Zbytnio upraszczasz Magdaleno. Ja nic takiego nie napisałem. Napisałem tylko, że niektórzy w obliczu wielkiego nieszczęścia zadręczają się (całkiem zbędnymi, moim zdaniem) pytaniami (pozostającymi LATAMI bez odpowiedzi) do swego bóstwa.

No ale, moim zdaniem, cała sztuka polega na tym, żeby PRZESTAĆ zadawać sobie takie pytania, zwłaszcza w sytuacji, kiedy od nas nic nie zależało. No bo oczywiście można czuć winę, że coś tam się zrobiło, albo czegoś tam nie zrobiło i to jest normalne, ale jeśli wydarzenie nie zależało od nas, to pytanie "dlaczego" jest pozbawione sensu. Ot, stało się, taki pech, przypadek. Szukanie w tym głębszego sensu i oczekiwanie na odpowiedź od bóstwa MNIE by nie pomogło. Wielu znajduje taką odpowiedź i jest ok. Ale jeśli ktoś męczy się latami, a odpowiedzi brak, to moim skromnym zdaniem, nie warto dalej iść tą drogą.

Ludzie się załamują pod wpływem swojego cierpienia właśnie dlatego, że nie rozumieją, że są w stanie to znieść. A nie rozumieją, bo nie chcą.
Chrystus wyjaśnił wszystko i nie dość, że wyjaśnił, to jeszcze ukazał wszystko na sobie - ale dalej źle. Do niczego nikogo zmuszać nie będzie, to jasne. Ktoś zrozumieć nie chce, to nie zrozumie.
Niektórzy (właściwie bardzo wielu) twierdzą, że chrześcijanie zachwycają się i napawają cierpieniem i nie chcą go eliminować. Gdyby tak było, podstawą nauki chrześcijańskiej nie byłaby miłość i jej okazywanie, podstawą nie byłaby pomoc wszystkim cierpiącym, żeby im ulżyć i dać pociechę. Pogodzenie się z cierpieniem a zarazem eliminowanie go i dążenie do ulgi nie przeczy sobie, a wręcz wszystko to prowadzi do pokoju wewnętrznego. Ktoś, kto tego nie chce przeżyć, nie rozumie tego.
A jeśli idzie o pretensje do Boga, bo jakiejś prośby nie wysłuchał (nie o Tobie piszę) - to rzecz, która znajduje się w pierwszej dziesiątce najdziecinniejszych rzeczy. Bóg to nie automat z cukierkami, zapłacisz (poprosisz) - masz na tacy. Faktycznie dziecku swojemu na wszystko pozwolimy, żeby mu pokazać, jak bardzo go kochamy. Nóż też mu podamy, gdy się nim zainteresuje - mniejsza, że się porani albo jeszcze gorzej...
Miłość Boga polega na tym właśnie, że nie dostajemy wszystkiego, czego zechcemy, inaczej ludziom poprzewracałoby się w głowie sto piętnaście razy bardziej, niż obecnie, a osiemdziesiąt procent przegrałoby swoje życie - na własne życzenie. Dosłownie.
Zmartwychwstanie ukazuje nam też, że wszystkie cierpienia kiedyś się skończą.
Spróbuj postawić krzesło dla siebie i obok puste dla Jezusa i wszystko śmiało powiedz. W s z y s t k o, co Ci leży na sercu.
„Wołaj do Mnie, a odpowiem ci, oznajmię ci rzeczy wielkie i niezgłębione, jakich nie znasz.” [Jeremiasza 33,3]

Zgadzam się z Jesienną. Bóg po prostu, mówiąc językiem potocznym, "dał plamę". Najpierw palcem nie kiwnął, a potem się nie odezwał. Ileż można czekać? I cały czas kochać? Lub choćby szanować? Niby za co?
No ale jeśli rozważyć, że to był tylko przypadek i żaden bóg nie istnieje, sprawa się nieco upraszcza...

Mam rozumieć, że Ty kochasz i szanujesz jedynie "za coś"?

Oczywiście! Przecież na szacunek i miłość trzeba sobie zasłużyć. Trudno kochać i szanować ojca, który nie dba o dziecko, no nie?

Ludzie się załamują pod wpływem swojego cierpienia właśnie dlatego, że nie rozumieją, że są w stanie to znieść. A nie rozumieją, bo nie chcą.
Chrystus wyjaśnił wszystko i nie dość, że wyjaśnił, to jeszcze ukazał wszystko na sobie - ale dalej źle. Do niczego nikogo zmuszać nie będzie, to jasne. Ktoś zrozumieć nie chce, to nie zrozumie.

No ale jeśli rozważyć, że to był tylko przypadek i żaden bóg nie istnieje, sprawa się nieco upraszcza...

Ja jednak jestem z tych głupio upartych, które mówią nie bo nie, na złość nie wiem komu.

Wystarczy przecież tylko chcieć, ale widocznie ja nie chcę, no cóż dziwna ze mnie osoba.

Masz rację Chrystus mówił wiele mądrych rzeczy. Tylko to, że wiemy coś w teorii nie oznacza, że potrafimy to w praktyce.

Dalej źle- tu się również z tobą zgodzę- mimo tej wiedzy dalej jest mi źle i wbrew temu co dalej piszesz chciałabym osiągnąć pokój wewnętrzny.

Co do automatu z cukierkami... Rozumiem, że Bóg nie jest od spełniania każdych zachcianek, ale nie każda prośba jest zachcianką. Tak przynajmniej mi się wydaje.

W pewnym sensie się upraszcza w innym komplikuje. Bo widzisz ja wierzę, że życie się tu nie kończy, wierzę że po śmierci dusza żyje. Tylko mam problem z "pojmowaniem", "widzeniem" Boga o czym pisałam wcześniej.