Nie każdy.

No może nie każdy. Przyznaje swój błąd. Ale często odczuwa.

Ja też polecam, jako sposób na poznanie toku myślenia większości forumowych ateistów.
Jest to niewyczerpane źródło inspiracji.

Byłam kiedyś na tej stronie przez kilka sekund.

Kilka sekund raczej nie wystarczy, by zdążyć cokolwiek przeczytać i ZASTANOWIĆ SIĘ nad tym. Polecam spędzić tam trochę więcej czasu i POMYŚLEĆ.

Nigdy rozum sam nie wystarczy:

Gdyby ktoś mówił, że Objawienie Boże nie zawiera prawdziwych i we właściwym sensie tajemnic, ale że wszystkie dogmaty wiary można zrozumieć i wykazać należycie wykształconym rozumem w oparciu o naturalne zasady - niech będzie wyklęty.

(ibidem)

No, tu się zgadzam. Często ludzie coś takiego odczuwają. W końcu wierzących w siły ponadnaturalne jest więcej niż niewierzących. Ale proporcje się powoli zmieniają.

Co nie znaczy, że będą zmieniać się nadal.

To jest tylko pozornie Wielkie Pytanie. Na ogół wyraża pseudo-problem spowodowany zaplątaniem językowym, brakiem precyzji w myśleniu.

Oczywiście, że nie. Ale 100 lat temu ateistów było jak na lekarstwo, a dziś jest ich (nas) kilkanaście procent. Na razie trend jest wyraźny.

Jedna osoba kiedyś mnie zapytała o to , po co Bóg ją stworzył. Jej rodzice się rozwiedli zaraz po jej narodzeniu.

I co jej odpowiedziałaś??

Nic jej nie odpowiedziałam. Jej rodzice byli w zakonach. Później się poznali. Zakony swoje opuścili, pobrali się. Jak ona się urodziła to się rozwiedli. Ona zadawała pytanie dlaczego tak jest. Mówiła, że czuje, że Bóg ją do czegoś powołał, ale nie potrafiła sobie odpowiedzieć do czego.

A moim zdaniem po prostu miała pecha.

Czyż nie powiedziałem, że to pseudo-problem? Niby pytała o "sens własnego istnienia" (co to oznacza?), ale faktycznie z góry przyjmowała, że "Bóg ją stworzył" i że zrobił to w jakimś celu. Bóg wcale nie był odpowiedzią na pytanie o sens życia, był ukrytym założeniem.