Heh, ładnych kilka lat po fakcie, ale dzięki

Tym niemniej, z tego co się orientowałam to raczej standard. A podobno alternatywnych dla religii lekcji etyki jak nie wiedziano, tak nie widziano.

Etyka nie jest alternatywą dla religii bo to dwie różne sprawy . Tak samo chemia nie jest alternatywą dla muzyki bo to dwie różne sprawy.

chodziło mi np o sprawy in vitro to jedno...sama mam poważne problemy ze zdrowiem i nie wiem byc może kiedyś będę musiała skorzystac z takiej formy pomocy?

ale to jedno druga sprawa gdy powiedziałam księdzu iż nie wpuszczę go do domu ponieważ nie wyznaje religii, prawie dostałam plaskacza. hym, niejednokrotnie starałam się wierzyc i niejednokrotnie odpychała mnie postawa Kościoła w wielu kwestiach. Nie wiem jak to wytłumaczyc, ale pochodze z rodziny Katolickiej i miewam dosłownie wyrzuty sumienia przez to że nie czuję tej wiary, to nie jest moja wina, po prostu jej nie czuje.

Sewerynie, ja mówiłem o alternatywie w sensie szkolno-przedmiotowym. Oficjalnie można było - za moich czasów, nie wiem jak jest teraz - chodzić na religię lub etykę, nawet na świadectwie jako przedmiot wpisane było: religia/etyka. W praktyce tej etyki nigdy nie było, mimo, że gdy tylko ktoś życzliwy poinformował moją wychowawczynie swoją wychowawczynię, że nie chodzę na religię, oświadczyła (ponoć czemuś zbulwersowana), że wobec tego będę chodził na etykę właśnie.

W mojej szkole etyka jest przedmiotem obowiązkowym, jeżeli ktoś nie uczęszcza na religię I działa to zarówno w teorii jak i w praktyce

To napotkałaś głupiego księdza, albo naditerpretujesz jego gesty.
Wiary nie da się "czuć" a watpliwości, poczucie osamotnienia, nieodczuwanie obecności Boga w naszym życiu, są nieodłącznym elementem wiary.
Jesli ktoś mówi, że nie ma żadnych wątpliwości, zwątpień i posiadł pełnię wiary, jego wiara jest niepodważalna, to żyje złudzeniem wiary.
Kościół wymaga - a jaka inna religia, organizacja, państwo nie stawia wymagań?
Nauka mówisz - to spójrz na sytuację w zatoce meksykańskiej, nauka nie potrafi znależć metody opanowania klęski ekologicznej.

Można więc powiedzieć że Twoja niewiara spowodowana jest złymi doświadczeniami religijnymi? Kiedy ma się zły obraz religii i Kościoła, to po pewnym czasie dostrzega się w nich już same złe zjawiska, potwierdzające nasze przekonania. Taka postawa oczywiście oddala od Boga, bo nie może do Niego przybliżyć.
Próbowałaś kiedyś szukać Boga na własną rękę, nie poddając się wpływom katolickiej rodziny, ani określonemu religijnemu myśleniu? Może warto, dla samej siebie. Czasem dobrze jest spojrzeć na świat całkowicie świeżym wzrokiem, nie kierując się żadnymi uprzedzeniami ani dogmatami.

Młodzi ludzie często "uciekają" od Boga na złość, na pokaz. Chcą zaistnieć w rodzinie, w szkole, w grupie, a nie znajdują innego sposobu, jak kontestacja księdza i Kościoła, pisanie w internecie oskarżeń wobec Kościoła. Moim zdaniem, z utratą czy brakiem wiary nie ma wiele wspólnego ta postawa. Czyni tak zarówno młodzież niewierząca, jak i wierząca w Boga.

Nie ma tutaj co tłumaczyć. Zacytuję pewną ważną osobę raz jeszcze:
"Nie potrzebują lekarza zdrowi, ale ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem wezwać do nawrócenia sprawiedliwych, lecz grzeszników."
(Łk 5, 31-32)
Czyli nawet księża będący tak samo jak my częścią Mistycznego Ciała Chrystusa mogą postępować źle.
Jezus dodaje też: "Gdy więc go Piotr ujrzał, rzekł do Jezusa: Panie, a co z tym będzie? Odpowiedział mu Jezus: Jeżeli chcę, aby pozostał, aż przyjdę, co tobie do tego? Ty pójdź za Mną!." (J 21, 21)
Pan zaleca nam koncentrację na naszej osobistej więzi z Bogiem. Nie mamy rozglądać się na boki i pytać Boga dlaczego nasz bliźni to czy tamto. Tak jak słusznie napisała evoleth staraj się szukać Boga na własną rękę. Choćby nawet skrzywdził Cię katolik - wybacz mu i weź swój krzyż. Niełatwa jest nasza wiara.

Możesz to troszkę rozwinąć?? Choć parę przykładów.

Obiektywnie rzecz biorąc to sprawa wiary lub niewiary powinna być indywidualną i całkowicie racjonalną decyzją podjętą przez w pełni dojrzałą jednostkę. Naturalnie tego typu sytuacja nie jest powszechna, wręcz przeciwnie, można rzec, jest rzadkością.

Trzeba tutaj nadmienić, że z czysto logicznego punktu widzenia, ateistyczne podejście do sprawy jest bardziej sensowne. Nie widzimy boga, brak jednoznacznych dowodόw istnienia jakiejkolwiek bogopodobnej siły wyższej; mamy tylko otaczający nas fizyczny świat. Jest on skomplikowany i fascynujący, ale przynajmniej w teorii bardzo spόjny.

Trudno jest przecenić wpływ wczesnej indoktrynacji religijnej na umysł młodego człowieka. Prawdopodobnie tylko długi rozbrat z religią i związany z tym emocjonalny dystans może uzmysłowić jak dziwne i arbitralne są rytuały obecne np w kościelnych obrzędach. Jak można zinterpretować zachowanie dorosłego człowieka w przedziwnych szatach, ktόry wchodzi na ambonę i krzyczy: “Oto wielka tajemnica wiaaary!!!”

......................................................................................

Moim zdaniem najwiekszym bledem jest laczenie ..wiary w Boga poprzez zachowanie sie kosciola katolickiego lub jego ksiezy ...to jest najwiekszym bledem... naprawde warto jest poszukac Boga na wlasna reke a nie poprzez np. ksiedza ktory molestuje dzieci.....

Większość księży nie molestuje dzieci. Jeśli naprawdę szukasz Boga, nawet na własną rękę, to na Twoją wiarę nie będzie miało wpływu to, że jakiś ksiądz zachowuje się niemoralnie. Ksiądz, jakikolwiek, może być dobrym albo złym świadkiem wiary, ale nie pryzmatem twojego patrzenia na świat.

............................................................................................
odnosze wrazenie ze nie bardzo wiesz o czym mowisz nie to jakis ksiadz tylko tych ``jakis``ksiezy ostatnio pojawilo sie bardzo wielu i o kazdego jednego za duzo ....
jaki ja mam pryzmat spojrzenia na swiat to ja sam wiem najlepiej
moja wiara oparta jest na Pismie Swietym.....a nie na demagogi katolickiej ...dlatego tym bardziej oceniam surowo zachowanie ksiezy pedofilow ktorzy profanuja Pismo Swiete....i wprowadzaja w blad tych co im uwierzyli ....

Hmm, chyba profanacja Pisma Św. nie jest głównym grzechem tych kapłanów. To są ludzi, którzy mają problem. Często bardzo wierzący, ale nie umiejący poradzić sobie ze swoją obsesją.
W jaki oni wprowadzają Cię błąd? Jakiś ksiądz okazuje się grzesznikiem, więc nagle tracisz wiarę w Boga?