W jednym i drugim przypadku to światło umożliwia Ci obserwowanie czegokolwiek.




Ale nie da się wypowiedzieć kłamstwa, które nie byłoby zależne od znajomości prawdy, podczas gdy do mówienia prawdy istnienie kategorii "kłamstwo" w ogóle nie jest potrzebne.

Niekoniecznie, bez ciemności też nic byś nie widział. Cały świat byłby białym tłem i niczym więcej.




Znowu nieprawda. Znajomość prawdy umożliwia ci kłamstwo. Bez kłamstwa nie miałbyś świadomości że mówisz prawdę. Po prostu byś tylko mówił. A skąd bierze się ta świadomość? Z kontrastu.

Aha, czyli masz problem po prostu z fizyką na poziomie szkoły podstawowej. Nic podobnego rzecz jasna - widzisz dlatego, że różne rzeczy w róznym stopniu emitują, pochłaniają bądź odbijają światło. Żadna "ciemność" nie ma z tym nic wspólnego.



Bzdura. Zapytałbyś mnie o drogę, a ja wiedziałbym, czy mogę, czy nie mogę udzielić Ci odpowiedzi i zdawałbym sobie sprawę, że odpowiadam dlatego, że posiadam wiedzę, której Tobie brakuje.

Zresztą - to znów nie ma nic do rzeczy. To, że nie miałbym w umyśle wyodrębnionego pojęcia "prawdy", bo nie byłoby mi potrzebne, nie zmienia faktu, że mówiłbym prawdę, tj. przedstawiałbym stan zgodny z tym, co wiem.

Z kłamstwem jest inaczej - jest w pełni zależne od istnienia prawdy.

Nawet jakbyś miał w tym przypadku racje, to i tak źle mówisz, w tym wszystkim co nas otacza, nie ma żadnej równowagi, i takie gadanie że góra nie istnieje bez doliny, nie ma żadnego sensu.
Bo skoro żyje to wiem że umre, a jak już umre to przecież nie bede wiedział że kiedyś żyłem

Prawda z definicji jest czymś co istnieje i jest prawdziwe. Kłamstwo zaś będzie zawsze kłamstwem gdy nawet dodamy do prawdy coś co nie zawiera się w prawdzie. To nie świadomość kłamstwa czyni prawdę prawdziwą. To prawda rozpoznaje samą siebie i tylko siebie uznaje. Kłamstwo zaś chciało by przyjąć znamiona prawdy łącząc się z nią. Ale jak to napisałam wcześniej tworzy to tylko kompilację kłamstwa stając się kolejnym kłamstwem będącym tylko rodzajem manipulacji.

„Niekoniecznie, bez ciemności też nic byś nie widział. Cały świat byłby białym tłem i niczym więcej.”
To dlaczego ja w ciemności widzę kartkę co najwyżej szarą, z różnymi jej odcieniami( tej szarości)? Jednak nigdy białą?

To niczego nie zmienia. Potwierdza tylko zasadę że wszystko zależy od wszystkiego. Światło, ciemność, obiekt, oko, świadomość. Nic nie można wyjąć z tej układanki i powiedzieć że to istnieje w sposób absolutny. Gdyby coś istniało w sensie trwałej egzystencji zmiana byłaby niemożliwa a to jest sprzeczne z obserwacją, niezgodne z obserwacją jest też że nic nie istnieje. Kiedy chcesz dotrzeć do istoty rzeczy niczego nie znajdziesz poza sprzecznościami. Ani eternalizm ani nihilizm nie jest odpowiedzią, mówiąc górnolotnie, bo odpowiedź po prostu nie jest możliwa.



A gdyby ktoś powiedział Ci kłamstwo, powiedzmy jesteś jeszcze dzieckiem, i ktoś spytał Cię o drogę o której posiadasz fałszywą wiedzę, to co byś powiedział 'prawdę' czy 'kłamstwo'? Dla Ciebie 'kłamstwo' byłoby 'prawdą' a 'prawda' 'kłamstwem' i nic by nie pomogła żadna szczególna wiedza.

Ja w tym nie widzę logicznego wynikania.
Przede wszystkim jednak powiedziałbym tak: Bog to hipoteza (brak przecież dowodów) przedstawiona prze twórcow. Skoro wiec twierdzą, ze jest wieczny (nie ma końca ani początku), to tak własnie nalezy przyjać. Po prostu kwestia definicji Boga. Zawiera ona wieczne trwanie.

Według stoików nie będziesz nawet wiedział że umarłeś.
bo:
jeśli wiesz, że umarłeś to umarłeś
jeśli wiesz, że umarłeś to nie umarłeś
------------------------------------------
więc nie wiesz, że umarłeś

Wszechświat nie mający początku ani końca, nie zależy absolutnie od niczego, więc cała reszta twojego gadania w tej sytuacji traci sens.




A ktoś twierdzi inaczej?

WSZECHŚWIAT zależy właśnie od NICZEGO. Cały czas chcesz uchwycić się jednego końca a kij ma je dwa.

Niby w jaki sposób?
NICZEGO to jest nic a więc coś co w żaden sposób nie istnieje.
I nie może być czegoś takiego, że coś co istnieje( czyli ten nasz Wszechświat )zależy od czegoś co nie istnieje.

I gadanie w stylu że kij ma dwa końce, odnosi sie do tego co dzieje sie na naszej Ziemi, gdzie wszystko ma jakieś określone rozmiary.
Natomiast ze Wszechświatem jest inaczej, kosmos może istnieć nieskończenie długo, i mieć nieskończone rozmiary.

A co istnieje? Mówię tu o 'trwałym istnieniu'.



A dlaczego niby nie? Orzekasz o czymś że 'istnieje' a możesz tylko powiedzieć 'istnieje w zależności od'. Innego istnienia nie ma.



To co widać w świecie to powstawanie,przemijanie,rozpad. Dlaczego w skali makro miałoby być inaczej?

Nic podobnego. Światło istnieje fizycznie i nijak nie zależy od ciemności, która istnieje tylko jako pojęcie oznaczajace niedobór bądź brak światła. Dlatego właśnie można badać światło, a nie da się badać ciemności. To samo dotyczy zimna - może istnieć jako subiektywne odczucie, ale realnie istnieje jedynie ciepło.



Znów - nic podobnego. Kłamstwo to z definicji wypowiedź zawierająca informacje niezgodne z przekonaniem o stanie faktycznym.

Mimowolne wprowadzenie kogoś w błąd nie jest zatem kłamstwem.

glejt wyżej ujął to w sposób nieco górnolotny, ale wskazał istotę: kłamstwo polega na udawaniu prawdy i dlatego jest od niej zależne, podczas gdy prawda jest niepodległa, nie potrzebuje kłamstwa do niczego.

Czyli jak w matematyce zamienię rzędną w odciętą a odciętą w rzędną to nic zbadać nie mogę? Albo jak w implikacji zamiast wnioskować w przód 1=>1 wnioskuję w tył 0<=0 to coś gubię?




Odpowiedź na to pytanie już padła. Można zbudować system logiczny na zerach zamiast na jedynkach, można szukać kontrtautologii zamiast tautologii. Taki system jest równie spójny jak KRZ. To tylko konwencja że przyjmujemy 'prawdę' za układ odniesienia.

Systemy logiczne nie posługują się pojęciem kłamstwa, tylko fałszu. Ponadto logika matematyczna stanowi jasno i wyraźnie, że nie zamierza nijak wnikać w sposoby przypisywania zdaniom prostym wartości logicznych, oraz nijak nie definiuje tych wartości - interpretacja pozostawiona jest rachmistrzowi. KRZ to właśnie rachunek w stanie czystym, w zamierzeniu pozwalający szybko ustalić, jaką wartość logiczną ma zdanie złożone ze zdań prostych, i nic ponad to. To, że jakiś rachmistrz z fantazją przypisze wartość "prawdy" zdaniu "trawa kwęka soczyście", a "fałszu" zdaniu "trawa jest zielona", logiki matematycznej nie obchodzi w ogóle.