Kamizelko droga, nie zawsze tę "szklankę", o której piszesz można przestawić. Są takie sytuacje w życiu, kiedy pozostaje tylko modlić się, czekać i ufać, że Bóg nie pozostawi jej w tym miejscu, w którym nie chcemy, aby stała. Jeżeli takiej/takich sytuacji w swoim życiu nie doświadczyłaś, to pewnie doświadczysz kiedyś i wtedy zrozumiesz o co mi chodziło i dlaczego tak napisałam. Nie wszystko w życiu jest zależne od nas, naszej inicjatywy, umiejętności, chęci itp, nie wszystko zależy też od tych, którzy są obok nas.
Są takie chwile, kiedy wobec jakiejś rzeczywistości stajemy bezradni. Wtedy możemy tylko prosić, wierzyć i czekać....

Słuszne spostrzeżenie. Wnioskuję, że chodzi o takie sytuacje jak np. choroba. Trzeba się zastanowić, czy choroba dla Boga i istnienia jest czymś złym. Wogóle czy jest czymś istotnym, czy troski doczesne są na tyle ważne, żeby zaprzątać nimi myśl Bożą? Życie doczesne jest złudzeniem, czego dowiódł Jezus. Całe swoje życie przekonywał, że życie doczesne jest niczym. Jedyne o co można tak na prawdę prosić Boga to zrozumienie. Wszysko inne w naszym, życiu jest pustką. Przykuwamy się do tego świata smutkiem i szczęściem zarazem, tak mocno, że nie jesteśmy w stanie zauważyć że jesteśmy w Bogu przez cały czas.

Jeśli życie doczesne jest niczym, to dlaczego owo "nic" decyduje o wszystkim? O życiu wiecznym lub wiecznym potępieniu?

I dlaczego Bóg zaszczepił wszystkiemu co żywe niesłychanie mocny instynkt przetrwania?

Odpowiem ci trudniejszym pytaniem. Dlaczego umysł decyduje o życiu wiecznym, lub wiecznym potępieniu duszy?

Czym w doczesnym świecie jest myśl?
Niczym, mimo że istnieje.
Skoro doczesny świat jest niczym, a jednak istnieje jest ...

Z faktu, ze Pan Bóg do czegoś dopuszcza (a to właśnie znacza słowa dopust) nie wynika wcale, że to coś jest usprawiedliwione. Wprost przeciwnie - Pan Bóg dopuszcza zło. Resztę napisała KamiZelka.

Odpowiedź jest banalna: umysł nie decyduje o życiu wiecznym, bo nie ma życie wiecznego.

To skoro dopuszcza zło mogąc je odsunąć, to znaczy że nie jest dobry.

Każdego ateistę, który szuka, odsyłam do czasu 0 (początku wszechświata). Dobrze jest najpierw zawieść się na nauce, zanim zacznie się szukać Boga. Wtedy dopiero naprawdę poszukuje się Boga, a nie próbuje się udowodnić, że istnieje.

Nie poczytałeś dalej. Dalej jest napisane "Tylko wierzcie że to się stanie"
"O cokolwiek poprosicie Ojca mego stanie się ale wierzcie że się stanie"

A Ateiści nie wierzą w Boga.

Jeśli powiedzą Chcę mieć milion.


Daj mi go Boże!!!

Jeśli nie wierzy w niego i w duszy sądzi co innego to nie dostanie.

Bóg zna przyszłość i może równierz mu nie dać jeśli by wiedzał że przez to mógłby na potępienie się dostać bo by odszedł od niego.

Dlatego nie wszystkie proźby się spełniają.

Już chyba setki razy to pisano, to że nauka nie potrafi sobie z czymś poradzić, to nie znaczy wcale, że musi istnieć ponadnaturalne wytłumaczenie, a tylko tyle, że nauka nie potrafi jeszcze czegoś wyjaśnić. I tak z faktu, że nie potrafisz wyjaśnić znikania owoców z jabłonki w sadzie nie wnioskujesz, że przyszły krasnoludki i je ukradły, albo z piorunów nie musisz wnioskować, że starzec z brodą ciska je z Olimpu.

BTW, niektóre teorie fizyki teoretycznej radzą sobie z początkiem Wszechświata [trochę więcej szacunku, skoro Polska piszemy wielką literą, to całemu Kosmosowi też się coś od nas należy ] całkiem nieźle.

A moja odpowiedź?

Co "a moja odpowiedź?"?? Czyli dobry Bóg w swym miłosierdziu pozwala umierać dzieciom w Afryce z głodu, bo wie, że później mogłyby zbłądzić/zbłądziłyby? Super teoria, super Bóg, nie ma co.

Nie radzą sobie tylko z tym co było wcześniej i z samy zjawiskiem powstania, ale to mały szczegół. Jest to punkt, w którym nauka klęka przed Bogiem.
Zapomnij o tym, że ktoś da ci wzór na Boga na tacy. Po pierwsze taki wzór nie istnieje. Po drugie nawet jeśli dostałbyś tłumaczenie kim/czym jest Bóg na tacy i tak byś go nie przjął. Ateizm jest pewnym etapem poszukiwania Boga. Najważniejsze, żebyś nie przestał szukać.

Akurat wcale nie. Przyjęcie założenia, że musiało być jakieś "wcześniej" jest równie prawdziwe jak to, że musiało istnieć coś przed Bogiem. Jeśli jesteś w stanie przyjąć, że nie było nic przed Bogiem, to nie możesz twierdzić, że konieczne jest, by istniało jakieś "wcześniej" w stosunku do Wszechświata.

A co do poszukiwania, to szukam... Tylko nie Boga, a prawdy. Jeśli Bóg okaże się prawdą - super. Póki co jednak poszlaki wskazują na coś zupełnie innego.

Bardzo dobrze szukasz. Bóg jest prawdą. Radze teraz poszukać różnych filozofii na temat Boga i stworzenia świata (wystarczy wikipedia). Pozwoli ci to rozszerzyć horyzonty, co jest bardzo ważne. Gdy poznasz filozofie Spinozy, Leibniza, czy Berkeleya (wikipedia starczy), wróć do Nowego Testamentu i zaczni szukać ponownie. Problem człowieka polega na egzystencjonalnym pojmowaniu, czegoś co ma zupełnie inną naturę.