No cóż. Muszę przyznać, że mam podobne zdanie. Ale te rzeczy nie kłócą się z moją wizją Boga, tylko z tym, co o Bogu wiemy od Jezusa. Dlatego trudno mi przyjąć ST i uznać go za coś więcej niż tylko mity mające zapewnić władzę kapłanom Jehowy. Bo to nie Jehowa bał się wspoółpracy ludzi. Tego bali się kapłani, bo wiedza ludzi, którzy nie byli kapłanami mogłaby doprowadzić do ich detronizacji. Dlatego tak zaciekle walczyli z Jezusem, który chciał ich zdetronizować i pozbawić należnej im władzy. A z kolei Jezus uznał żądzę władzy za pychę, czyli nikogo Bóg nie wybrał. Nikogo, kto byłby inny niż Jezus, bo władza to służba...

Czy ja gdzieś napisałem, że sobie wybrałem parę ksiąg i tylko one są przeze mnie uznawane? Nie przypominam sobie. O ile mnie skleroza nie myli, to powiedziałem, że te księgi darzę sentymentem, czego nie mogę powiedzieć o reszcie. A to nie jest to samo, co wybranie jednego przy jednoczesnej ignorancji wobec reszty.

Na katechezy z reguły było tak, że mało było Pisma Świętego - i tego cały czas mi brakuje. Może moje nieco negatywne nastawienie do reszty ksiąg (szczególnie historycznych) jest takie dlatego, że nigdy nikt mi nie wytłumaczył dlaczego np. Bóg zezwolił na mordowanie ludzi w walkach Narodu Wybranego z innymi narodami a kilka stron wcześniej pisało wyraźnie: Nie zabijaj!

Nie mam zamiaru obalać ST bo często do niego sięgam- chcę jednak wyraźnego określenia gdzie kończy się Słowo Boga a zaczyna ludzkie gadanie i ludzka ingerencja w Prawo Boże (bo to, że Bóg rozdrobnił się nad kwestią łysiny i trądu- nie uwierzę). Bo gdy się weźmie część ST i zestawi ją z przekazem Jezusa- Bóg na przestrzeni wieków przechodzi metamorfozę z żyjącego regulaminami klawisza do Miłosiernego Ojca. I ja chcę bronić tego drugiego obrazu Boga.

Ja wiem, że tetragram nie podaje dokładnego brzmienia Imienia Bożego, jednak to wymienione przez Ciebie kojarzy mi się tylko z jedną wspólnotą religijną. Osobiście używam brzmienia "Jahwe" choć nie czynię tego nagminnie (wolę używać słowa "Bóg", "Pan" lub "Adonai").

Opacie - jak już pisałem w innym temacie - lubię Cię, więc pozwolę sobie napisać raz jeszcze: zastanów się co piszesz. Sugerujesz jakoby cześć Pisma Świętego miała tylko jednego autora- człowieka. A tak nie jest. Zapraszałem Cię już wcześniej do lektury Dei verbum, jak jednak widać chyba nie posłuchałeś rady kolegi. Pozwolę sobie zacytować fragment, by ukazać pewną rzeczywistość:

Tiaaaaaaaaa a ja używam słowa: " Ojciec ", bo tak Boga kazał nazywać Jezus. I tu mam kolejny problem. Kto i dlaczego znów wrócił do nazwy:
Bóg, Adonai i Pan ? To wyznawcom Jezusa nie było potrzebne. Zatem komu?

Szumi możesz mi uwierzyć, że Twoja sympatia jest jak najbardziej odwzajemniona Twojej rady posłuchałem i po książkę tę byłem wczoraj w bibliotece, lecz jedyny egzemplarz już ktoś wypożyczył. Dziś jeszcze zapytam o nią znajomego księdza i zabiorę się do lektury.

Co do mojego sugerowania: Pismo Święte (nawet te części, których nie "wyróżniam") mają ogromny przekaz a ja stawiam pytania do przekazów, których nie rozumiem i które nie pasują mi nijak do Słowa Bożego (choć nadal je za takowe uważam).


Tak się składa, że te określenia funkcjonowały jeszcze przed narodzinami Jezusa i od tamtej pory zachowują ciągłość. W mniejszym (Adonai) lub większym (Bóg) stopniu, ale zachowują.

Zakladam, ze tlumaczenie jest dobre, ale nie sprawdzalam...

http://pl.wikisource.org/wiki/Dei_verbum