Właśnie tu jest mowa o Kościele. Dlaczego? Bo Duch prowadzi Kościół do poznania prawdy. Nie tylko każdego z osobna (co nie znaczy, że osobiście nie prowadzi), nie tylko lokalne kościoły i wspólnoty (co nie znaczy, że nie może ich prowadzić), ale Kościół.

Od początku był jeden Kościół. W lokalnych wspólnotach mogą być odstępstwa (patrz: listy do lokalnych kościołów w Biblii), ale święci Kościoła sprowadzali z powrotem na dobrą drogę. Bo słuchając Kościoła to tak, jakbyśmy słuchali Boga (Łk 10:16), czy o kimkolwiek innym można tak z całą pewnością powiedzieć? O ludziach jakiej religii/wspólnoty?

1 Tym 3:15
Gdybym zaś się opóźniał, [piszę], byś wiedział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy.

Jakby było tak jak Ty mówisz, to by nie było tylu tysięcy kościołów/religii protestanckich... z których zapewne każda uważa, że prowadzi ją Duch Święty, a które popadają w sprzeczności miedzy sobą. Jeżeli są więc tysiące sprzecznych ze sobą wizji Boga i interpretacji Biblii, a Duch Prawdy prowadzi do prawdy, to co najwyżej jedna z tych sprzecznie ze sobą interpretujących wspólnot ma rację. To ponadto pokazuje, jak "wielkie" masz szansę trafić w prawdę, jeśli sam będziesz interpretował Biblię.

Samodzielne myślenie prowadzi do zguby.

To Twoje zdanie.

R6

Od kiedy?! Chyba, że przeleciałeś podstawówkę z szybkością światła?
Człowieku, nikt cię nie uczył samodzielnego myślenia?

jumik
Anna napisała:

Ja zaproponowałem jej lekturę ewangelii wg św. Jana.
Z tego, co Ty piszesz, Anna przed przeczytaniem tej księgi powinna opowiedzieć się, po której jest stronie, w sporach, jakie przez 20 wieków podzieliły chrześcijaństwo. Załóżmy przez chwilę, że opowie się po stronie Kościoła katolickiego. Co powinna zrobić?
Zgłosić się do proboszcza najbliższej parafii?
Zgłosić się do biskupa swojego miejsca zamieszkania?
Zgłosić się do papieża?

I o co Anna powinna prosić?
O zgodę na czytanie Biblii?
O zapewnienie, że ewangelia św. Jana jest w porządku?

Proszę, jumik, napisz bardzo konkretnie, czego oczekujesz od Anny.

jumik

jumik, to co w końcu proponujesz?
Piszesz: "wielkie", czy to znaczy, że obalasz samodzielną lekturę Pisma, czy nie?

Nie żartuj sobie. Poniżej odpowiedź po co to napisałem.



Nie. Wskazuję pułapki jakie czekają na nas, gdy będziemy interpretowali Biblię w oderwaniu od interpretacji Kościoła, która jest, dzięki Bogu, obowiązująca. To tyle.

W tej sprawie wypowiedział się już Sobór Watykański II w Deklaracji o Wolności Religijnej w p.2
(cytuję za http://archidiecezja.lodz.pl/czytelni/sobor/dwr.html )



Anno
Sobór już się wypowiedział w Twojej sprawie i uznał, że jeśli nie jest to sprzeczne z Twoim sumieniem, masz prawo przeczytać ewangelię wg św. Jana i jakakolwiek władza ludzka nie ma Ci prawa tego zabronić. Aby Cię uspokoić dodam, że ewangelia św. Jana stanowi część Nowego Testamentu, któego zawartość za natchnioną uważają wszystkie Kościoły chrześcijańskie. Jeśli się różnią - to w innych kwestiach, w tej mówią jednym głosem.

Annna929, ja proponuje wspolnote NEOKATECHUMENATU to moze byc na poczatek dobre miejsce dla Ciebie, a zanim ich znajdziesz to zacznij poprostu sobie chodzic do Kosciola na Adoracje Najswietszego Sakramentu, tak sobie posiedz tam i pogadaj z Kims w kogo nie wierzysz swoimi slowami.

A ja się zapytuję - ile jeszcze czasu trzeba się będzie zmagać z falą współczesnego indywidualizmu ? Z atakiem samodzielnych czytaczy, samodzielnych szukaczy, samodzielnych to, samodzielnych tamto.. może już wystarczy ? Może już wszyscy zrozumieli ? A może kiedy już się tego nasłuchali, zrozumieją też to, że słowo " religia " oznacza WIĘŹ ? RELIGIA JEST FAKTEM SPOŁECZNYM, ZAWSZE SPOŁECZNYM. Istnieje indywidualna religijność każdego bez wyjątku człowieka - człowiek jest homo religiosus. I każdy człowiek ma inną. I w ten właśnie sposób wchodzi w społeczność. Oba te elementy są nierozdzielne. Biblia została napisana po to, by była czytana w społeczności. Nie ma żadnej innej drogi. Człowiek nie jest monadą czy inną samotną wyspą. Nie jest - i już, koniec ! Dość już wreszcie wałkowania tych samych motywów.

Johnny99
Pełna zgoda, gdy piszesz, że wartościowa jest zarówno jednostkowa religijność, jak i jej przeżywanie we wspólnocie (w Kościele). Zuważ jednak, że wątek, w którym dyskutujemy dotyczy pragnienia uwierzenia, zdobycia fundamentów wiary przez Annę. Nie stanie się to po prostu przez włączenie Anny we wspólnotę, gdy Anna będzie jedynie naśladować gesty, czynności, zachowanie innych. Niestety, często tak się dzieje. I to właśnie bywa słabością wspólnot oraz całego Kościoła (lub Kościołów), że gromadzi w swych szeregach osoby nie nawrócone i nie świadome swojego problemu. Nie wystarczy jedynie deklaracja, że się wierzy we wszystko to, w co wierzy Kościół. Nie wystarczy wspólnota z tymi, którzy posiadają osobistą więź z Bogiem - w chrześcijaństwie każdy z osobna (a nie tylko jako Kościół) do tej więzi jesteśmy wezwani, bez niej nie ma chrześcijaństwa.

Soborowa Konstytucja o liturgii świętej mówi:


Anna, poprzez świadomość, że wiary potrzebuje, wyprzedza rzesze tych, którzy wprawdzie do wspólnot należą, ale osobistej więzi z Bogiem nie mają. Dla niech wspólnota (Kościół) daje złudne poczucie bezpieczeństwa, że skoro uczestniczą w religijnych obrzędach, to spełnili już wszystko, czego Bóg od nich oczekuje.

Nie wiem czy nazwałbym to słabością Kościoła/wspólnoty. Raczej danej jednostki - bo to ona żyje w sposób, który cechuje się hipokryzją. Jeżeli zna się siebie bardzo dobrze, jeżeli cechuje człowieka dążenie do prawdy w każdym calu oraz do dobra całym sercem, a także serce pełne pokora, to jest dużo łatwiej uniknąć tej wewnętrznej hipokryzji.

Ostatnio zacząłem się modlić do Boga taką oto modlitwą, którą serdecznie polecam:
"Otwórz mi oczy na wszelkie moje zakłamanie, przeniknij mój ludzki spryt, zdemaskuj ukryty fałsz i uczyń mnie Twoim uczniem. Do końca Twoim."
(fragment "Po co bierzmowanie?" - ks. Piotr Pawlukiewicz, rozdział "Nawrócenie w Duchu Świętym")



Tu nie chodzi o to, że przez powatarzanie gestów miałaby lepiej wierzyć. Przewaga wspólnoty polega na czymś innym - na tym, że są tam zazwyczaj ludzie mający żywą, silną wiarę, świadzcący o Bogu swoim życiem oraz prowadzący innych (także tych wewnątrz wspólnoty) do Boga. To właśnie ta silna wiara tych ludzi, tej wspólnoty może wzmocnić Annę - bo Ci ludzie mogą pokazać nie tylko przykład, nie tylko rozwiać jej wątpliwości itnelektualno-moralne, ale także być szerokim kanałem łask Bożych oraz przykładem silnej wiary.

Wiem, bo mój własny silniejszy rozwój w wierze zaczął się własnie w momencie wstąpienia do wspólnoty. Dlatego gorąco polecam wstąpienie do wspólnoty.

jumik
Cieszę się, że mogę się z Tobą zgodzić we wszystkim, co piszesz na temat ważnej roli, jaką wspólnota (Koścół) odgrywa w życiu młodego wierzącego.
To, na co jeszcze pragnę zwrócić uwagę, nie traktuj jako polemikę, ale próbę dporecyzowania.

jumik napisał:


Nie można wykluczyć, że wśród członków wspólnot znajdą sie również hipokryci, to jednak zakładałoby, że świadomie i cynicznie przybierają "świętoszkowaty" kamuflaż. Ja pisałem o tych nienawróconych osobach, które nie są świadome swojego problemu.
Nowa osoba, wchodząca do wspólnoty, nie kształtuje (przynajmniej nie od razu) zwyczajów i przyjętych zachowań, nie formuuje ona celów i zasad, może co najwyżej je przyjąć bądź odrzucić. Zadaniem wspólnoty (jej przywódców) powinno być przede wszystkim położenie chrześcijańskiego fundamentu wiary (albo na tyle, na ile to możliwe upewnienie się, że taki fundament w życiu osoby nowej we wspólnocie już istnieje). Następnie żywa wspólnota Chryustusa włącza do współdziałania wszystkich (każdego na miarę jego możliwości), aby każdy doprowadzony był do chrześcijańskiej dojrzałości.
Co to praktycznie oznacza?
Posłużę się przykładem ze świata przyrody. Gady są zwierzętami zmiennocieplnymi - temperatura ich ciała nie odbiega od temperatury otoczenia. Do życiowej aktywności potrzebują ciepła z otoczenia: wygrzewają się na słońcu, pobierają ciepło od nagrzanych kamieni czy piasku. Inaczej jest z ptakami i ssakami, których temperatura utrzymywana jest na stałym poziomie, dzięki wewnętrznym regulacjom w ich organizmach.
Człowiek nawracając się, zostaje upodabniony do zwierząt stałocieplnych - ma wewnętrzne "źródło ciepła" w postaci Ducha Świętego, który w nim przebywa i go prowadzi. Gdy jest to dopiero co nawrócony, wciąż potrzebuje ciepła od innych, tak jak piskle dopiero co wyklute z jaja, potrzebuje ciepła i pokarmu. Z upływem czasu ujawniają się w pełni możliwości - może nie tylko brać, ale i również dawać innym.
Gdy nie ma odpowiedniego prowadzenia, gdy członkowie wspólnoty nie przemieniają się z "gadów" w "ssaki", wspólnota jedynie dostarcza im emocjonalnego ciepła, ale nie jest dla nich inkubatorem przemiany i wzrostu. Ludzie wtedy mówią, że wspólnoty bardzo potrzebują, bo tam "ładują się ich akumulatory". Gdy trwa to tygodnie, czy nawet miesiące, można to zrozumieć i zaakceptować, gdy przeciąga się w lata - można wątpić, czy taka wspólnota rzeczywiście funkcjonuje dobrze. Niekoniecznie dlatego, że członkowie wspólnoty są nieszczerzy, ale być może samej wspólnocie czegoś istotnego brakuje.

Niekoniecznie to musiałby być aż cynizm. Może być przeciez inna forma hipokryzji - brak starań - przyklejenie sobie plakietki "wierzący" i nie rozwijanie wiary. To tak jak małżonek, który powiedział "tak", a nie kocha, nie stara się usilnie rozwijać miłości, traktuje tę więź nie na miarę miłości. I tu podobnie - hipokryzja polegająca niekoniecznie na cynicznym, przemyślanym świętoszkowatym kamuflarzu, ale po prostu na traktowaniu wiary nie na miarę wiary. A to też hipokryzja.



Świetne porównanie! Bardzo mi się podoba.




Różne mogą być przyczyny - brak wiary, niewłaściwa wiara, brak miłości, trudności z kontaktami, nawet problemy techniczne. Wiadomo, że są wspólnoty, które lepiej i takie które gorzej prowadzą do Boga.

@Rabarbar - różne niedobre rzeczy się zdarzają, nie jest to jednak żaden argument przeciw wejściu we wspólnotę. Wejście we wspólnotę nie zastąpi osobistego przeżycia wiary, osobiste przeżycie wiary nie zastąpi wspólnotowego.