Jeśli za rasistowskie uznamy koniec cywilizacji białego człowieka,
bo sformułowanie czarny Mesjasz nie jest według mnie rasistowskie
(raczej afirmatywne).
A czym jest poprawność polityczna rozumiana w tym temacie?

Cała ta poprawność polityczna wywołuje u mnie mieszane uczucia. Zazwyczaj negatywne. Często trudno mi to wogóle zrozumieć.
Jeśli mogę spytać... Wedle jednej z regułek które tu padły poprawność polityczna odznacza się tym, że nie mówimy głośno władzy (takiej czy innej) tego co nam się nie podoba, etc. W przypadku jeśli nasza "niepoprawna politycznie" partia dojdzie do władzy będziemy się z nią zgadzać, czyli będziemy poprawni politycznie tak? Czy jak to wygląda w tej sytuacji? Tak pytam, bo jak pisałem na początku ciężko mi tą całą śmieszną "poprawność" zrozumieć.
Pytanie drugie: Jeśli krytykujemy obecną władzę w sposób kulturalny i merytoryczny to czy jesteśmy poprawni czy nie?
Nie podoba mi się natomiast wypisywanie:



Nie wnikam w tym momencie czy autor tak naprawdę od siebie czy w sposób ironiczny chciał pokazać jak ludzie myślą.


Ja nie zgadzając się z kimś próbuje wytłumaczyć mu to w sposób kulturalny. Niezależnie czy mówię o obecnej władzy, środowiskach homoseksualnych, czy jakichkolwiek innych. Wychodzę z założenia - kultura przede wszystkim.
Przez to mam się nazwać osobą poprawną czy nie poprawną politycznie?

Ja [osobiście] oddalam się jak mogę od "poprawności politycznej", gdyż "poprawność polityczną" stworzyli ludzie... od których powinno się w pewnym sensie stronić, nie wspierać ich poglądów, jeśli jest się wierzącym katolikiem.

Co za bzdury... Już pisałem, że poprawność polityczna nie ma nic wspólnego z polityką i wspieraniem jakiejkolwiek partii. Wystarczy zajrzeć do byle słownika, nawet wikipedia podaje mniej więcej poprawną definicję.

Jeśli natomiast ktoś naprawdę uważa że katolicyzm powinien wspierać rasizm i dyskryminację to chyba mu się nieźle poprzestawiało w głowie.

Zatem Wikipedia:

Czy ja wiem? Ja poprawność polityczną odbieram jako zawoalowaną grzeczność, maskującą najczęściej prawdziwe poglądy wypowiadającego się. Na zasadzie - myśli A, ale powie B bo tak wypada, żeby nie urazić jakieś grupy, która jest mu potrzebna z punktu widzenia partykularnych (swoich, swojej grupy) interesów.

Dwulicowość, innymi słowy.

Chyba że ktoś faktycznie odczuwa szacunek dla przeciwnika w dyskusji. Wtedy to po prostu szczerość i zwykła uprzejmość. Ale widzę, że dla większości tutaj to są obce ideały.

Ok, szacunek. Na zasadzie - szanuję Twoje poglądy, ale moje są inne i brzmią: ...

A nie - szanuję, więc, żeby nie być niepoprawnym, nie przedstawię moich.

Przedstawię, czemu nie? Sam przytoczyłeś definicję: to SPOSÓB używania języka, nie jego brak. Chyba, że ktoś ma takie poglądy, których nie da się wyrazić cywilizowanym językiem. Mam nadzieję, że nie katolicy.

Dlatego doprecyzowałem.

Szacunek dla innych, ich poglądów - ale przy jednoczesnym twardym, choć w grzecznej formie, przedstawieniu swoich poglądów.

Wtedy jest to szacunek nawzajem dla siebie.

liam, wyluzuj! Ja popieram Twoje poglądy na temat poprawności politycznej