Bardzo sie ciesze. To cie moze rozciagnac co nieco w spojrzeniu na Boga.
Mam tylko nadzieje, ze zamowiles wlasciwa ksiazke, a nie inna pod tym samym tytulem.
"Chata " Gdzie tragedia zderza sie z wiecznoscia. WM.Paul Young.
Akurat ja teraz ja czytam chyba 3 albo 4 raz.

Nie bardzo rozumiem jak można zawierać małżeństwo nie kochając kogoś. Przecież to mija się z celem. A takie gdybanie pokocha lub nie, to jest zbyt duże ryzyko. Tym bardziej że ślub zawierany w kościele jest nierozerwalny. Trzeba mieć sporo ułańskiej fantazji lub braku rozsądku aby coś takiego zrobić wbrew temu że taki sposób nazywa się ''małżeństwem z rozsądku''. Jednak, ja nie widzę rozsądku w decyzji bycia z kimś całe życie na dobre i na złe, w radości i w smutku, dzieląc stół i łoże i nie kochając tej osoby, nie będąc zakochanym i nie czując nic specjalnego. Maju, może być szczęsliwa ale nie musi, może pokochać ale niekoniecznie, serce nie sługa i to jest stare ale mądre porzekadło. To jest jak rosyjska ruletka, takie historie to tylko w Erze lub w komediach romantycznych.




Maju, nie można zmusić siebie do kochania. Miłość to wolny wybór serca a nie coś na zasadzie że ktoś jak będzie chciał to będzie kochał. Skąd taki pomysł? To nie będzie miłość. Nie możnma zadecydować że ktoś kogoś pokocha, miłość, to że zakochasz się w kimś nie jest sprawą Twojej decyzji, czy tego chcesz czy nie.




Ja jednak mówię o innym rodzaju miłości. Natomiast w miłości do bliźniego nie musi być żadnych uczuć, zresztą nie sposób lubić każdą osobę i nie mamy nakazu powszechnego lubienia każdego. Kochać w sensie, nie krzywdzić, nie czyniąc zła dla innego człowieka. Pomagać mimo wszystko.
Kiedy ktoś Cię bardzo rani, szydzi, lub poniża czy znęca się w jakiś sposób nad Tobą, to siłą rzeczy nie będziesz w stanie lubić takiej osoby i mieć do niej jakieś uczucia pozytywne, wręcz przeciwnie, wtedy musiałabyś walczyć z uczuciem nienawiści i chęcią odwetu.
Poza tym, nie sądzę że Bóg mógłby być tak bardzo zadowolony z tego że ktoś kocha go tylko z nakazu i obowiązku. Miłość to wolny wybór i wtedy można mówić tylko o miłości.
Gdyby ktoś Ci powiedział - no cóż, kocham cię bo muszę, bo taki jest nakaz. Czy to jest coś przyjemnego dla Ciebie? Czy tutaj możemy w ogóle mowić o prawdziwej miłości?

Wielu ludziom trudno pojac i z pewnoscia nikt by tego tak naprawde nie chcial -czyli zawierania slubu bez milosci, ale zycie pokazuje, ze czasami i tak sie dzieje. Czego tobie absolutnie nie zycze.
Jednak z cala pewnoscia nie ma sie czego bac jak Bóg komus mowi kogo ma poslubic. To najlepsza decyzja jaka mozna przeciez podjac. Jak ktos sam wybierze sobie partnera to czy nie powinien pytac Boga czy to Jego wola, czy ten czlowiek jest tym wlasciwym? A wiec jak Bóg zrobi to za nas i wskaze nam partnera tym lepiej dla nas..
Myslisz, ze slub cywilny nie jest rownie wazny co koscielny? Mylisz sie bardzo. Slub to slub. To malzonkowie sobie slubuja a nie ksiedzu czy urzednikowi. A wiec gdziekolwiek to ma miejsce zawsze jest rownie wazne.
No i przypominam milosc mozna rozniecic, nawet jak wygasla wiec rownie dobrze mozna ja tez w ten sam sposob wzbudzic do kogos. A z pomoca Boga jest to jeszcze latwiejsze.
No i serce to sluga wiesz, bo to co mowisz to wlasnie w komediach romantycznych, a jednak serce to nasz sluga. Pokocha kogo zdecydujemy, kogo wybierzemy i mu nakazemy by pokochalo. Zreszta jaki jest inny wybor jesli juz kogos poslubilismy a milosc odeszla?
Wiem, ze patrzysz subiektywnie myslac byc moze o kims kogo nie akceptujesz, nie czujesz fizycznego pociagu i dlatego to co pisze wydaje ci sie odrzucajace, ale w przypadku Boga to chyba tak sie nie dzieje. Bo jesli mowa o Bogu to Bóg da tez milosc i laske do wypelnienia Bozego polecenia a w przypadku ludzkich wyborow to juz kazdy sam musi zdecydowac czy na pewno chce poslubic kogos kogo nie kocha. To juz jego wybor i odopwiedzialnosc. Bo przeciez nawet jesli on nie kocha to ta druga strona moze kochac i nie moze, albo nie powinien jej skrzywdzic jesli zgadza sie na zawarcie zwiazku malzenskiego. W moim mniemaniu ma wiec obowiazek rozniecic milosc do tej osoby.


Ja przeciez mowie o sytuacjach wyjatkowych. To nie jest codziennosc equuleuss. Nie sadzisz? To wyjatki. Niewielu ludzi wybiera takie zycie. Przypominam sobie kolezanke ze sredniej szkoly, ktora miala chlopaka i mowila, ze za niego wyjdzie jak skonczy szkole. Nie widzialam w niej wielkiej milosci, ale moze troche go kochala. Czy to by cie satysfakcjonowalo? Mnie nie. Ale to jej zycie i jej wybor.
No i chociaz sie tak bronisz i odrzucasz to jednak mozna kogos pokochac jesli czlowiek chce miec udane zycie. Bo milosc moze 'odejsc' szybko jak czlowiek pozna w codziennym zyciu swego partnera, a nie tylko 'na randkach' gdzie kazdy ma dobry humor, jest 'zrobiony na bostwo' i niewiele mu trzeba. Milosc wiec mozna rozbudzic a Bog moze tez nam pomoc z tym.
Moz trudno ci bedzie w to uwierzyc, ale kiedys pewien czlowiek po tym jak sie nawrocil do Boga (a wczesniej to bylo z niego niezle ziolko..) to Bóg mu kazal wrocic do kobiety z ktora mial dziecko. A on powiedzial Bogu, ale ja jej nie kocham, wiec jesli mam z nia byc to bedziesz musial mi dac milosc do niej. I Bóg mu dal..
Takie bylo jego swiadectwo. Slyszalam je osobiscie.


Mylisz sie myslac, ze blizniego nie trzeba kochac emocjami. Jesli nie kochasz w ten sposob to tak naprawde nie potrafisz sluzyc, bo nie masz serca do tej osoby. Jest to tylko wykonywanie jakis czynnosci, w sposob zadaniowy, ale nie jest to prawdziwe sluzenie.
Kiedy ktos cie rani, zneca sie nad toba itd. tego nie potrafisz kochac to sie zgadza. Bo potrzeba czegos wiecej do tego - uleczenia duszy.
Ja wiem, ze to trudne. Dla mnie tez to trudne i to bardzo. Ale jednak Biblia mowi bysmy kochali Boga i blizniego swego jak siebie samego. To nakaz od Boga. To nie ja wymyslilam.
A jak siebie kochasz? Najbardziej co.. No i to wlasnie pokazuje jak mamy kochac bliznich. Taka wola Boga dla nas. Trudna? Ja mysle, ze niemozliwa wrecz. To dlatego mamy narodzic sie na nowo i zyc Boga zyciem a nie wlasnym. Dlatego Biblia mowi:
"Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest"
Po ludzku to niemozliwe, ale z Bogiem wszystko jest mozliwe..

Oj, Maju... nadal myślę i jestem zdania że to tak nie działa, Maju, miłość jest szaleństwem...




Jeśli sobie poszła to znaczy że nigdy nie przyszła...







Dałaś mi trudne pytanie... mogę kochać siebie jako kogoś kim jestem w mojej duszy i tożsamości ale nie mogę kochać siebie ponieważ nie mogę być sobą w pełni. Nie mogę pokochać tego wyroku i najgorszego więzienia jakim jest moja biologiczna płeć.

@Majanovak
Przedstawiasz najgorszą możliwą miłość jaka może zaistnieć.
A nazywają ja miłością pustą! I właśnie "samo" zaangażowanie, stanowi taką właśnie miłość.
Jeśli w miłości nie występuje "wraz z zaangażowaniem" namiętność i intymność, to owa miłość jest
pusta jak bęben Rolling Stones'ów!

Że nie istnieją żadne ogólnodostępne, wiarygodne źródła niosące informację o Bogu, jego istnieniu bądź nieistnieniu, udziale w historii, tym czego oczekuje od człowieka i tak dalej.

Ale milosc to takze decyzja. Czy kochasz Boga miloscia szalona?
Fajnie by bylo zawsze czuc te emocje, motylki w brzuchu itd. Ale tak nie jest, a jednak mamy kochac Boga, meza, zone, dzieci, bliznich. Nie raz ludzie nas zawodza, rania, ale ich kochamy, bo wybieramy, bo tak decydujemy.
Zgadza sie? Biblia mowi, ze mamy Boga kochac bardziej niz drugiego czlowieka, niz nawet siebie samego. Nie wiem jak to jest u ciebie, ale ze mna jest tak, ze tak wielka milosc musze w sobie rozbudzic, musze sie o nia modlic, bo nie czuje w emocjach az tak wielkiej milosci do Boga. Choc tego pragne.


Chyba troche idealistycznie do tego podchodzisz.
Ale to fajnie, podoba mi sie.


Prosze nie poddawaj sie. Bóg moze cie uzdrowic i w ciele i w umysle.
Walcz o to, bo Pan Jezus umarl rowniez za to na krzyzu.

Ale kto powiedzial, ze nie ma takiej milosci? Ja jestem jak najbardziej za.
Tyle, ze nie kazdy tak kocha, nie kazdy ma takie podejscie i ze czasem milosc trzeba rozbudzic, uzdrowic, ozywic.
Ale czy ja nie wierze w taka milosc? Absolutnie wierze.

Skoro wierzysz czlowiekowi, ktory ci mowi na temat ewolucji, biologii, fizykii itd to dlaczego nie wierzysz czlowiekowi, ktory ci mowi o Bogu?
To samo zrodlo. Jedno i drugie przyjmujesz na wiare...

To co mówią książki, naukowcy i inne źródła o fizyce, biologi, itp. można zweryfikować samemu. Wystarczy, że swoje życie poświęcisz którejś dziedzinie i od podstaw możesz otrzymać te wszystkie skomplikowane wzory i poznać różnorakie procesy. Ponadto procesy opisywane przez te dziedziny nauki są w każdym kraju takie same. To co badacze w Azji ustalili (oczywiście mówimy o rzetelnym doświadczeniu bez fałszowania wyników) jest uznawane w Europie i innych miejscach na świecie.

A teraz religia (w skrócie):
Weryfikowalne: nie
Można dojść do wszystkiego samemu: nie
Taka sama na świecie: nie
Ustalenia "naukowców" danej religii uznawane przez inne wyznania: nie

Prawdziwość ustaleń biologów i fizyków weryfikuje sama rzeczywistość: praktyczne działanie wielu urządzeń, możliwość leczenia chorób, modyfikowania organizmów, itp.

Prawdziwosci ustaleń na temat Boga nie weryfikuje nic.

Gdy w biologii czy fizyce powstaje spór - jest z czasem rozwiązywany dzięki temu postępuje rozwój tych dyscyplin.

Gdy spór następuje w religii- powstaje nowa religia.

Nauka to ciągłe dążenie do prawdy, religia w wymiarze poznawczym - jedna wielka bezproduktywna kłótnia.

Ja dodam od siebie, po raz kolejny z resztą... że samo pojęcie "prawda" nie może odnosić się do zagadnień religijnych!

Ot taka prosta definicja pojęcia prawdy:
Prawda – cecha wypowiadanych zdań określająca ich zgodność z rzeczywistością. W mowie potocznej oraz w logice tradycyjnej prawda to stwierdzenie czegoś, co miało faktycznie miejsce lub stwierdzenie niewystępowania czegoś, co faktycznie nie miało miejsca.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Prawda

Dlatego mówienie, że Bóg jest prawdą, jest w istocie nieznajomością podstawowych pojęć. Nie można powiedzieć że coś jest prawdą, jeśli nie można tego zweryfikować.

Droga Majanovak, nauka mówi nam o tym, co jest prawdą a co nie jest. Dąży do prawdy, bez względu na to, jaka ona jest.
Nie pamiętam, czy to Ty stwierdziłaś, że nasz świat ma jakieś kilka tysięcy lat, bo tak "mówi" Biblia? Widzisz, Biblia KŁAMIE!, bo jest niezgodna z rzeczywistością. I nauka to dawno obaliła.
Takich przykładów można tu przytoczyć dziesiątki, żeby nie powiedzieć setki.

***
Rozmawiamy tu na temat wiary i niewiary. Każdy ma prawo wypowiedzieć się jak to widzi, i dlaczego uważa swoje przekonania za najlepsze.

Sorry, ale Bóg jest Prawdą w bardzo logicznym, transcendentalnym i absolutnym znaczeniu.
Prezentujesz typowo kartezjańskie podejście, w którym podstawą filozofii i myślenia jest nie byt a poznanie i sposób tego poznania.
Ty mówisz o prawdziwości a nie o prawdzie.

Rozumiem o co Ci chodzi. W istocie Bóg stanowi prawdy religijne, tego nie kwestionuję.
Ale "prawdy religijne", to nie "prawdy" w powszechnym znaczeniu.
Czym zatem są takie religijne prawdy? Każdy odłam z każdej religii, ma swoje własne "prawdy".
Każda ideologia na świecie ma swoje własne "prawdy".

Nie chodzi o prawdy religijne.
Widzę, że to temat na dłuższe wyjaśnienia.