Gdybyś był mi w stanie udowodnić, że moje pojęcie człowieka jest bzdurne i że istoty które mi przedstawiasz:
1. faktycznie nie mają duszy
2. faktycznie są ludźmi
To traktowałabym ich jak ludzi.
Nie mam tego problemu bo jak na razie nie znalazłam człowieka bez duszy - no chyba że w trumnie

Oczywiście możesz sobie zdefiniować człowieka jak ci się podoba... Ja też mogę sobie zdefiniować księżyc jako hologram produkcji amerykańskiej...

Aha, ojciec który jest żywicielem rodziny też własnym ciałem, bo ciężko haruje w kopalni, ma również prawo zadecydować kiedy ich zechce zamordować, jasne.

Problem z wklejaniem tekstów jest taki, że wklejający albo go nie czyta dokładnie, albo nie rozumie do końca, i dlatego nie zawsze jest ten wklejony cytat adekwatny do omawianego problemu, tak jest i w tym przypadku.



Obecnie nie tylko wiemy to teoretycznie, ale i wypróbowaliśmy to praktycznie, że również komórki somatyczne dorosłego organizmu w odpowiednich warunkach mają tę możliwość. Czy zatem każda z komorek mojej wątroby jest osobnym człowiekiem? Bo przecież POTENCJALNIE może się nim stać




Proszę bardzo. Tym momentem jest np moment narodzin, jak już trafnie przedstawił to motek, albo jeszcze lepiej umiejętnośc rozumienia mowy artykułowanej (czyli gdzieś około trzeciego roku życia). Wskazałem. I co? mogę już mordować trzylatki? Ten przykład najlepiej pokazuje absurdalność takiego postulatu. Zostawanie człowiekiem to proces. Samo DNA człowiekiem (np moje jelita) nie czyni. Co więcej widząc np leżący po płotem z flaszką w reku tzw elektorat, mam wątpliwości, czy rzeczywiście wszyscy nawet narodzeni dochodzą do końca tego procesu. Jest absolutnie niemożliwe wykazanie takiego momentu oddzielającego człowieka od nie-człowieka. Nie jest nim równiez, wbrew temu, co twierdzą czciciele zygoty, moment zapłodnienia (co to zresztą za "moment", który trwa nawet kilka godzin)




Jest to nieprawda. W historii ludzkości motyw zabijania, czy pozostawiania na śmierć głodową dzieci, których nie można wyżywić, jest spotykany bardzo często. Tylko społeczeństwa, które dzięki kapitalizmowi nigdy nie zaznały prawdziwego głodu, stać na luksus pogardy wobec takich przypadków. Aborcja nalezy do tego samego rodzaju zachowań. Zostawia się (usuwa z organizmu matki) dziecko, którego rodzice uważają, że z jakichś przyczyn nie są w stanie zapewnić mu przetrwania. Tyle tylko, że obecnie zmieniła się definicja owego przetrwania. Już nie jest ona czysto biologiczna, typu "nie dać umrzeć z głodu", ale coraz bardziej społeczna, czyli zapewnienia potomkowi życia na odpowiednim poziomie. Spory o "definicję człowieka" są tutaj tylko efektem wtórnym, służącym racjonalizacji aborcji (nikt nie przyzna się przed sobą, ze "zamordował dziecko" (czy jeszcze lepiej "dzieciątko" )



Przyjęcie takiej postawy oznaczałoby rezygnację z prawa do samoobrony, bo przeciez nie można odebrać życia napastnikowi, absolutne zniesienie kary śmierci, etc. Tymczasem niezaleznie od sporu, czy jednokomórkowe coś widoczne jedynie pod mikroskopem jest "człowiekiem", czy nie, to przeciez nawet odebranie życia człowiekowi jest jednak uzasadnione w pewnych przypadkach.



Za arbitralną i niemającą oparcia w faktach granicę wyznaczającą początek dorosłości trzeba również uznać koniec osiemnastego roku życia, czyli granicę, na której opiera się ustawodawstwo większości krajów europejskich. Fakt, iż koniec osiemnastego roku zbiega się z zakończeniem dojrzewania, czyli procesu wykształcania się najważniejszych gruczołów produkujących hormony warunkujące dojrzałość płciową, stanowi bardzo nieostrą cezurę. Nastolatki nie rozwijają się jednakowo szybko, a rozwój gruczołów jest ciągłym, liniowym procesem. Próba ustalenia wystarczającego stopnia rozwoju gruczołów, aby można uznać nastolatka za dorosłego, ma wszelkie cechy arbitralnej decyzji, nieopierającej się na żadnych empirycznych faktach.

Jak widać ten miecz ma kilka ostrzy




Obecnie technika umożliwa funkcjonowanie organizmu z obumarłym mózgiem, lub jego istotnymi partiami nawet przez wiele lat. ALe czy to jest życie człowieka? Czlowiek bez mózgu to nie człowiek i to czy "żyje", czy nie nie ma istotnego znaczenia. Teoretycznie można (były już próby na małpach) przeszczepić sam mózg do zupełnie innego ciała (np ofiary wypadku z martwym mózgiem, ale zdrowymi pozostałymi organami) Kim będzie taki "przeszczepiony" człowiek? Czy "mózgiem", czy "ciałem"? Pytanie chyba retoryczne. Analogiczne rozumowanie dotyczy płodów.



No właśnie, dlaczego?

,

I tu własnie autor demaskuje swoje prawdziwe poglądy. Wizja dzieci rodzących się ze sztucznych macic jest dla niego makabryczna. Czy zatem zetknąwszy się z takim zjawiskiem doradzałby aborcję?



Może autor tego nie wie, ale medycyna wie z całą pewnością

,




A czy taki metafizyczny status należy przypisać zapłodnieniu? A co kiedy medycyna będzie w stanie cofnąć zaplodnienie i z powrotem rozdzielić DNA zarodka na plemnik i jajo?

Jak napisałem NIE MA takiego momentu, ani nawet okresu w życiu płodowym, który oddzielałby życie "nie ludzkie" od "ludzkiego". to jest proces który trwa wiele lat, także już po urodzeniu.



To samo można powiedzieć o nowotworze.

Czyli zgadzasz się z twierdzeniem, że ISTNIEJE, ale nie da się go określić? (No bo przykro mi, ale z tego, że jakiegoś momentu w czasie nie da się dokładnie określić, nie wynika, że taki moment w czasie w ogóle nie nastąpił, zgoda?)

Odpowiedź, jakiej udzieliłaś świadczy o tym, że ludzi traktowałabyś humanitarnie gdy:
1. Dusza istnieje i mają duszę.
2. Dusza nie istnieje - a więc ludzie już bardziej "ludzcy" być nie mogą.

A gdyby się okazało, że część ludzi ma duszę, a część nie - bo np. zostali sklonowani. Mielibyśmy więc ludzi z duszą i "ludzi" - obie wersje myślace, czujące, jedyna różnica polegałaby na (nie)posiadaniu duszy. Czy ci bez duszy mieliby powody do obaw z związku z tym co napisałaś wcześniej:

P.S. Problem nie jest trywialny, polecam "Solaris" Lema.

Tak. Moment ten istnieje w jakimś przedziale czasowym - można ten przedział tak rozszerzyć, że wg dowolnego kryterium moment ten znajdzie się wewnątrz tego przedziału. Np. od chwili poznania się na imprezie do chwili narodzin - przedział pewnik.
Problem polega na tym, żeby przedział ten był wąski i jednocześnie wszyscy go zaakceptowali.

Wieć owo dziecko powinno być wdzięczne swojej matce, że jednak przeszła przez piekło by wydać je na świat, mimo swojej nienawiści ...

Każdy chce żyć, ale nie zmienia to faktu, że wielu każdego dnia umiera. Nie muszisz uznawać aborcji, nie muszisz uznawać ludzi umierających z głodu, czy niewinnie mordowanych w jednej z tysięcy wojen i wojenek jakie toczą się na świecie.
Dziecko musi mieć kochających rodziców. Bez tego już na starcie jest przegrane. Jeżeli ktoś nie chce dziecka, to nie powinien go mieć.



ohh zawsze ta sama Aginiulka ... biorąc pod uwagę liczbę iluzji jaką się otaczasz, nie zdziwiłbym się gdyby twój księżyc naprawdę był hologramem ...



Ojciec ma prawo wyjść z domu i więcej do niego nie wrócić. To oczywiście nie świadczy o nim najlepiej, ale ma prawo do takiej decyzji.

O.K., ja myślę tak samo.

Można liczyć na to, że obie ofiary gwałtu (matka i dziecko) do siebie się w końcu zbliżą.



Wiem do czego zmierzasz. Do udawanej moralności. Moralność cudzym kosztem.Zakaz aborcji i noworodki na śmietnikach.... I na to i na to drugie się nie godzę. Więc zakaz aborcji stosuję wewnętrznie... na swoim własnym przykładzie. Tyle wszak mogę dać z siebie w tej kwestii.


Znam osobiście przybnajmniej dwie osoby z domów dziecka... mają naprawdę szczęśliwe rodziny. Mają też odpowiednie pozycje społeczne.

(....)

A co ma klonowanie do duszy? Gucio prawdę powiedziawszy

Wiesz zwykłam swoją antropologię opierać na trochę poważniejszych źródłach niż lekturki science-fiction

Aha, więc ojciec ma prawo tylko wyjść z domu, ale matka ma prawo zabić... [...]

Najbardziej podstawowym prawem człowieka jest prawo do życia, a dopiero potem do towarzystwa innych osób.

Nie ważne co ma a czego nie ma. To był przykład na sytuację, gdzie istnieją ludzie z duszą i "ludzie". Pytam, czy traktowałabyś ich tak samo.



W tej lekturce nie jest istotne tło wydarzeń, tylko przemyślenia na temat ludzi sztucznych (czyli pewnie bez duszy) i urodzonych w spośób naturalny - i o te przemyślenia mi chodziło, a nie o źródło wiedzy antropologicznej.

Odpowiedz na pogrubione.

Jednym z podstawowych praw logicznych jest takie że nie istnieje odpowiedź na pytanie błęnie sformułowane.
Zilustruję ci to na przykładzie:
Odpowiedz "tak" albo "nie" na pytanie "Czy przestałeś już bić żonę?"

Już odpowiadam. Przestałem. Dokładnie tydzień temu. Przedtem biłem ją regularnie 16 razy dziennie.
Chyba czegoś tu nie zrozumiałem.....

Agniulko .. przypominam jednocześnie moje zapytanko
"Czy Bóg ukrywając się nie promuje wątpliwości"