Świadectw nie trzeba szukać daleko, bo świadectwa prawdziwe są w postawie świętych.

Hmm.. widzę że bardzo Cię korci by jednak być tym pierwszym, który rzuci kamieniem..

Marek_Jakub, nie odniosłeś się do postawionego przeze mnie problemu. Poproszę o odpowiedź na kilka pytań:
1] Czy kogoś można winić, że odrzuca coś, co wydaje mu się w największym stopniu bzdurą, będącą na poziomie św. Mikołaja czy gnomów kradnących skarpetki?
2] Jak mamy wybrać, która wiara jest tą słuszną?? Mamy wybrać tę, w kórej zostaliśmy wychowani? A może tę, która wydaje nam się najbardziej prawdziwa? A może mamy wybrać dowolną, bo to nie ma znaczenia w co wierzymy, ważne żeby wierzyć w Boga?
3] Czy uważasz agnostycyzm za intelektualne lenistwo [co wynika z Twojego ostatniego i przedostatniego posta], a jeśli tak, to na jakiej podstawie??
4] Czy świadome wybranie ateizmu, mimo głębokiej wiedzy na temat wiary i szczerego zainteresowania w poznaniu prawdy, ale wobec braku sensownych przesłanek pozwalających wierzyć w Boga jest wg Ciebie grzechem??

Pozdrawiam,
j.

Znam też całą masę ateistów dających przykład swoim życiem, czy to w jakimś stopniu uprawdopodabnia ateizm? Śmiem wątpić. Pobodnie życie świętych KK nie ma tu nic do rzeczy.

1] Za odrzucenie prawd na takim poziomie... Nie. Z tymże to nie jest ocena dla mnie, który nie potrafię "wejść w drugiego człowieka" i zbadać jego myśli, intencji itp.

2] Sądzę, że nie jest przypadkiem że jeden człowiek rodzi się chrześcijaninem, drugi muzułmaninem itp. Powinniśmy wybrać tą w której jesteśmy wychowani.. a resztę życia oddać w ręce Bogu. Jeżeli jesteśmy czystych intencji to Bóg w którego wierzę będzie mnie ciągle prowadził do głębszego poznania Jego Oblicza.

3] Na temat agnostycyzmu nie mogę się wypowiedzieć niestety... za mało się temu zjawisku jeszcze przyglądałem.

4] Tak (Każdy grzeszy, ale zniechęcenie w szukaniu prawdy byłoby w tym przypadku większym grzechem)

Spoko, z chęcią spędzę resztę życia na słupie... Zaiste, święci są wzorem do naśladowania


Ty się zastanawiaj nad sensem krytyki a nie traktujesz wszystko za atak...

Ok, więc zdecydowana większość ludzi niewierzących nie grzeszy, bo dla nich wybór niewiary jest takim właśnie wyborem - między różowym a zwykłym, lecz zupełnie realnym afrykańskim słoniem.

A możesz napisać, dlaczego to jest grzech, skoro czyjś umysł, wiedza [a nie ignorancja] i sumienie mówią mu, że Bóg nie istnieje. A jak wiadomo, wg teologii chrześcijańskiej postępowania wbrew własnego sumiania jest grzechem. Mamy OBOWIĄZEK postępować zgodnie z własnym sumieniem, nawet jeśli jest ono błędne [o ile błąd jest niezawiniony i niepokonalny]. A taka sytuacja dotyczy kogoś, kto szuka prawdy, ale jej nie znajduje w Bogu. A zmusić się do wiary nie tylko jest niemożliwością, ale wręcz niemoralnym zamachem na samego siebie.

To dobrze, że dają przyład , ale nie uprawdopodabiają ateizmu tak samo jak KK nie ma uprwdopodabniać religi tyko Boga.

Chodzi o to że wierzący uprawdopodabniają Boga , natomiast Ateiści i Gnostycy NIC.

A w jaki sposób uprawdopodobniają Boga? Możesz przytoczyć np. procentowo, jak to jest? Albo nawet nie procentowo. To, że ktoś w coś wierzy, wcale nie sprawia, że to w co wierzy staje się bardziej prawdopodobne. To tak, jakbyś powiedział, że wiara kogoś w różowe słonie uprawodopodabnia różowe słonia albo czyjaś wiara w skarpetkowe gnomy nie sprawia, że ich istnienie jest bardziej prawdopodobne... Jeśli myślisz inaczej, to naprawdę jest mi przykro.

Nie traktuje wszystkiego za atak.
Wiem, że to co napisałeś jest prawdą i zgadzam się z tym, bo każdy jest grzesznikiem, większym lub mniejszym. Ale popełniłeś też niemały błąd.. zacząłeś generalizować.
Miałem po prostu wrażenie - jeżeli błędne to przepraszam - że Twoje stanowisko jest niemalże zawsze krytyczne.

Przytoczę to procentowo wkrótce ,a ponieważ jest to bardzo ciekawe zrobię to w nowym temacie.
A wiarę w Moc stwórczą możesz nazwać tak jak chcesz (np.różowe słonie)
Ja nazywam to Bogiem.

Dziękuję, to chyba pierwsze mądra rzecz, jaką napisałeś w tym temacie. Wreszcie postawiłeś wiarę w Boga na poziomie wiary w różowe słonie. A co do procentowego zwiększenia prawdopodobieństwa istnienia Boga wynikającego z wiary świętych.... Ach, aż nie mogę się doczekać.

No ok, takie jest Twoje przekonanie.
Dla mnie jednak wypowiedzenie zdania na ten temat (jak już wspominalem) wymagałoby większej wiedzy, wręcz wszechwiedzy.
Co tam się kryje w człowieku, któż zgadnie




W tej zawiłości przyczyn i powodów niewiary.. jedno będzie zawsze prawdziwe. Odrzucenie Boga objawionego jako Miłość i Sprawiedliwość.

Na koniec już nie chcę się dalej wdawać w dyskusję, bo już muszę kończyć .
Polecam życiorys Edyty Stein, jej świadectwo drogi ku prawdzie i wiedzy życiowej. [/quote]

No nie wiem, nie będę z siebie robił eksperta, daleko mi do tego, ale... Obracam się w obu środowiskach - chrześcijan [jako student teologii] i niewierzących [większość moich znajomych i przyjaciół spoza studiów] i z rozmowy z tymi ostatnimi wynika, że tak właśnie to dla nich wygląda. To, wiara w Boga, jest dla nich na poziomie bardzo dużego nieprawdopodobieństwa i niepotrzebności.

Ale dla ludzi, którzy go odrzucają on wcale nie jest Bogiem. Jest mniej więcej literacką postacią, całkiem fajną i przyjemną, kochającą etc., ale czy z tego wynika, że mamy wierzyć w Gandalfa czy Galadrielę?

Oczywiście inną sytuację mielibyśmy, gdyby ktoś wierzył w Boga, ale ten by go doświadczył i w odpowiedzi usłyszał pod swoim adresem: "Ty głupi, złośliwy, okrtutny buraku siedzacy w niebiesiech. Jak mogłeś, od tej pory będę walczył po stronie piekielnych zastępów w wiecznej krucjacie przeciwko Tobie. I choć uznaję, że jesteś moim Bogiem, wypowiadam Ci postłuszeństwo i przeklinam Cię."

JakubieN czy chcesz powiedzieć że jesteś studentem teologi ?