Żaden unik - na moje pytanie boisz się odpowiedzieć i tyle. Rozumiem że nie masz jak wykazać tego ze przeciętny wierzący człowiek kieruje się nie rozumem lecz sercem w sprawach wiary i nie zastanawia się tak naprawdę w co, po co i dlaczego wierzy. Ale na tym polega właśnie urok "opium dla mas" czyli religii...

No cóż, po raz kolejny widzę, że nie potrafisz, albo po prostu nie chcesz dyskutować ignorując i lekceważąc podstawowe reguły, którymi rządzi się dyskusja.

Zatem powoli dochodzę do wniosku, że pojawiłeś się tutaj nie po to, żeby normalnie rozmawiać, ale zwyczajnie nawrzucać jak najwięcej oskarżycielskich postów, bez zamiaru udowodnienia tych oskarżeń - w myśl powiedzenia by obrzucać błotem, część z niego na pewno przyschnie...

Wobec tego nie widzę sensu dalszej Twojej obecności na tym forum.

Albo po prostu nie da sie z Tobą rozmawiać SAXONIE, bo rozmowa musi toczyć się tylko tak jak Ty zechcesz albo w ogóle.



Mam nadzieję że nie usuniecie mnie tylko dlatego ze nie macie kontrargumentów

czy wszyscy ateiści są tak zaślepieni jak ty? poczytaj sobie podręczniki prowadzenia rozmowy, to może dostrzeszesz swoje braki w tym temacie

usuniemy, usuniemy

Zasady dyskusją nie są moim wymysłem - i to nie ja wysuwam wobec Ciebie oskarżenia, każąc Ci udowadniać, że to nieprawda.

a usunięty zostaniesz nie dlatego, że ja nie mam argumentów - ale za rzucanie oskarżeń - i wyraźne uniki, kiedy prosi się Ciebie o iuch udowodnienie

Kto Ci powiedział, że nie będziesz sobą, zawsze byłeś i jesteś sobą i nie możesz być kimś innym, ponieważ to dusza decyduje o tożsamości a nie ciało (mózg). Ciało to tylko narzędzie duszy i nic ponadto, a więc nie ma mowy o tym, że po reinkarnacji będziesz kimś innym. Czy jeśli będziesz zmieniał domy to w każdym z nich będziesz innym gospodarzem?

Inną sprawą jest to, że po reinkarnacji rzeczywiście nie pamiętamy (zresztą to nie reguła) o tym co robiliśmy w poprzednim życiu. To celowy zabieg, chodzi o to ze każde życie na Ziemi to osobna lekcja doświadczeń i często taka pamięć mogłaby utrudniać normalne funkcjonowanie np.: w poprzednim życiu kogoś zabiłeś czy mógłbyś żyć spokojnie z tym wspomnieniem, nie sądzę. Oczywiście wszelkie doświadczenia z poprzednich żywotów dalej są zapisane w podświadomości ale po co masz niepotrzebnie obciążać nimi nowe życie.
Mimo, że nie pamiętamy szczegółów to coś jednak zawsze zostaje, człowiek nie rodzi się jako Tabula Rasa i wszelkie doświadczenia z poprzednich żywotów mają wpływ na tożsamość danej osoby (charakter, upodobania, szybkość uczenia się, zamiłowania itp.) wszystko to wnosimy z poprzednich doświadczeń.



Nie bardzo rozumiem o co Ci chodzi, Jeśli nie istniejesz to Cię nie ma i tyle, a jeśli chodzi o reinkarnację to mimo że nie pamiętasz szczegółów z poprzedniego życia to i tak przecież jesteś, czy nie? Lepszy rydz niż nic. A poza tym w odpowiednim czasie i tak sobie wszystko przypomnimy, ewolucja nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa



Jak większość mylisz przyczynę ze skutkiem



Nie powiedziałbym, że to dużo łatwiejsze podejście, jest różnica między ślepą (naiwną) wiarą a poszukującą, wiara to bardzo szerokie określenie i wcale nie musi wiązać się z żadną konkretną religią.

Bez wspomnień w innym ciele jestem zupełnie innym człowiekiem. Jeśli nie mam wspomnień z poprzedniego życia to tak jakbym go nie miał.

Nie ma ścisłej relacji między osobowością (tożsamością) a wspomnieniami.
Gdyby tak było jak sądzisz to w tej samej rodzinie rodziły by się „klony” o podobnych osobowościach, ponieważ kształtują je podobne doświadczenia oraz wspomnienia, ale przecież tak nie jest, w tej samej rodzinie rodzą się dzieci o diametralnie różnych charakterach, różnych zdolnościach, różnych temperamentach, czyli różnych osobowościach

Z punktu widzenia ciała (czyli z zewnątrz) być może masz rację, ale człowiek to nie tylko ciało, w tej całej zabawie w życie liczy się przede wszystkim doświadczająca dusza, to ona gra tutaj pierwsze skrzypce, a ciało no cóż, to tylko przekaźnik genetyczny, oraz… łańcuszek pokarmowy.
Z punktu widzenia duszy nasze jednostkowe wspomnienia nie mają większego znaczenia, to co się liczy to suma nabytych doświadczeń, a te z kolei kształtują i ugruntowują własności (cechy) samej duszy.
Życie ma znacznie szerszy wymiar niż Ci się wydaje, jedno a nawet kilka takich ziemskich żywotów to tylko kolejne przechodzone klasy w szkole życia.

To kim dzisiaj jesteś to efekt wielu takich wcieleń i wielu doświadczeń zdobywanych na przestrzeni tysiącleci i chociaż nie pamiętamy szczegółów to jednak nasza osobowość (nasze Ja) ciągle z nich korzysta, sięgając do podświadomości, czyli takiego twardego dysku gdzie zapisane są wszystkie nasze wspomnienia, z obecnego i poprzednich żywotów.
Chociaż w podświadomości są zgromadzone wszystkie nasze wspomnienia, to jednak znaczna ich część nie przedostaje się w pole naszego świadomego Ja. Są one celowo filtrowane z powodów o których pisałem poprzednio (to taki zawór bezpieczeństwa)

buscador i co tak będziemy się odradzać przez cały czas? narodziny -> śmierć ->narodziny -> śmierć i tak ciągle? Wiele osób twierdzi, że w końcu dusza przestaje się rozwijać i osiąga boskość a potem to już wymyslają takie cuda na patyku że się wierzyć nie chce xD

Nikt Cię nie zmusi na silę abyś ciągle odradzał się na Ziemi, jest to zawsze indywidualna decyzja danej duszy, a taką główną przyczyną jest chęć, pragnienie doświadczeń, oczywiście indywidualne powody mogą być różne np.: nieprzerobione „lekcje”, zadość uczynienie komuś, naprawienie wyrządzonych krzywd z poprzedniego życia, chęć pomocy konkretnej osobie na Ziemi, natomiast byty o niskim stopniu rozwoju duchowego (tzw. młode dusze) pragną się odradzać na Ziemi (czyli w powłoce fizycznej) w zasadzie tylko po to aby móc doświadczyć rozkoszy cielesnych i innych namiętności. A więc wystarczy samo pragnienie, nie ma tu żadnego przymusu, po prostu dusza wie że ma coś do zrobienia na Ziemi i z własnej woli się inkarnuje (sama wybiera czas i miejsce urodzenia, a nawet przyszłych rodziców)

A więc powodów odradzania się jest wiele, natomiast nie będziemy inkarnować w nieskończoność, po iluś tam inkarnacjach dusza „dorasta” i przestaje pragnąć ziemskich doświadczeń, czyli nie musi albo raczej nie chce się już odradzać (no, przecież z wszystkiego wyrasta się z czasem, wszystko staje się nudne, czyż nie?)

Inkarnują się (stosunkowo rzadko) także dusze wysokiego lotu, ale one mają do wypełnienia specjalne misje, są to tak zwani zbawiciele ludzkości (jednym z nich był Jezus, ale było ich więcej)

Musisz zrozumieć, że życie jako takie jest wieczne nie zaczęło się z chwilą ostatnich Twoich narodzin na Ziemi, ale zaistniało znacznie, znacznie wcześniej ponieważ dusza ludzka jest znacznie starsza niż jakiekolwiek ciało w które kiedykolwiek się wradzała.
Podobnie jak ludzkie ciało zostało zrodzone (nośnik genetyczny) tak samo dusza także została kiedyś zrodzona przez Boga, nie stworzona ale właśnie zrodzona, (życia nie można stworzyć – "zrobić" - może być tylko przekazane czyli zrodzone)

O kurde! Miejmy nadzieje, ze dusza Hitlera to nie dusza zapalczywa! W gardle mi zaschlo.

buscador skąd to wszystko wiesz?

Reinkarnacja jest realna i naturalna. To po prostu element cyklu, w którym uczestniczy wszystko co ma ciało.

A istoty bez ciała nie uczestniczą?

Tego nie wiadomo, ale przecież duch się nie starzeje jak ciało.