U mojej żony było identycznie. W wieku 25 lat była zmuszana do chodzenia co niedziela na msze plus. Gdy się buntowała, to były awantury.

Dziwne, że nie jest dla Ciebie żenujące pisanie na forum wiara, taki z ciebie niby racjonalista, a sam żenujesz swoją obecnością na katolickim portalu.

O kurcze to rzeczywiście miałeś trochę kłopotów ale tak to jest że każdy widocznie musi się przekonać na własnej skórze jak to jest, jak to mówią jak się nie przewrócisz to się nie nauczysz i może coś w tym jest.

Ano, niestety - katolicy często stosują różne formy nacisku/szantażu emocjonalnego celem wymuszenia na członkach rodziny uczestnictwa w ich obrzędach.

Bo stereotypowe "wszystkiego najlepszego" jest najczęściej pustosłowiem, dlatego wierzący nie poprzestają na pustosłowiu i usilnie proszą, aby ich najbliżsi nie odchodzili od źródła prawdy i miłości.

autorka tematu, Jajko i ja mówiliśmy o czymś innym, tj. o szantażu i wymuszaniu.

Takie sytuacje też się zdarzają, ale tu akurat autorka tematu, Jajko i ja mówiliśmy o czymś innym, tj. o szantażu i wymuszaniu.

Bo stereotypowe "wszystkiego najlepszego" jest najczęściej pustosłowiem, dlatego wierzący nie poprzestają na pustosłowiu i usilnie proszą, aby ich najbliżsi nie odchodzili od źródła prawdy i miłości.
Demon może tylko doraźnie sprawić samozadowolenie, pychę, na wieczność ruinę.

Ano, niestety - katolicy często stosują różne formy nacisku/szantażu emocjonalnego celem wymuszenia na członkach rodziny uczestnictwa w ich obrzędach.

Alus powinna była napisać "od źródła tego co wierzący uważają za prawdę". Problem w tym, że owych "prawd" jest wiele i nie wiadomo, która prawda jest Prawdą. To mniej więcej tak jak z telewizorami lub samochodami. Każdy maniak będzie chwalił swój model, że to jest ten najlepsiejszy i każdemu go polecał, ale to będzie tylko jego subiektywna opinia i nic więcej.

Rozmowa z wierzącymi o wierze, to jednak zupełnie co innego, aniżeli branie udziału w obrzędach religijnych drogi Brunero. Mam nadzieję, że mnie rozumiesz. Nie używam takich słów, aby kogokolwiek obrażać, ale aby być szczerym...
Natomiast Twoje zażenowanie byłoby znikome, lub wcale by go nie było, gdybyś "uznał" pierwszy punkt regulaminu.
A to, że moja obecność na takim forum jest uważana za coś zdrożnego, to już Wasz problem.

To jakaś specyfika katolików?

Tych "prawd" jest wiele tylko dla tych, którzy się zagubili.
Wierzący w Boga, niezależnie jakim imieniem Go wzywa, wierzy, że On jest źródłem prawdy i miłości.
Nie pisałam aby sie przypodobać wierzącym w wielość prawd, więc nic nie powinnam.

Sugerujesz, że jedynie katolicy się nie zagubili, a reszta zna jakieś inne, nieprawdziwe "prawdy"???

Czyli jest postęp! Zastosuj metodę Kościoła, czyli nie żądaj od razu wszystkiego, ale negocjuj małe zmiany, za to uparcie. Po jakimś czasie osiągniesz zamierzony cel. Trzeba tylko cierpliwości.

U mojej żony było identycznie. W wieku 25 lat była zmuszana do chodzenia co niedziela na msze plus. Gdy się buntowała, to były awantury. Po jakimś czasie doszło do ugody, że tylko w jakieś ważniejsze święta będzie chodzić. Kilka razy w okolicy Gwiazdki i Nowego Roku + Wielkanoc + jakieś msze za babcie i ciocie. Uzbierało się tego chyba niecałe 10 w ciągu roku. No i przez jakiś czas żona chodziła, ale stopniowo wymigiwała się. Od lat nie mieszka już u rodziców, niemniej do dziś naciskają by te kilka razy w roku poszła z nimi do kościoła, a ona się zwykle godzi dla świętego spokoju, choć raz wybuchła podczas Wigilii, że ona nie wierzy, że ją to nie intresuje, że nudzi i ma już tego serdecznie dość. Wtedy był spokój. Potem teściowa znów naciskała, a żona (nie chcąc denerwować mamy dla której ma to jakieś wielkie choć kompletnie przez nas niezrozumiałe znaczenie) znów czasem ulega. Ulegało też dziecko, ale wytłumaczyłem mu, że w pewnych sprawach może już samo decydować i od jakiegoś czasu nie daje się babci namówić na udział w obrzędach. Ciekawe co będzie w tym roku?