Nie. To Ty uczepiłeś się -jak tonący brzytwy- jednego słowa, wyrywając je z kontekstu. To coś więcej, pisałam o tym, ale nie jesteś w stanie zrozumieć złożoności problemu.


Znowu przypisujesz mi swoje poglądy. Od początku dyskusji zwracam uwagę, że wąskie definicje nie są wystarczające ze względu na zbytnie upraszczanie i piszę o wielu aspektach danej sprawy, a Ty próbujesz ograniczać znaczenie danego pojęcia.

światopogląd(za wiki) – względnie stały zespół sądów (często wartościujących), przekonań i opinii na temat otaczającego świata czerpanych z rozmaitych dziedzin kultury, głównie z nauki, sztuki, religii i filozofii.

Jaka jest zwyczajowa wąska definicja powyższego nie mam pojęcia, ale jestem ciekawa jak ją rozumiesz.


Zastanawiam się, czy jesteś pokoleniem sms, które nie rozumie tekstów dłuższych niż jedno zdanie, czy po prostu sobie trollujesz?


Czyli jednak masz problem ze zrozumieniem rozbudowanych tekstów.
Cytat definicji uczuć i emocji dowodzi, że ich nie rozróżniasz.


To rozumowanie 3-latka, bowiem wyjaśnienie przekracza limit jednego zdania, a jak wiadomo dorośli ludzie tłumaczą złożone zjawiska rzeczywistości jednym zdaniem. Dzieci mają patologiczną skłonność do wygłaszania referatów, która zazwyczaj mija, gdy osiągną pełnoletność. To powszechnie znany fakt?


"drobna pomyłka"... ?
Znowu przypisujesz mi coś, czego nie napisałam. Czasami się zdarza. Uznajemy to za przypadek. Gdy zdarza się seryjnie, problem jest głębszy.

Przytoczę jedno moje zdanie na podstawie którego wyciągnąłeś swój wniosek:
Stąd np. przeciętny inteligentny człowiek po prestiżowych szkołach, mający wysokie aspiracje np. polityczne nie zakocha się w analfabetce ze slumsów.

Wydaje mi się, że przyczyny tego rodzaju "przeciwwskazań" można naukowo, czy logicznie wytłumaczyć .. Podejrzewam, że bardziej problematyczne dla nas jest chyba pogodzenie Bożej miłości z narzuconą nam (i innym istotom żywym) koniecznością przemijania i śmierci.

Nawet, jeśli religie próbują to nam wytłumaczyć, dać nadzieję i pocieszenie w wizjach i obietnicach pośmiertnego istnienia, to przecież jednak pozostaje w nas lęk przed starzeniem się, chorobą i śmiercią oraz powstaje ogromne cierpienie powodowane przez śmierć naszych bliskich ..

Nie wiem, czy potrafimy się od nich naprawdę uwolnić i tym samym Bogu je całkowicie "wybaczyć", czy nie są on tym największym źródłem naszego zwątpienia w Jego istnienie czy Jego miłość ..

Pewnie dlatego, że ma inny niż twój system wartości:
Rodziny, które nazywasz patologicznymi, On błogosławi. A wiesz dlaczego? Bo wielu nazywa Go Ojcem.
W twojej optyce całe chrześcijaństwo jest rodziną patologiczną.

To dlaczego noworodki czarnych są białe, a białych nie są czarne?

Jeśli kogokolwiek zapytasz o światopogląd i nie wyczuje podstępu, zawsze odpowie w takim sensie, że chodzi o poglądy na naturę świata, istnienie bogów, powstanie lub stworzenie świata i pokrewne problemy. To jest naturalna, wąska definicja (choc nie twierdzę, że idealna i nie mozna jje udoskonalić).


Rozbudowany a zagmatwany i nieprecyzyjny to wielka różnica.
Typowym objawem plątaniny myśli i niezrozumienia istoty sprawy jest niemozność zwięzlego wyrażania się.
Typowym postępowaniem osob niekompetentnych jest dziś stosowanie metody kopiuj-wklej, przy braku własnej analizy i syntezy. Dlatego przy żądaniu zwięzlej wypowiedzi w jednym zdaniu wykladają się. To bardzo dobry test, którego nie przeszłaś.


W tak zbudowanym zdaniu słowo "przeciętny" ma tylko znaczenie stylistyczne, kazdy tak to odczyta. Jaki bowiem byłby "nieprzeciętny" ?
No ale moze ostatecznie wypowesz się konkretnie kto się zakocha a kto nie.

Jaki znowu podstęp i co to ma do rzeczy wie tylko @Askadtowiesz.


Przypominam, że rozmawiamy o światopoglądzie w kontekście rozumienia miłości, a nie powstania świata.


Natomiast typowym objawem ignorancji intelektualnej jest ograniczanie własnego postrzegania świata do zwięzłych ogólników.



Podałam zwięzłą wersję, zajrzyj na stronę 181(pierwszy mój post) , ale w ogóle jej nie zrozumiałeś, oto mój cytat:
Przy czym ja rozgraniczam uczucie od emocji, uznając że uczucie jest odzwierciedleniem stosunku człowieka do rzeczywistości(a więc stanowi element światopoglądu człowieka), natomiast emocja jest niezależna od psychiki i opiera się na reakcjach fizjologicznych człowieka




Analizy i definicje były podane przeze mnie wcześniej, ale widząc, że w ferworze dyskusji nieustannie mieszają Ci się oba pojęcia, uznałam że konieczne jest podanie rozbudowanych wersji, żebyś dostrzegł wreszcie różnice.

Jeżeli nie jest się w stanie zrozumieć różnicy na podstawie zwięzłego wyjaśnienia, należy sięgnąć do rozbudowanego, ale to może stanowić problem dla kogoś, komu trudności sprawia analiza szczegółów, ponieważ wiązałoby się to ze zmuszeniem umysłu do wysiłku intelektualnego. Warto się uczyć ponieważ sposób w jaki używamy mózgu, gdy napotykamy na nowe informacje wpływa na jego strukturę, podczas tego procesu uaktywniają się nowe obszary w mózgu i powodują tworzenie się nowych połączeń między komórkami nerwowymi. Mogą zanikać, gdy popadamy w rutynę (myślową), ale przyczyny mogą być poważniejsze np. o podłożu neurologicznym, kiedy posiada się obniżoną zdolność uczenia się ze względu na synapsy, które nie przesyłają impulsów do mózgu, bo ten jest przeciążony wskutek działań czynników patologicznych.


Nie każdy, tylko ktoś kto ma zaburzony ogląd rzeczywistości. Ktoś kto czyta przez neurotyczne okulary racjonalizuje swoje błędy tłumacząc sobie, że popełnia je przez kogoś innego. Boi się inności, nie chce się wyróżniać, więc tłumi w sobie niechciane impulsy tworząc fałszywe przekonanie, że inni postąpiliby tak samo jak on.


Ktoś kto postąpi inaczej niż większość.

Jeżeli Bóg błogosławi ludziom z patologii, to to jest bagatela groteskowe. Nie wiesz co to patologia? Przeciwwskazania od normy - prawidłowości.
Jak dziecko ma wyjść na ludzi jak np. "tatuś - alkoholik", który nie dość że wszystko przepija czyt. bieda, na dodatek jest uzależniony od alkoholu, posiada zaburzone relacje z dzieckiem, brak jakiejkolwiek miłości do swojego dziecka. Po co ludziom takim daje się płodność. Tylko dziecko ucierpi na psychice. Jedne dzieci wychodzą z takiej patologii, inny powielają błąd, a jeszcze inne kończą ze sobą, inni są w domu dziecka.

Konkluzja, jedni są pozbawieni rozumu, inni mają tą mądrość.

A ludzie dobrzy nie mogą posiadać dzieci - ironia życia.

A skłonności do patologii, to nie jest przekleństwo?
bo na pewno nie błogosławieństwo.

To jest dylemat etyczny. Zależy od tego, jaki rodzaj etyki akceptujesz.
Jeżeli wzorce etyczne pochodzą od bóstwa, niekoniecznie chrześcijańskiego, to potrzeba kogoś, kto by je tłumaczył, hierarchizował i nauczał. Samo boskie źródło swoją boskością sankcjonuje postulaty etyczne.

Podobnie w etyce laickiej oraz ateistycznej, muszą się znaleźć autorytety, które tak sformuują postulaty etyczne, że będą one do zaakceptowania przez większość.

W przypadkach skrajnie a-etycznych (emotywizm) normy etyczne uznaje się za usiłowanie wymuszenia działań zgodnych z zachciankami osoby powołującej się na jakąś etykę. Postulaty etyczne są więc uznawane za egoizm i odrzucane a priori. Czym więc kierują się emotywiści? Obowiązującym prawem, nie doszukując się głębszych uzasadnień.

Sądząc z twoich wypowiedzi, opowiadasz się za zbiorem zasad etycznych, który jest zgodny ze zdrowym rozsądkiem i może być sformułowany bez odnoszenia się do ponadludzkiego źródła.
Jest to bardzo dobre założenie, ma jednak pewne wady:
Ludzie i tak będą robić po swojemu, więc potrzebne są sankcje, które wymuszą na nich właściwe postępowanie, rzecz jasna, wyłącznie dla ich dobra, co prowadzi ich wprost do emotywizmu.
W tym samym czasie istnieje wiele systemów etycznych i skłonni bylibyśmy do twierdzenia, że nasz jest dobry, mądry, właściwy, inne zaś sfotmułowano wyłącznie dla dobra władzy. Rzecz jasna, tamci uważają podobnie, co także prowadzi nas do emotywizmu.

Bzdura do kwadrau, nistrawna sieczka. Wszystkie działania umysłowe człowieka są odzwierciedleniem stosunku do rzeczywistości, więc nie mozna w tym miejscu urwać definicji i jeszcze wyciągać z tego wniosku.
Jestem zmuszony podpowiedzieć: uczucia i emocje różnią się tylko czasem trwania i intensywnością. Amen.



Rozumiem ze trzeba sie jakoś bronic, ale dlczego unikasz odpowiedzi na proste pytanie, kluczowe w całej sorawie: czy żaden z tych ludzi nie moze sie zakochać w tej dziewczynie ze slumsów, czy jednak niektórzy mogą?

Nie rozumiesz kontekstu. Nic na to nie poradzę.


Dlatego unikam upraszczania rzeczywistości do jednego zdania, jesteś świetnym dowodem na to, że skróty myślowe prowadzą do wielu nieporozumień, dlatego tak często konieczne są takie wikipediowe uściślenia, zwłaszcza w sytuacji pojęć, które trudno jednoznacznie zdefiniować.


Odpowiedziałam Ci na to pytanie, ale uznałeś, że perfidnie sformułowałam zdanie tak, żeby każdy je odczytał tak jak Ty, wcześniej stwierdziłeś, że statystyczne zależności należy interpretować wedle prawa, które stanowi, że statystycznie niezauważalny wyjątek jest dowodem, a nie istotnie statystycznie zależności charakterystyczne dla danego ogółu, które stanowią normę. Stąd tak naprawdę brak zrozumienia słowa "przeciętny" w ujęciu statystycznym, bowiem dla Ciebie rozstrzygające dla zrozumienia sprawy są wyjątki, nie normy.


To, co w świecie neurotyka uchodzi za dowód, w nauce jest obserwowanym odchyleniem od normy, które nie dowodzi nieprawdziwości zależności występujących wśród ogółu, lecz jest anomalią. Szuka się możliwych przyczyn jej wystąpienia, bowiem może mieć różne podłoża, ale niczego w przedmiocie sprawy nie dowodzi i nie może być takim dowodem.
Taki nierealistyczny obraz świata neurotyka ma swoje przyczyny w wewnętrznych konfliktach i problemach mających swe źródła w dzieciństwie. Neurotyk szuka akceptacji u innych, nie chce być samotną wyspą, lecz gdy działania jakie podejmuje, spotkają się z niezrozumieniem ze strony innych, uznaje że wina leży po stronie innych, nie jego, bowiem mechanizmy obronne zaciemniają mu obraz rzeczywistości i widzi tylko to, co chce widzieć, dlatego nie dostrzega swoich błędów, przypisuje różne negatywne cechy otoczeniu, które nie zareagowało tak jak powinno. Sam ustala normy i oczekuje od innych, że również będą postępować podobnie.


Nieporozumienie wynika z autorytarnie przyjętych przez Ciebie "oficjalnych naukowych klasyfikacji" pojęć. Narzucasz rozmówcy własne założenia, stad ten przymus psychiczny z podpowiedzią. Co zabawne, nawet ich nie zdefiniowałeś, aby rozmówca miał szansę się z nimi zapoznać, co nie przeszkadza Ci atakować go tylko za to, że wyłożył Ci własne rozumienie obu pojęć. Sztuka dla sztuki.
W nauce trudność z taksonomią emocji i uczuć polega na ich interdyscyplinarnym charakterze, zatem Twoja podpowiedź bez podania podstaw definicyjnych nie ma sensu, zakładasz że inni rozumieją wspomniane pojęcia dokładnie tak jak Ty.
Owszem wiemy czym są emocje, ale do czasu gdy zajdzie konieczność ich opisania słownie. Ma to swoje umocowanie w tym, że emocje nie są poznaniem, ocena procesów emocjonalnych wykracza poza werbalnie dostępne aspekty uczuć, precyzyjne kryteria logiki i świadomość. Zatem emocje nie są ani pojęciami, ani obiektami, ani terminami językowymi. To z kolei oznacza, że przedstawienie jednej definicji, zgodnej z najważniejszymi teoriami i w prosty sposób oddającej kompleksowy charakter emocji, pozostaje jak na razie zadaniem, którego nie można wykonać.

Emocja - to na przykład na stadionie, trwa krótko, uczucie przez lata, nawet całe życie. Wydaje się że emocja mocniejsza, bo powoduje krzyk, ale to uczucie może spowodować zabójstwo czy samobójstwo choć nie wymusza krzyków.

Artykuł dla pełnoletnich.
Dlaczego dopuszcza się prześladowania chrześcijan, dlaczego jest dopust najwyższego na całe, to zło.
http://www.mpolska24.pl/post/6737/holok ... rom=mobile

Ludzkość musi się bronić od fanatyków religijnych.

Efekty prościej opisać niż przyczyny, które doprowadzają do ich powstawania.
Z powstawaniem emocji wiąże się kilka obszarów podkorowych mózgu: głównie substancja szara, ciało modzelowate, natomiast w korze mózgowej przednia częśc zakrętu obręczy oraz przedczołowy rejon brzusznoprzyśrodkowy. Dzięki neurobiologii wiemy jakie obszary mózgu uruchamia odczuwanie konkretnych emocji, co więcej w rozmowach o umyśle i mózgu często etykietujemy emocję, aby łatwiej nam było o niej rozmawiać, bowiem potrzebujemy jakiegoś punktu oparcia.
W przypadku uczuć sprawa jest znacznie bardziej skomplikowana, ponieważ świadomość przeprowadza obróbkę przeżywanych emocji i to świadome odczuwanie różnych stanów emocjonalnych jest bardzo trudne do uchwycenia za pomocą badań neurobiologicznych.

W przeciwieństwie do emocji nasze określenia uczuć mogą odpowiadać dość odmiennym stanom u różnych ludzi, gdyż nie ma prostego sposobu na wskazanie o jaką kategorię stanów chodzi. Wiemy tylko, że zaangażowana jest kora mózgu, głównie kora przedczołowa, która bynajmniej nie działa w sposób irracjonalny, a wręcz przeciwnie, to dzięki niej kontrolujemy emocje.

Z całym szacunkiem ale to straszne myśleć czymś takim. Tutaj nie ma miejsca na dzisiejszy księżyc w otoczeniu srebrzystych obłoków i stający się jako supermoon w kolorze orange-red.

Tutaj nie ma miejsca na pragnienie szczęścia dla ukochanej osoby bardziej niż własnego i nawet kosztem swojego własnego i siebie. Tutaj nie ma miejsca na Pretty Woman gdzie nieprzyzwoicie bogaty i wpływowy facet zapala serce miłością do prostytutki.

Tutaj jest chłodna kalkulacja neuronów przepływających przez korę mózgową. Jak w prosektorium. Brrr... Idę popatrzć na widowisko na niebie.

Jesteśmy tak często bezradni wobec wlasnego ludzkiego okrucieństwa i zła .., a Bóg jest tego (milczącym?) świadkiem .. Tak trudno to przyjąć i zrozumieć oraz pogodzić z tęsknotą za Nim i potrzebą wiary w Jego miłość ..