Kolega Lurker bada swoje odruchy...

Nawiasem mówiąc, to nie jest ad personam. Ty rzeczywiście kwestionujesz wszystko, podejrzewam że do momentu, w którym dochodzisz do wniosku, że jedynym sposobem na wyratowanie się z takiej otchłani jest Bóg.

Ale po co w otchłań zstępować? W otchłań się patrzy.

Kiedyś na pewno. Z tego, co pamiętam, moje wczesne posty na tym forum były utrzymane właśnie w takim tonie. Dziś by mi pewnie nie pasowało tu słowo "otchłań". Ale ciekawe, że nie przypominam sobie, bym przez te wszystkie lata otrzymał jakąś sensowną alternatywę. Ty też na razie nie potrafisz żadnej przedstawić. Pytania nie znikną tylko dlatego, że zabronimy sobie ich zadawać.



Raczej: jak się przed nią uchronić.

Nie, nie... : ) Pytania to tylko konstrukcje pojęciowe w ludzkim mózgu, w dodatku wyrażone jakimś językiem. Pytanie nie istnieje bez pytającego.

Ty chciałbyś mieć mieć pewność bezpieczeństwa, żyć bezpiecznie jak dziecko w kolebce. Otóż takie życie nie istnieje; kto nie ryzykuje, ten nie tylko że nie je, ale w ogóle nie istnieje. Nawet Bóg nie gwarantuje pewności wybrnięcia z otchłani, choćby dlatego, że nie odpuszcza grzechu przeciwko Duchowi Świętemu. Ryzyko wpisane jest immanentnie w istnienie.


Jest o tym bajka lemowska, otwierająca Cyberiadę; pointa jest taka, że otchłań da się rozpoznać na pierwszy rzut oka, chyba że coś człowieka zaślepia.

.. ani przez tego rodzaju retoryczne tricki



He? To ty zaczynasz się dymić za każdym razem, gdy ci się zada pytanie z rodzaju tych, których przecież żaden normalny człowiek w życiu by sobie nie zadał! Czy ja chcę wszystkich pozabijać?! Jestem ani chybi satanistą, a co najmniej nihilistą!



Oczywiście. Więc ryzykuj. Na początek, dla ćwiczenia, zakwestionuj sobie jakieś małe potoczne znaczonko jakiegoś słowa. To bardzo malutkie ryzyko, nie powinno ci narobić większego bałaganu w głowie (dla pewności wybierz pojęcie pozbawione jakichś oczywistych konotacji filozoficzno-religijnych). Kto się nie przewróci, ten się nie nauczy!



Lurker + teologia + chrześcijaństwo = *%^&@$@@%%$&%^.



Natągwie, nupajki, nurkownice, nędzioły, nałuszki, niedostópki i nędasy?

Najbardziej człowieka zaślepiają oczywiste oczywistości.

Humor prawniczy. Jedzmy dalej.


A są to tylko retoryczne tricki, ponieważ?


Czyli że czytam teraz rzeczy de profundis? To wiele wyjaśnia. : PPP


Oczywiście. Ale ja nie mam zwyczajnie czasu na przerabianie malucha do jazdy po wertepach. Mam parę innych zajęć, które mnie pochłaniają, a gdybym zaczął przepinać najsilniejsze połączenia mojej siatki skojarzeń, skończyłbym właśnie z bałaganem w głowie, który musiałby zostać posprzątany (przez mnie lub przez kogoś, zapewne za darmo : ). Zatem nie. Nie będę się bawił w budowanie filozofii poganolurkeryzmu. W każdym razie nie teraz.


Johnny + adwersarz + chrześcijaństwo = efektowne pustosłowie.


Mosiężny, Żelazny, Kwarcowy. Oczywista oczywistość była w tym przypadku taka, że klejnoty lodowe mają wartość tylko w temperaturze zera bezwględnego; po cóż więc one przybyszom z cieplejszych stron?

<retoryczny trick> słowo na "O" <retoryczny trick>



Możesz tak przyjąć, to może nawet być ciekawe



No to bardzo się cieszę, że zgadzasz się, iż nie jest to żadna czarn(/ci)a magia, służąca do mieszania w głowach prostaczkom przez satanisto-nihilistycznych, planujących zamach na połowę ludzkości kapłanów-inkwizytorów w rodzaju Johnny'ego99 itp.itd. tylko że po prostu nie masz na razie na to czasu.



Umówmy się, że jeśli kiedyś będziesz chciał się dowiedzieć, o co chodzi z grzechami przeciwko Duchowi Świętemu, to zapytasz osobno. Na razie jednak możesz czysto technicznie przyjąć, że ani dotychczasowe, ani najprawdopodobniej każde przyszłe twoje analogie/porównania/zestawienia/przykłady odwołujące się do twojego rozumienia teologii chrześcijańskiej, nie trafiły, nie trafiają i nie trafią mi do przekonania (delikatnie mówiąc). Wobec czego ich stosowanie jest i będzie z twojej strony bezcelowe



Ja już nie mam problemu, trzeci akapit zupełnie mnie satysfakcjonuje

Czy dla aniołów istnieją jakieś pytania? A dla Boga?


A o co ma chodzić? Rozpacz i presumpcja. Rozpacz to nie jest otchłań?


Na początek przetoruję wreszcie tę logikę wielowartościową. A potem się zobaczy... : P

Jeżeli pytanie jest wyrazem niewiedzy, to dla aniołów mogą istnieć, a dla Boga nie.



Prawdą jest, że ryzykujesz, wybierając wiarę - tak, jak i ryzykujesz, wybierając ateizm. Ale tu nie chodzi o otchłań w rozumieniu "katastrofy naturalnej", albo czegoś w rodzaju depresji.

Owa "ponadmoralność" źle mi się kojarzy - nie z nieskończoną dobroci, tylko z (nieistniejącą zresztą) nieskończoną obłudą i obrzydliwością.

Więcej "konfliktów" niż samo istnienie piekła może wzbudzać to, co się w nim czuje i to, jak łatwo według wielu tam trafić. Torturowanie to najgorsza zbrodnia, upadek najbardziej elementarnych i oczywistych wartości związanych z miłością, jest ono przez (chyba się nie mylę) miliardy monoteistów przypisywanej najbenewolentniejszej Istocie. Paradoks. Anihilacja jest niewiele lepsza, to wciąż nieopisane zło i nie-miłość. Stwarzanie czującej istoty, żeby cierpiała czy kiedyś została unicestwiona - to jest bezsens nad bezsense - zaprzeczenie miłości rażące i całkowite, nierzadko przypisywane najlepszemu Bytowi.

Anihilacja nie jest taka zła

Tak zła jak tortury nie jest, ale z punktu widzenia miłości to wciąż megazło, tylko nieco mniejsze niż tortury, ale i tak absolutne i wielkie.

Oczywiście to zło, ale dobrze jakby każdy mial możliwość wybrania anihilacji

Wolisz unicestwienie od wiecznego szczęścia? Każdy sobie i tak wybierze- z Bogiem czy bez Niego. Nie powinniśmy też zapominać o tym, że Bóg wybrał dla nas lepiej niż sami byśmy wybrali. Wybór Boga oznacza bowiem wieczne szczęście. Mam to zamienić na niebyt?

Co jest złego w nieistnieniu? Ja wiem co mówię, bo w nieistnieniu mam duże doświadczenie, o wiele większe, niż w istnieniu. Nie istniałem co najmniej kilkanaście miliardów lat i słowo daję, ani sekundy tego czasu nie cierpiałem ani się nie nudziłem.

Wolałbym mieć wieczne nieistnienie od gry w której mogę trafić do piekła