Jedno do drugiego ma się nijak. Kogoś możesz lubić, nie lubić, nie zwracać na niego uwagi, kochać, nienawidzić itp.

A z wiarą?

Ja mówię: "Jest krzesło u mnie w pokoju"

Możesz wierzyć w to albo nie. Co jeszcze możesz z tym zrobić? Jeszcze możesz olać w ogóle to zdanie. Wtedy nie wierzysz. Bo wiara oznacza, że potwierdzasz istnienie krzesła w pokoju. Skoro olewasz to, więc nie potwierdzasz - a więc nie wierzysz.

Dlatego:





Widzę, że trzeba wrócić do początku rozmowy.



W tym zdaniu istnieje podmiot domyślny (Ty) i nie dotyczy nauki jako dziedziny, a Ciebie, jako osoby. Widzisz różnicę pomiędzy nauką, która nie ma cech ludzkich, a sobą?



Tak, dlatego nauka opiera swoje wszystkie badania na przyjętych stałych. Temat nauki to oddzielna kwestia, może innym razem.

Co do definicji, pisałem po prostu jakbym sam miał wyjaśniać, jak chcesz definicję, proszę bardzo:

W sensie naukowym?
Nauka straszne bzdury potrafi zweryfikować za prawdziwe, bo weryfikuje wg tego co ma, a ma tyle ile ma - nie oszukujmy się, do wszechwiedzy i wszechmocy nauce jest baaardzo daleko

W sensie obiektywnym naukowa weryfikacja jest tylko lokalna i chwilowa - nie ma żadnej gwarancji, że jest prawdziwa, bo jest zależna od tymczasowo dostępnej wiedzy i środków.

A wiedza zawsze będzie ograniczona (prawa Godla), tak samo jak środki będą zawsze skończone - ostateczna weryfikacja czegokolwiek nie jest możliwa przez naukę.

Prawda ma mało wspólnego z nauką, prędzej można mówić o jej użyteczności - teoria naukowa jest dobra, jeśli jest użyteczna, wcale nie musi być zweryfikowana. Jak najbardziej używa się teorii naukowych nie posiadających weryfikacji, ale przynoszących wymierne korzyści.

Zresztą jak to brzmi - prawdą naukową jest to, co nauka stwierdzi, że jest prawdą
Prawda Kalego...


Nikt nic nie myli.
Naukowiec to po prostu zawód, a nauka to dziedzina gospodarki
Naukowca, który nie postępuje wg kodeksu swojego zawodu się zwalnia
Naukowiec ma tworzyć coś przydatnego - nie słyszałem jeszcze o szeroko uznanej, nikomu nieprzydatnej teorii naukowej

Nie ma żadnych zagadek, to nauka stwierdziła, że z samych swoich założeń jest ograniczona poznawczo i nie może stwierdzić obiektywnej prawdy - jej system "jest albo zupełny albo niesprzeczny i nigdy nie posiada obu tych cech jednocześnie".

Możesz to oczywiście tak sobie zdefinować, ale wtedy na podstawie tej definicji nie będziesz mógł odróżnić zdań:

Olewam, czy w pokoju Galaktycznego jest krzesło czy nie (co normalnie znaczy, że ten "problem" mnie nie interesuje)

Nie wierzę, że w pokoju Galaktycznego jest krzesło (co normalnie znaczy, że powątpiewam w to, że masz krzesło albo w Twoją prawdomówność)



Widzę, ale ja do wiedzy nie stosuję "wierzenia". Podobnie nie stosuję "kochania" do twierdzeń matematycznych.

A Ty zachowujesz się jak człowiek, który pyta "kochasz to twierdzenie matematyczne?" Bo albo je kochasz albo nie kochasz



Dlaczego "oddzielna"? W żadnym wypadku!



Kolejna dziwna definicja. Czy brak przekonań na jakiś temat jest brakiem wiary?




O, i to już jest dobry punkt wyjścia.

Na gruncie tej definicji bezsensem jest pytać - jak Ty to zrobiłeś - czy wierzę w zweryfikoaną wiedzę.

Bo wierzyć można tylko w twierdzenia nieuzasadnione, w wiedzę NIEzweryfikowaną.

Przystaw podaną przez siebie definicję do swoich wypowiedzi, a zobaczysz, jakie głupstwa napisałeś.

Ok, wyszedłem więc na początku z innego założenia niż Ty.

filippiarz wytłumaczył to lepiej niż ja bym to zrobił, a propo prawd i weryfikacji nauki. Dlatego pytanie "czy wierzysz w naukę?" byłoby bardziej dopasowane do Twojego toku rozumowania. Zapytałem "czy wierzysz w swoją wiedzę?" mając to samo na myśli. To tak jak licealne wyliczenia ile będzie spadało jabłko z 10 metrów na ziemie bez uwzględnienia temperatury powietrza, ciśnienia atmosferycznego, siły tarcia, pozycji księżyca i masy innych czynników. Wynik zgodnie z podanymi danymi i wzorami (wiedzą) jakiś wyjdzie, ale nikt nie wierzy, że tak jest w rzeczywistości. Dlatego można mieć wzory (naukę, wiedzę) i wierzyć w ich nieomylność i dokładność, albo i nie. Podobnie z jakąkolwiek inną wiedzą. Wychodząc z założenia, że nauka to zbiór prawd absolutnych sprawa wygląda bardziej po Twojemu.

Naturalnie. I nikt rozsądny nie wymaga od nauki jakiejś "prawdziwości w sensie metafizycznym".

Bo nauka to nie metafizyka i nie opowiada o absolutach.



Pogadaj z matematykami. Pogadaj z fizykami-teoretykami od badań podstawowych, z kosmologami.



Kolejne dziwne pytanie. Pewnie chodzi ci o to, czy uważam, że nauka ma jakąś wartość.

No jasne, że tak uważam. Inaczej nie pisałabym tego posta na komputerze i poprzez internet.

Ty też tak uważasz, bo robisz to samo.




W żadnym wypadku NIE uważam, że nauka to zbiór "prawd absolutnych".

Uważam, że na gruncie nauki pojęcie "prawdy absolutnej" nie ma sensu. Własnie dlatego, że nauka to nie religia ani filozofia.

Nauka jest skromna - tak jak skromna dziewczynka

@movsd

Jaki % w naszych czterech ziemskich wymiarach stanowi anymateria w stosunku do materii?

Łącznie z CERN-em - naturalnie.

Większość naukowców tej grupy gini w piętkę, ale jest szansa, że któryś wypatrzy/wymyśli coś przynoszącego grubą kasę (wiesz, matma-kompy, kosmos-fizyka/broń/technologia) i nakłady na resztę darmozjadów się zwrócą z nawiązką

Nauka rządzona jest kasą - kto nie inwestuje, ten nie zarabia - są dziedziny pewne i bezpieczne, ale dające stosunkowo niewielki przychód, oraz potencjalnie przełomowe, ale bardzo niepewne inwestycyjnie

-------------------------
Ja też uważam, że nauka ma wartość

Rozumiem, że Ty jesteś naukowcem, który nie goni...

Nie, ja porzuciłem teorię i zajmuję się magią - filozofia, komputery, inżynieria dźwięku i szamańskie obrzędy na scenie z gitarą w ręku

Chciałem się spytać naszych forumowych racjonalistów, jak tłumaczą
ten szczegół, że gdy zważono oddzielnie poszczególne cząstki zakrzepłej krwi (są one różnej wielkości), każda z nich ważyła dokładnie tyle, co wszystkie razem wzięte?

A frater pewnie sam je ważył

Widzę sarkazm z powodu braku jakichkolwiek kontrargumentów.

Gdybyś miał trochę oleju w głowie, to byś zauważył argument kryjący się za sarkazmem...

Jakiż to argument @Witoldzie?

No cóż nie jestem wprawdzie ekspertem od badania krwi, ale o dobrze zrozumiałem ten twój bełkot to opisane zjawisko przeczy tajemniczemu prawu matematycznemu które nazywa się "dodawanie", w związku z czym wniosek że zostało zmyślone jest w zasadzie oczywisty. Ty zaś tak pewnie przy nim obstajesz, jakbyś sam je ważył, gdyby myślenie nie było ci obce, to sam byś doszedł do wniosku, że wiarygodność opowieści o tym że trzy cegły ważą tyle samo co jedna, jest delikatnie mówiąc minimalna.