Lekko Ci się ocenia "niezaradny".

on tam nie miał brata, przyjaciela ani nikogo.
Pieniędzy też nie. Ani możliwości ich zarobienia.

Na tynk i farbę też trzeba mieć pieniądze, oraz materiały do instalacji elektrycznej,
taki drobiazg jak szyba do okna też kosztuje.

A poza tym wiedział co jest najważniejsze.
Zaczął od Kościoła.

Cały jego wysiłek szedł w remont świątyni, tym jak mieszkał,
był na etapie odgruzowywania, usuwania śmieci,
szczątkowa ilość narzędzi, w zasadzie wyłącznie własne ręce,
poza tym kilkanaście starych kobiet do pomocy.

Co do finansów - żywił się byle czym bo zbierał pieniądze na drzwi
do Kościoła bo okoliczni pijaczkowie z kościoła robili sobie szalet.

Masz jakiś pomysł jak powinna wyglądać "zaradność"
w takich warunkach?

Przepraszam, że tak ciągnę off topic, ale jestem
zbulwersowana lekkim szafowaniem słowa "niezaradny".

@jesienna, przepraszam, ale ten ksiadz tam chyba nie przyjechal prywatnie? Jego diecezja, jak widac, puscila go w ciemno. W koncu chyba podstawowe wyposazenie w narzedzia, czy jakies systematyczne, chocby minimalne wsparcie “rodzimego“ Kosciola nikogo by nie zrujnowalo?
Nie tyle ksiadz niezaradny, co Kosciol lokalny, ktory go wyslal hmm ... troche skapy?

Tak, jego diecezja puściła go " w ciemno", na zasadzie, chcesz jechać, jedź,
ale radź sobie sam (tak się z tym wyjazdem naprzykrzał biskupowi, że ten się zgodził).


Dostawał pieniądze od parafian parafi w której pracował wcześniej oraz o takich jak my
tzn. turystów. Może diecezja też mu cos tam podesłała, ale systematycznie
na nic liczyć nie mógł.

Remont Kościoła to studnia bez dna.
Nie wiem ile musiałby mieć pieniędzy, żeby zasypać tą studnię
i móc się zająć plebanią.

Myślę, że gdyby diecezja sypnęła pieniędzmi to być może pięknie wyremontował
ten kościół i nawet na plebanie by starczyło, tyle, ze ten kościół stałby pusty.

A tak - młodzi ludzie kręcili się w okolicy żeby pooglądać dziwaka co
przyjechał z Polski i mieszka w komórce, ponaśmiewać się z babć
noszących cegły i coś zaczynało się w nich dziać, pojawiło się jakieś zakłopotanie,
a nawet cień sympatii .... no w społeczności lokalnej zaczynał się jakiś ferment.
Tym młodym ludziom najwyraźniej ktoś naruszył fundamenty ich wizji świata.

Skąd to wiem?
Widziałam tych młodych ludzi, drwiących a równocześni zakłopotanych.
Poza tym ksiądz o tym opowiadał

@jesiemna, nie uwazasz chyba tego za normalne ze strony diecezji???
I nie pisze o luksusowym kosciele i plebanii ale o podstawowych narzedziach, tudziez jakims wsparciu chocby i z ofiar na misje. Bo w koncu jest to misjonarz (pomijam fakt, ze "lowi" na terenie innych katolikow - tyle ze obrzadku grekokatolickiego, niech sie tam juz biskupi obu obrzadkow dogaduja).

Oraz prawdopodobnie taki odsetek księzy nie wierzy w Boga. Ot modernistyczny Kosciół

Raz fakt raz metafora. Proponuje poduczyć się. Jak na razie kompromitacja jakich tutaj ostatnio coraz więcej...

Faktem jest ze ksieza to tez ludzie i bez wzgledu na ich bledy i grzechy nie daje nam to usprawiedliwienia dla naszych grzechow.
Z innej strony, to ksieza otrzymali swiecenia kaplanskie i KK nie moze sie tych grzeszacych ksiezy pozbyc.
Moze jedynie ich przeniesc-przenosic, aby nie mieli zbyt duzego negatywnego wplywu na wiernych.

Kościół może wydalać księży ze stanu kapłańskiego i wielu już zostało wydalonych za pedofilię.

Akurat o takich przypadkach wydalenia nie slyszalem, ale to dobrze ze jednak zostaja wydaleni.
Zastanawia mnie jedynie sposob "odswiecenia" ich przed wydaleniem.

Odświęcić się nie da, kapłaństwo to "pieczęć niezmywalna". Taki ksiądz pozostaje, z teologicznego punktu widzenia, księdzem z "dożywotnim zakazem wykonywania zawodu". Formalnie też traktuje się go jako osobą świecką (co ma znaczenie przy przykładowo rytuale pogrzebu). Więc od strony praktycznej taka osoba księdzem nie jest.

Czyli jest to tzw. polsrodek.
Choc dla takiego ksiedza to bedzie to cos miedzy czyscem, a pieklem jeszcze na ziemi.

I słusznie. Tego ks Charamse też powinni

Pan Terlikowski (którego szanuję, ale dużo częściej z nim nie zgadzam niż zgadzam)
w związku z przypadkiem ks. Charamsy postuluje, żeby wprowadzić w Kościele
możliwość stwierdzenia nieważności święceń podobnie jak stwierdza się nieważność
małżeństwa.

W wypadku ks. Charamsy - zataił przed przełożonymi homoseksualizm,
gdyby tak postąpił przy zawieraniu małżeństwa byłoby nieważne
a gdyby homoseksualizm ujawnił to nie mógłby wziąć ślubu.

JP2 oraz Benedykt XVI stanowczo stawiali sprawę
- mężczyzna o skłonnościach homoseksualnych nie może
przyjąć święceń kapłańskich.

Być może też już w momencie święceń nie był zdolny
do bycia kapłanem z powodu np. na nie zdolność na zapanowania
nad popędem płciowym i powstrzymania się od współżycia (tego nie wiemy),

Jeżeli chodzi o małżeństwo - niezdolność do zachowania wierności
w momencie zawierania sakramentu małżeństwa sprawia, że małżeństwo
jest zawarte nieważnie.

Kiedyś na tym forum pytałam czy są sytuacje, w których można
orzec nieważności święceń (przy okazji odejścia jakiegoś księdza
z kapłaństwa) - i dostałam odpowiedź, że nie.

Krótko odpowiem: nie z trzech powodów

a) małżeństwo jest jedynym sakramentem*, który jest sprawowany przez (świeckich) małżonków wzajemnie, stąd istnieje opcja "stwierdzania nieważności". A i to jest dosyć... finezyjną i kruchą konstrukcją teologiczną.

b) otwierając te drzwi dajesz możliwość "unieważniania" innych sakramentów, aż do chrztu włącznie.

c) od strony praktycznej, nie widzę potrzeby. Taka osoba, choćby miała tę "niezmywalną pieczęć", w praktyce jest traktowana jak osoba świecka. Ba, zdaje się, że ma jakieś dodatkowe uniedogodnienia pozostając w KRK (kiedyś była o tym mowa, ale nie pamiętam szczegółów), które by odpadały, gdyby tak od po prostu "ześwieczczyć"


*nie liczę chrztu udzielanego w nagłym wypadku przez "cywilów" - bo i tu wtedy można "stwierdzić nieważność"


Ale nie zawsze tak było. Kiedyś homoseksualista tak samo jak heteroseksualista czy aseksualista mogli przyjąć święcenia. Pod warunkiem zachowania celibatu. Ba, jest taka teoria, że niejeden ksiądz "odkrywa" swój homseksualizm dopiero w trakcie życia dorosłego, po święceniach. I co wtedy? Nie ma oszukiwania na początku (nie licząc może oszukiwania samego siebie).

Nie znam biografii x. Ch., więc nie wiem, czy przyjął święcenia, jak było wolno, czy jak już nie. Zresztą, jakie to ma znaczenie?

Serio?
Nie za bardzo znam taką wersję... ale może podeprzesz się jakimś dokumentem?