia, to, dlaczego ktoś nie ma prawa korzystać z nas?... (bakterie i wirusy to też stworzenia...)