equuleuss
Przepraszam, to do mnie nie dociera. Skoro Bog jest tak slodki, czemu pozwala mi na Jego odrzucanie? Myslisz, ze daze do byciem w piekle? Byc moze mam inny charakter od twojego, on to musi wiedziec. Ale nie, oswiecil wylacznie equuleussa, na lokisa polozyl la... itd.

Tak na zdrowy rozum to powinna istnieć jakaś oficjalna wykładnia, a tu każdy moze sobie wyobrażać jak chce. Piekło tylko dla ateistów byłoby mało zaludnione. Na ogół słyszy się o piekle jako karze za złe uczynki. A tu sie okazuje, ze wystarczy wierzyć i już sie tam nie trafi. A jak się nie wierzy ale nie robi niczego złego, to sie trafi. Ciekawe, oj ciekawe.

Ee tam oświecił... oświecenia mogę dostąpić jak wyrżnę głową w półkę Po prostu, coś się wydarzyło, coś się zmieniło, i jestem jaki jestem, a przecież do wiary podążałem w pewnym procesie, nie natychmiast. Rozważania, branie pod logikę, coś co dało sporo do myślenia, i w końcu... wiara polega na zaufaniu po prostu. Polega na tym że chcę wierzyć Bogu. Tak jak Ty chcesz wierzyć naukowcom którzy mówią że czarne dziury istnieją chociaż nie są można ich obserwować naocznie lub za pomocą przyrządów.

Jeśli nie chcesz być w piekle to tam nie będziesz. Dla mnie to jest logiczne. Lokis, ja Ci przedstawiłem to w takim sensie że piekło to świadomy wybór. Jeśli jest coś po śmierci to automatycznie znajdujemy się wówczas jakby w tej innej rzeczywistości gdzie sprawy tego świata już nas nie dotyczą. I tam , tak myślę, dostąpimy swoistego objawienia, będziemy wiedzieć że Bóg istnieje. Tutaj mamy wątpliwości, zasłonę na naszych oczach. Ty go teraz odrzucasz bo w niego nie wierzysz, może go po prostu nie potrzebujesz w życiu. Ale po śmierci, jeśli poznasz go to być może będziesz chciał z nim być, czy wtedy Bóg mógłby Cię odrzucić, powiedzieć - Teraz Lokis to bujaj się na drzewo... Nie ! Na pewno nie. Jestem przekonany że Bóg nie odrzuci nikogo kto naprawdę będzie chciał z nim być. Nawet jeśli to będzie decyzja ostatniej szansy.



Nie, nie tak mówię. Ja mówię o możliwości wyboru. Jeśli ktoś żyje dobrze a nie wierzył w swoim życiu tutaj na ziemi to dlaczego miałby iść do piekła ? Jeśli jego życie jest dobre. Tutaj mam na uwadze że teraz żyjemy w tej rzeczywistości gdzie często nie czujemy Boga. Ale po śmierci to się radykalnie zmieni. Wtedy już nie będzie wiary ale będzie - wiem. I dlatego wtedy nasz wybór będzie bardziej świadomy. Ja mam na myśli to że piekło może wybrać ktoś kto jest całkowicie szalony z nienawiści. Inaczej chyba nie wyobrażam sobie jak ktoś mógłby się tam znalezć.

Hmm, to jest trochę dziwne. Jeżeli mamy do czynienia z ateistą, prawdopodobieństwo będzie zerowe a dwa pozostałe pytania nie będą mieć sensu...

Prawdopodobieństwo jest, oczywiście, nieokreślone. Jak niby mamy zdefiniować przestrzeń Omega i jakie wagi przypisać zdarzeniom elementarnym?

A wiec jednak za uczynki. Ale ludzie wierzący jednak zdecydowanie boją się aby tam nie trafić, choc większośc nie jest aż tak zła jak to określasz.

A to nie będzie już agnostycyzm?

Możliwe. Ja się po prostu uczepiłem słowa: prawdopodobieństwo to dobrze zdefiniowane pojęcie matematyczne, a nie rzecz do używania byle jak. Tak samo jak z ekologią: ludziom się potem mylą aktywiści Greepeace z poważnymi naukowcami.

Ale wiesz jak to jest z uczynkami. Można robić dobre uczynki dla pozerstwa. Brać udział w charytatywnych imprezach, rzucać kiesą na lewo i na prawo coby mnie ludzie dobrze widzieli. A możesz pójść do kolegi który jest chory i nie bojąc się, lub bojąc się, ale przezwyciężając to w sobie że zarazi cię grypą, iść po leki dla niego. Ot tak od serca po prostu.

Ważna jest intencja z którą cokolwiek robimy. Ale mam takie przeświadczenie że nawet mając podłe życie człowiek może się uratować, Jezus w przypowieści o robotnikach w winnicy powiedział także o takim który mało pracował bo przyszedł jakby w ostatniej chwili a otrzymał taką samą zapłatę jak inni. Myślę że Bóg nie może odrzucić tego kto będzie chciał z nim pozostać. Tylko Bóg zna tajemnice serca człowieka, co tam się naprawdę dzieje.

nie brałem tego wariantu pod uwagę, zakładjac, ze przed Bogiem to sie nie ukryje. Przypuszczalnie nawet byłaby to okoliczność obciążająca.

Pochwała. Dziękuję, lubię pochwały

Problem polega na tym, że prawdopodobieństwa nie zależą od tego, w co wierzysz
Hmm...to znaczy, jeśli pominąć teorię, że swoją wiarą wpływasz na prawdopodobieństwa

Ale w takim razie jak można wyliczyć prawdopodobieństwo na coś, na co nie ma dowodów że istnieje?

Tak naprawdę nie trzeba tutaj niczego wyliczać. Wystarczy tylko stwierdzić, czy prawdopodobieństwo jest zerowe, czy większe od zera.
Mała podpowiedź: prawdopodobieństwo jest zerowe wtedy i tylko wtedy, gdy jest to zdarzenie absolutnie niemożliwe.
Jeśli twierdzimy więc, że prawdopodobieństwo czegoś jest zerowe (lub - analogicznie - że wynosi 1), to wypadałoby, żebyśmy przedstawili na to niezbity dowód.

Na to pytanie zatem jest dość łatwo odpowiedzieć: Jeśli posiadasz niezbity dowód, że coś nie istnieje - to wówczas możesz śmiało powiedzieć, że prawdopodobieństwo tego wynosi zero (tylko przedstaw przy tym ten dowód).
W przeciwnym wypadku należałoby chyba stwierdzić, że jest dodatnie (i uprzedzając komentarze - nie, prawdopodobieństwo nie może być ujemne, ale może być zerowe).

W praktyce nie ma zerowego prawdopodobieństwa i nie da sie udowodnić, ze cos nie istnieje.
Nieraz podaje się taki przykład, ze istnieje niezerowe prawdopodobieństwo iz wszystkei cząsteczki, z których składa się stól, podązą w jednym kierunku i wtedy stól wystartuje (powiedzmy) do góry. Na ale co z tego? Czy ktokolwiek w praktyce zawraca sobie tym głowę? Takie rozważania do niczego nie prowadzą. Przy takim postawieniu sprawy utonęłibyśmy w masie niepotrzebnych opcji, nie odróżnialibyśmy spraw istotnych od nieistotnych i nigdy nie doszlibyśmy do żadnych wniosków.

odpowiadając na Twoje pierwsze pytanie.
1) Uważam, że niektórzy ludzie mają już piekło na ziemi, nie jesteśmy w stanie sobie wyobrazic jak pieklo wygląda, tyle o ile obraz bibli nam go przedstawia. Ale ona również została napisana przez ludzi.
2) Nie wiem jaki jest system rozliczenia końcowego;) czy bede mieścic się w granicach, czy tez nie.
3) zawsze coś warto robić:)