A ja proponuję przeczytać ten tekst
http://zapytaj.wiara.pl/?grupa=8&art=1116433362&dzi=0

Rita - nastolatce, która pisałaby o tym, że zakochała się w żonatym i dzieciatym nauczycielu WF też byś tak odpisała?

wiem ze moge mu popsuc życie dladego nie wiem co robic czy mówic mu czy zachowac to dla siebie . Dla wyjaśnienia mam 16 lat

Czyli Ci to przejdzie. Sam kilka razy byłem całkiem poważnie zakochany. Sposób na odkochanie się jest jeden: dowiedzieć się co myśli druga osoba a jeśli myśli że chyba postradałaś zmysły, to pozbycie się miłości zajmie Ci najwyżej 2 tygodnie

Póki co jednak zachowaj to dla siebie. Ksiądz może potem na Ciebie bardzo dziwnie patrzeć i traktować Cię jak niedojrzałe dziecko.

może niektórym wystarczy 2 tygodnie na odkochanie ale mi nietety nie .

Tak czy owak Ci przejdzie - szczególnie kiedy tego księdza przeniosą na inną parafię. Wtedy zapomnisz że w ogóle istniał

mam nadzieje że go nigdy nie przenosą

Nie. A tak w ogóle, to co ja twoim zdaniem jej radzę?


Opat, ja myślę, że ochrzan to nie jest odpowiednia metoda wychowawcza w takim przypadku (no może oprócz tej ortografii). Dziewczyny zakochują się w różnych typach w tym wieku, ale nie jest to ich wina. I nie należy za to karać, bo coś takiego może się bardzo źle skończyć.

Moim zdaniem dziewczyna powinna zacisnąć zęby i przetrwać, bo rzeczywiście taki facet nie jest materiałem i związek rodzi wiele, wiele, wiele komplikacji. Nawet gdyby okazało się, że ksiądz odwzajemnia uczucie, to co? Nici ze wspólnego mieszkania, z dzieci, z wychodzenia razem, z rozmów z koleżankami, ciągłe ukrywanie się i wyrzuty sumienia. Dziewczyna jest za młoda, by móc cieszyć się chwilą, potraktować to jako przelotny związek. Wątpię, czy taki związek nie skończył by się tragicznie, a już na pewno wieloma nieprzespanymi nocami. A tak, poboli, poboli i przestanie. To nie jest nic wielkiego. To jest optymalne wyjście. Postarać się zapomnieć.
Zagubiona: przejdzie Ci, uwierz mi, jak wielu przed tobą. Chcesz sobie życie skomplikować w ten sposób? Po co Ci to?

Święta racja.
Prawdziwa miłość to przede wszystkim pragnienie dobra i szczęścia drugiej osoby, a nie jedynie swojego za wszelką cenę.........

Więc jeżeli go rzeczywiście kochasz, to daj mu dziewczyno spokój. Bo jak widzisz wybrał już swoją drogę i zapewne dokonał tego świadomie.

A czy ona jest w stanie go zmusić do czegokolwiek? Czy to, że mu powie, że go kocha zrujnuje mu życie? I skąd takie twierdzenie, że on będzie mniej szczęśliwy? Ludzie popełniają błędy. Może kapłaństwo połączone z celibatem to w jego przypadku był błąd, a związek przyniesie mu szczęście. Skąd możecie to wiedzieć?

z całego serca pragnę by on był szczęśliwy i cały i zdrowy nawet gdy bym musiała zapomniec o nim moniko001 zresztą wiem ze moje wyznanie by mogło mu zaszkodzic więc chce to przemyslec i nie chce by przezemnie cierpiał .

hehe ale jaja

to znak ze masz iść na zakonnice

Powiedz mu. Ksiądz już i tak świadomie wybrał że nie chce się z żadną kobietą (ani mężczyzną:) ) łączyć więc i tak nic nie zmieni, a i Ty będziesz miała jeden problem z głowy -ten który rozpoczął wątek.

Polecam "Małego Gościa" tam jest specjalny dział na podobne tematy:)

Moja koleżanka była zakochana w katechecie, zakonniku.
Z wzajemnością.
Gość naprawdę się zaangażował, chciał zrzucić habit i ożenić się z nią.
To ona nie chciała, nie zgodziła się wchodzić w jego powołanie.
Myślę że bardzo mocno cierpiał.
To nic złego zakochać się w mężczyźnie żonatym, mężczyźnie który ślubował celibat. Złe jednak jest rozpalanie uczuć i podsycanie nadziei które nie będą mogły być zrealizowane. Czy powodem będzie moralność, czy brak odwagi, czy koniec zauroczenia- nie wnikam.
Pamiętaj- kochać to ponosić odpowiedzialność.

A czy w ogóle masz jakieś powody by sądzić, że jest tobą zainteresowany ?

Miłość do płci przeciwnej to hormony, nie rób głupstw i bądż cierpliwa ,a po jakimś czasie ci przejdzie.Czas leczy rany.