Chyba że dokona aktu apostazji, ale wówczas zostaje jedynie wykreślony z ksiąg parafialnych...

Czyli ochrzczony jako dziecko człowiek, zostaje członkiem Mistycznego Ciała Chrsytusa pod przymusem, i wbrew własnej woli ?
Tak czy nie ?

Jest się Katolikiem gdy wierzy się szczerą wiarą w Boga w Trójcy Jedynego, jest się posłusznym wobec Kościoła i jego hierarchii z Papieżem włącznie, nie podważa się żadnego dogmatu ani prawd wiary, uznaje się w całości nauczanie Kościoła wynikające z Tradycji i Biblii, a także realizuje praktyki takie jak świętowanie dni świetych, Msze, oraz we właściwym czasie przyjmuje sakramenty.

Czyli katolikiem nie jestem.
W sumie mi ulżyło bo po co być kimś nawet o tym nie wiedząc.
Teraz zostało mi tylko odpowiedzieć sobie kim jestem
( człowiekiem )

Czyli jeżeli człowiek nie czuje się katolikiem to nim nie jest? Dobrze rozumiem?

KK 14. Sobór święty zwraca się w pierwszym rzędzie do wiernych katolików. Uczy zaś, opierając się na Piśmie świętym i Tradycji, że ten pielgrzymujący Kościół konieczny jest do zbawienia. Chrystus bowiem jest jedynym Pośrednikiem i drogą zbawienia, On, co staje się dla nas obecny w Ciele swoim, którym jest Kościół, On to właśnie podkreślając wyraźnie konieczność wiary i chrztu (por. Mk 16,10, J 3,5) potwierdził równocześnie konieczność Kościoła, do którego ludzie dostają się przez chrzest jak przez bramę. Nie mogliby tedy być zbawieni ludzie, którzy wiedząc, że Kościół założony został przez Boga za pośrednictwem Chrystusa jako konieczny, mimo to nie chcieliby bądź przystąpić do niego, bądź też w nim wytrwać.
Do społeczności Kościoła wcieleni są w pełni ci, co mając Ducha Chrystusowego w całości przyjmują przepisy Kościoła i wszystkie ustanowione w nim środki zbawienia i w jego widzialnym organizmie pozostają w łączności z Chrystusem rządzącym Kościołem przez papieża i biskupów, w łączności mianowicie polegającej na więzach wyznania wiary, sakramentów i zwierzchnictwa kościelnego oraz wspólnoty (communio). Nie dostępuje jednak zbawienia, choćby był wcielony do Kościoła, ten, kto nie trwając w miłości, pozostaje wprawdzie w łonie Kościoła "ciałem", ale nie "sercem". Wszyscy zaś synowie Kościoła pamiętać winni o tym, że swój uprzywilejowany stan zawdzięczają nie własnym zasługom, lecz szczególnej łasce Chrystusa, jeśli zaś z łaską tą nie współdziałają myślą, słowem i uczynkiem, nie tylko zbawieni nie będą, ale surowiej jeszcze będą sądzeni.

Do społeczności Kościoła wcieleni są w pełni ci, co mając Ducha Chrystusowego w całości przyjmują przepisy Kościoła i wszystkie ustanowione w nim środki zbawienia i w jego widzialnym organizmie pozostają w łączności z Chrystusem rządzącym Kościołem przez papieża i biskupów, w łączności mianowicie polegającej na więzach wyznania wiary, sakramentów i zwierzchnictwa kościelnego oraz wspólnoty (communio).

pozostaje wprawdzie w łonie Kościoła "ciałem", ale nie "sercem"