A do mnie trafiają I jest mi z tym radośniej No i co ?

Dlaczego twierdzisz, że ludzie wychowani w jakiejś religii są zagubieni?

Rodzenie dzieci w bolu to jedynie efekt uboczny tego, ze chce miec sie dziecko. To koniecznosc do osiagniecia tego typu przyjemnosci.
Sportowcy cierpia rowniez w celu osiagneicias przyjemnosci jak jest wygranie zawodow czy same uczestnictwo.
Wiec te przyklady sa chybione.

Trafiaja do Ciebie, dlatego, ze jest Ci z tym radosniej.

Tak po prawdzie to chciałabym zawsze żyć w ten sposób , żeby najpierw ja, potem moi bliscy a na końcu inni ludzie mieli jak najwięcej powodów do radości .

Myślisz, że brak radości to jakaś wieksza cnota ?

Nie mysle tak, jestes tylko przykladem na to, ze wiara to myslenie zyczeniowe, bo kazdy wierzy w to co potencjalnie sprawi mu przyjemnosc i pozwoli uniknac bolu.

Hm... A mi się tak pomyślało, że jeśliby założyć, że Boga nie ma, to problem poruszony w temacie też nie istnieje:)

Nie trzeba zakladac, to pewnik.

Jeżeli nawet masz rację - to co w tym jest złego? Czym ryzykuję ?
Ludzie często powtarzają, że wiara czyni cuda i potem cuda rzeczywiście ogladają.

A w jaki sposób Ty "unikasz bólu" ? Czy jest Ci z tym radośnie i dobrze ?

Nic nie jest w tym zlego, desygnat zla nie istnieje. Nkiczym nie ryzykujesz. Chodzi mi tylko o ten fakt, ze wierzysz, bo jest to przyjemne.
Nie staram sie unikac bolu jaki niesie ze soba uswiadomienie sobie prawdy. Nie jest mi z tym radosnie i dobrze.

Jeju..... To w sumie kiepsko masz
Podziwiam Cię, bo chyba jesteś bardzo mocny skoro nie potrzebujesz żadnych podpórek.

Gardze Twoimi podpurkami, ktore polegaja na oklamywaniu samej siebie.

Dla mnie to problem pewnego powiedzmy dyplomatycznego podchodzenia do świata, jeśli chodzi o wiare, czy niewiare. Ot szybki kawał:
Czasmy dość głębokiego komunizmu, pani w szkole tłumaczy dziecią, że Boga nie ma i mówi:
-Dobrze kochane dzieci, żeby ostatenie pokazać wam, że Boga nie ma, to wszyscy teraz pogrozimu mu pięścią w kierunku nieba, zobaczycie, że nic nie odpowie.
Wszystkie dzieci podnoszą pięści do nieba, opórcz Jasia, pani zauważywszy to pyta:
-Jasiu, dlaczego nie podniosłeś pięści?
-Wie pani- jeśli Boga nie ma, to po co się męczyć, a jeśli jest- po co psuć sobie relacje?

Jednym słowem, dlaczego wiara w Boga ma być okłamywaniem samego siebie? Szczególnie, że gdy przyjmuje się, że Bóg jest ponad wszystkim, w tym również ponad naszym rozumem. W takim wypadku, nie możemy przyjmować tego racjonalnie i wszystko- czy jest sprzeczne czy nie, mieści się w pojęciu Boga...
Zresztą dla mnie nie ma czegoś takiego jak pewnik- "wszystko się może zdażyć"... A to czy Bóg jest, czy go nie ma sprawdze po śmierci, wtedy powiem "to pewnik"

Ja wole wiedziec teraz. Po smierci coz... nie bede juz zyl.

No cóż, taki urok wiary, albo się wierzy, albo nie- wybrać trzeba teraz i to w ciemno, ot taki toto lotek o nasze ew. życie wieczne. Cóż nawet przy wszystkich tłumaczeniach, które niewątpliwie nieraz mogą się podeprzeć ludzką logiką, pozostaje zakład Pascala...

Potrzebuję podpórek bo nie jestem mocna i nie wydaje mi się to godne pogardy. Dlaczego miałoby takim byc ?
Czy TY gardziłbyś także staruszkiem korzystającym z laski ?
Nie okłamuję się, raczej marzę, tęsknię i mam nadzieję, że Bóg gdzieś jest.