Religia daje odpowiedzi, ale broń cie panie żebyś pytania zadawał.

Ktoś kiedyś twierdził, że nie ma głupich pytań. Że mogą być tylko głupie odpowiedzi.

Przekonaliście mnie, że jest inaczej.

Na podstawie dziwnych wypowiedzi usiłujecie udowodnić, że Bóga nie ma. Ale dowodów brak. Dlatego głupie pytania.

Czy nie lepiej, aby lepiejwiedzący na własnym forum upajali się swoja mądrością i inteligencją/ A na innym forum wierzący (czyli z reguły mniejwiedzący, gdyż wciąż szukają Boga i tylko dążą do Niego) mogli pogłębiać swoją wiarę?

Przecież nie mam szans przekonać kogoś, że ma rozum, ale z niego nie korzysta. Leż, że rozumu nie ma, choć tak mu się wydaje. A czemu tak? Bo każdy SWÓJ rozum ma. Ale z faktu, że ma swój, nie wypływa wcale, że powinien marować ten dar. Ten boski dar.

Spokojnie, to pewnie Bóg poprzez nas wystawia na próbę Twoją wiarę.

Próżne nadzieje. Jeśli trafiam na sensowną tezę, to "męczę" ją, aż znajdę odpowiedź.
Na argumenty typu "nie, bo nie" nigdy nie potrafiłem znaleźć odpowiedzi. Zrezygnowałem z ich analizy. Idę dalej. Jak karawana. Powolutku.

A do Boga zaufanie am. Jeśli to On wystawia na próbę, to wierzę, że służyć to będzie pogłębieniu wiary.

Argumentum ad ignorantiam (łac. argument odwołujący się do niewiedzy) – pozamerytoryczny sposób argumentowania, w którym dyskutant uznaje za dowód prawdziwości swojej tezy fakt, że jego oponent nie potrafi uzasadnić tezy przeciwnej. Jest to błąd logiczny polegający na nie wzięciu pod uwagę, że brak dowodów fałszywości jakiejś tezy nie implikuje jej prawdziwości.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Argumentum_ad_ignorantiam


Andej, czy wierzysz, że dobrze korzystasz ze swojego rozumu?

Szyderstwo jest ostatnią bronią ludzi bezsilnych.

Tyko wierzący mają monopol na zadawanie "mądrych" pytań dotyczących istoty Boga i religii?
Przy czym wierzący na te "głupie" pytania niewierzących odpowiadać nie powinni?


Chciałby Bóg żeby buk przepłynął przez Bug


Nikt się nad nikim nie wywyższa, ani nikogo nie poniża.
Rozmawiamy, bo w tym celu zostało to forum stworzone. Jeśli masz ku temu wątpliwości to przeczytaj trzy pierwsze punkty regulaminu. A dyskusja w kręgu osób o niemalże jednakowych poglądach, które będą sobie przytakiwać jest mało kreatywna.

Tak jest w istocie, tylko ze religia przychodzi do człowieka z zewnątrz, nie jest jego wytworem (mam na myśli człowieka dzisiejszego) ani indywidualną interpretacją. Jej ogolne zasady są sztywne i one są źródłem frustracji. Przedstawia nieprawdziwą wizję rzeczywistości, co rodzi zwątpienia, z częstymi pytaniami typu: jak Bóg mógł do tego dopuścić?

Zatem czym jest zło dla ateisty, skoro "nie istnieje pod żadną postacią" jak je zdefiniowałeś?


Co oznacza powyższe, wobec stwierdzenia, że zło nie ma postaci? Proszę rozwinąć wypowiedź, bo jest dla mnie niejasna.


Zatem jakie informacje przychodzą do człowieka wewnątrz?


Mylisz przyczyny ze skutkami. Człowiek z problemami (nieistotne jest tu, jakiego rodzaju), będzie sfrustrowany bez względu na system, w którym przyjdzie mu żyć. Nawet jeśli ulepi religijnego frankesteina, nadal będzie sfrustrowany. Sztywna osobowość może żyć bez hamulców moralnych, a i tak będzie jej źle, bo wszelkie normy, obyczaje i kultura będą ją uwierały, a ona nie będzie wiedziała dlaczego. Jaką radę dasz osobie, która Ci powie, że zasady prawa państwowego są wg niej sztywne i są wyrazem frustracji, bo konieczność ich przestrzegania zmusza ją do tego, by nie skrzywdzić pewnych ludzi?


Takie pytania to wyraz rozpaczy, która jest wynikiem emocji, eksplodujących niczym bomba, gdy dzieje się coś, czego nie dopuszczaliśmy w myślach, bo już samo wyobrażenie powodowało, że układ limbiczny kompletnie nami zawładnął. Nie mają podłoża racjonalnego.
BTW, jaka jest prawdziwa wizja rzeczywistości??

Nie wierzę, gdyż nie jest to przedmiotem wiary. Z autopsji stwierdzam, że w niewielkim stoniu wykorzystuję otrzymany potencjał. A naukowcy potwierdzają moje spostrzeżenia twierdząć, że jedynie niewielkie możliwości mózgu (a co za tym idzie - rozumu) są wykorzystane przez człowieka. A należę do tegoż gatunku.

Jeślim uraził - przepraszam. Istotnie, wobec pewnej kategorii "argumentów" czuję się bezsilnym.



"Ciekawa" teza. Jak dla mnie zbyt totalitarna.
Uważam, że każdy ma prawo do zadawania MĄDRYCH pytań. Konstruktywnych, rozwijających. Lecz czy ktoś obowiązek ma? Często łatwiej jest się wykpić. Też lubię chodzić na łatwiznę.



Chciałby Bóg żeby buk przepłynął przez Bug
...[/quote]
Doskonałe. Te literówki są przezabawne. Na szczęście korektorzy publikacji nigdy tak nie reagują.
Tym razem starałem się powyszukiwać. Poprawiłem, com znalazł. Ale teraz przyszła refleksja, czy nie zrobił źle, pozbawiając satysfakcji? Troszkę mi głupio.



Z tego wynika, że jestem nadwrażliwy. Mea culpa.



Szukanie drogi jest, a przynajmniej powinno być, kreatywne.

Jeśli wierzę, a ktoś udowadnia, że obiekt mojej wiary nie istnieje, to ma się nijak do wiary. Jeśli milion osób przysięgnie, że jest tak, jak oni uważają, nie przekona mnie to. To za mało. I w dalszym ciągu ma się nijak do wiary.

Porównanie. Daltonista widzi, np. zielony i czerwony identycznie. Czy przedkładając mu wyniki badań, długości fal itd. spowodujesz, że widzieć będzie inaczej?

Stwierdzam fakt tym co napisałem wcześniej.

Nie mam za co się obrażać. Ja spokojny człowiek jestem.
Jedyne co mogę, to współczuć sposobu w jaki okazujesz swą jak to ująłeś "bezsilność" i frustrację. Ale jeśli dezynwoltura w wyrażaniu uczuć negatywnych i nabijanie postów na lewo i prawo zwykle bez większej wartości Cię rozładowuje, to puść mimo uszu to co piszę. Wybaczymy Ci – tym też się nie martw.



Tak, zauważyłem to w twoich postach.


Wdech wydech. Nikt nie jest nieomylny.
"Błogosławieni, którzy potrafią śmiać się z własnej głupoty, albowiem będą mieli ubaw do końca życia." – ks. Jan Twardowski
To tak w ramach 100-nej rocznicy urodzin, która była wczoraj.


Nie ma jednej właściwej drogi. Była kiedyś jedna jedyna właściwa partia i za dobrze nie było.



Prawda ma to do siebie, że leży tam gdzie leży, a nie tam gdzie się większości wydaje, że leży.
Za dużo dodajesz od siebie. O obiekcie/obiektach Twojej wiary nie rozmawialiśmy. Za dużą masz swobodę w przechodzeniu od ogółu do szczegółu.



Zaskoczyłeś mnie! Porównujesz wiarę do choroby?
Aż mnie zatkało i szczerze, nie wiem co odpowiedzieć.

A tak na poważnie: Widzieć nie, ale możesz go uświadomić, że jest z jego wzrokiem jest coś nie tak.
Tak na marginesie odchodząc od tematu i całkiem poważnie: ciekawe jak Dalton do tego doszedł, że cierpi na zaburzenie rozpoznawania barw.

PS: Z swoją ilością obrażania powinieneś rozważyć malarstwo obrazów

Subiektywna insynuacja. Inwektywy zamiast argumentów. Nadinterpretacja. STOP.

quote="Marud"]...

Nie ma jednej właściwej drogi. Była kiedyś jedna jedyna właściwa partia i za dobrze nie było.
...[/quote]
Kiedyś była i do teraz rządzi.
Gdyby do świadomości docierało, że drogi są różne, możliwe byłoby współdziałanie i dialog, zamiast sprzeczki.

quote="Marud"]...

Zaskoczyłeś mnie! Porównujesz wiarę do choroby?
Aż mnie zatkało i szczerze, nie wiem co odpowiedzieć.
A tak na poważnie: Widzieć nie, ale możesz go uświadomić, że jest z jego wzrokiem jest coś nie tak.
Tak na marginesie odchodząc od tematu i całkiem poważnie: ciekawe jak Dalton do tego doszedł, że cierpi na zaburzenie rozpoznawania barw.
PS: Z swoją ilością obrażania powinieneś rozważyć malarstwo obrazów [/quote]
Właśnie, Tu chodzi o INTERPRETACJĘ. Nie porównuję wiary z chorobą, ale interpretację nieporównywalnych odniesień.
Kwestia wiary nie jest kwestią poddającą się dowodom fizycznym. Osoba widząca "normalnie" nie jest w stanie przedstawić co widzi daltoniście. Ani vice versa.

Zetknąłem się z ludźmi (z cenzusem naulowym), którzy nie wierzyli w istnienie elektronu (akceptując istnienie prądu - po jego skutkach). Można negować istanienie galaktyk, gdyż dla Kowalskiego ich istnienie jest nieudowadnialne. A solipsysta ma jeszcze większe pole do popisu.

Czyli posiadanie wiedzy nie zawsze idzie w parze z wiarą w to co się wie?

A czemu nie miałoby tak być? Wiedza często bywa sprzeczna, z tym co się wie. A wszyscy odkrywcy doświadczyli tego na własnej skórze. Niektórzy boleśnie.

Wiedza może wynikać z wiary i vice wersa.
Ale jeśli WIEM, że w ręce trzymam kamień, to nie wierzę, że trzymam kamień. Wiedza zastępuje w tym momencie wiarę.

Czyli jakby co - nie wiesz w której książce znajduje się Słowo Boże i jakie jest imię mesjasza?