Nie jest tak do końca że sam się powołałem ale to co czuję w sobie. Po prostu czujesz że to jest twoja droga życiowa. To nie jest na zasadzie że ok, jak nie będę spawaczem to może mechanikiem, albo glazurnikiem, albo nie wiem, cos tam wybiorę sobie. To zupełnie nie w taki sposób. Tutaj nie wybierasz w/g wysokości zarobków, bo artysta to nie jest zbyt dochodowe zajęcie, chyba że jesteś Sętowski i wtedy sprzedajesz swój obraz za 70.000 albo więcej. Tak przy okazji, Tomek Sętowski jest świetny w tym co tworzy w jego Dream Factory. I coś takiego chciałbym robić w życiu jak on, to jest moja droga, jedyna droga.

Ja cierpię! Jest cudownie!

https://www.youtube.com/watch?v=poSypso1S-c

Uwaga! Załączony filmik to szatanistyczno-okultystyczny New Age! Oglądasz (lub nie) tylko na własną odpowiedzialność!

Nie oglądam, szkoda czasu.
Napisz co film wnosi do dyskusji.

Ja obejrzałam. Nie wiem, do jakiego systemu filozoficznego facet nawiązuje, prezentując swoją metodę (widzę jakieś elementy... buddyzmu? proszę sprostować), ale metoda jest całkiem niezła. Należę do osób, które same czasem ją odkrywają dla siebie.
"Śmiej się ze swojego cierpienia..." - tak, mnie wkurza (tak jak to gość powiedział), gdy inni żartują sobie z moich przypadłości. Ale celowe umniejszanie ich, spojrzenie na nie z góry, zrozumienie ich małości i śmieszności (tak jest np. w przypadku stanów lękowych, na które cierpię) może być jedną z metod racjonalizacji, albo zamkniecia "błędnego koła" cierpienia psychicznego.

Co więcej, znam osoby np. niepełnosprawne (pan z jedną ręką, pani która nie może chodzić, tylko jeździ na wózku itp.), które nie oburzają się na wszystkich i wszystko, tylko z dystansem podchodzą do siebie i swoich przypadłości, często żartując na ich temat. Są odbierane jako osoby pogodne i - po raz kolejny użyję tego słowa - z dystansem do siebie. Może to właśnie jest klucz - dystans do siebie, umiejętność odcięcia się od swoich cierpień (w celu ich złagodzenia). Pod kątem psychologicznym wielu ludziom to pomaga.

Nieco inne spojrzenie na temat cierpienia.

Ja bym obstawiał chyba bardziej non-duality, czyli hinduizm.

Cierpienie jest dokładnie bez sensu. Dlatego właśnie Jezus przyszedł i uzdrawiał jak również karmił ( przez rozmnożenie chleba i ryb). Cierpienie wynika właśnie z oszustwa tego świata a przede wszystkim z chęci zastąpienia woli Boga własną wolą. To ,że się tak dzieje nie zawsze sobie uświadamiamy. Aby tak się nie działo trzeba nieustannego czuwania nade myślami aby nie przeciwstawiać się Bogu. Szatan w tym celu używa każdej chwili do mili sekundy włącznie. Po to aby kusić , że to co nam oferuje Bóg jest niedostateczne i że dobro tak reprezentowane nie jest satysfakcjonujące. Dlatego w moim rozumieniu łączenie sie z kimś w bólu jest dodawaniem tego bólu jak również większym jego uwierzytelnianiem! Jezus jeżeli łaczył się to w prawdzie a ta w Duchu św zawsze jest świeta i świetlana zatem nieuchronnie prowadziło to do potwierdzenia prawdy czyli uzdrowienia.

Bóg jako stwórca jest bardziej abstrakcyjny niż wszystko na tym świecie dlatego artyści są mu mili bo myślą w pewien sposób tak jak On. Jednak szatan zawsze takie osoby chce zniszczyć wbijając je w pychę aby myślały o sobie ,że są kimś lepszym. Są bliższe Bogu ale aby nimi takimi być muszą zdawać sobie sprawę z tego, że służ innym ludziom , którzy wierzą ,że bez nieustannego zabiegania za tym co potrzebne do życia nie przetrwali by. Dodatkowo w niebie każda zdolność będzie współdzielona. O ile oczywiście ktoś będzie ją chciał współdzielić.