Słowo "dewot" wywodzi się z języka łacińskiego od słowa devotus, które oznaczało osobę "pobożną", "oddana" lub "poświęcona".

W angielskim jest podobnie. Ale tu jest Polska, że zacytuję Ferdynanda Kiepskiego. Dewot i dewotka mają znaczenie wyłącznie pejoratywne. Zajrzyj do bajek Krasickiego.

Możesz wskazać, gdzie to uchrześcijanienie się udało? Siebie traktujesz jako uchrześcijajonego?
Prowadzić walkę pogaństwem? Według przekazów, Jezus powiedział „Schowaj swój miecz do pochwy, bo wszyscy którzy za miecz chwycą, od miecza zginą”. Jezus, którego ponoć naśladujesz nie walczył z poganami i innymi wyznaniami. Nawiązywał dialog np. z Samarytanką przy studni, setnikiem rzymskim. Samarytanie uważani przez Żydów za heretyków, przez Jezusa pokazywani są jako wzór miłosierdzia przewyższający „prawowiernych” kapłanów. Uważam, że walka z innowiercami jest sprzeczna z duchem Ewangelii, Ewangelii, którą bez mała codziennie czytałeś/czytasz (moim zdaniem bez zrozumienia) jej karteczki po przeczytaniu całujesz, a mimo wszystko do walki nawołujesz.
"Oddany ", "pobożny", "poświęcony" = dewot?

Urodzenie terytorialnie uczyniło z nas chrześcijan. Spróbujmy więc może po chrześcijańsku zrozumieć i wybaczyć bliźnim mocniej uwikłanym w bajeczki KK , że niedostatki "wiary" , stresujące niepewności, wahania i inne efekty działania kory mózgowej muszą dla ratowania dobrostanu psychicznego reperować apologetycznym wojowaniem. Może kiedyś Bóg ześle im ukojenie.

Z was? Kim są ci, których określasz mianem "nas"? Czy wy na prawdę uważacie się za chrześcijan? Aby w ich imieniu się wypowiadać?

Co ta pogoda robi ludziom. Sorki, ludzią. Halo, tu Ziemia!
Czy to nie abecadło, że człowiek ochrzczony jest chrześcijaninem?

Oczywiście, że nie. Trzeba być totalnym ignorantem, aby tak uważać. Albo dla jakichś celów zakłamywać statystykę.
Bywa, że jest. Bywa, że nie. W zależności od wyboru, sposobu życia może być chrześcijaninem, agnostykiem, ateistą, muzułmaninem, jehowitą, żydem (wyznanie, nie narodowość), animistą, starowiercą i tak dalej, dalej i dalej.

Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu (vitae spiritualis ianua) i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania: "Chrzest jest sakramentem odrodzenia przez wodę i w słowie".


Słowo chrześcijanin oznacza kogoś, kto wziął na siebie imię Chrystusa. Czynimy to, przyjmując chrzest i otrzymując dar Ducha Świętego przez nałożenie rąk tych, którzy dzierżą Jego upoważnienie kapłańskie.

Czasami i ja odpowiadam ctrl+c => strl+v. Ale to nie świadczy o rozumieniu.

W Syrii, ok. 2000 lat temu, mianem chrześcijanin zaczęto nazywać wyznawców Chrystusa, tj. głoszące Jego naukę i żyjące we wspólnotach chrześcijańskich.
Chrzest to za mało. Aby móc nazwać się chrześcijaninem, trzeba starać się żyć zgodnie z Nauką Jezusa i wyznawać Go. Chrześcijanin to ten, kto wierzy w to, że jest Bogiem, Mesjaszem i Zbawicielem. A co do chrztu sakramentalnego, to nie jest on warunkiem koniecznym. Są wyjątki.

Chrzest sakramentalny to stanowczo za mało, aby móc o sobie myśleć, że jest się chrześcijaninem. Choćby internety tak podpowiedziały. Hitler, Stanin, Lenin byli ochrzczeni. Dzierżyński też.

Idący, Jan Himilsbach często powtarzał, „picie wódki to jest wprowadzanie elementu baśniowego do rzeczywistości”. Twa próba w pełni to potwierdza. Ponadto twierdził, że „alkohol pity z umiarem nie szkodzi, nawet w dużych ilościach”, ale zapewne nie brał pod uwagę chrześcijan.

Kwestionujesz spowiedź dziecka?
Jaka to znów moderna antychrześcijańska i antynaukowa ideologia?
Czyżby przyznanie do się winy było torturą? To dlaczego mu sprzyjają szkoły i zasady pedagogiczne, sądownictwo i w ogóle psychologia i psychiatria?
Co się z Tobą, Jureczku, stało?

Uchrześcijanienie jest sprawą indywidualną i dziełem osobistym.
Chrystianizacja kraju, państwa czy kontynentu to sprawa nazewnictwa.

A chrystianizacja w wykonaniu Szpitalników Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie ?

.."W zależności od wyboru, sposobu życia może być chrześcijaninem, agnostykiem, ateistą,..."
pisze Idący.
Przepraszam, to jak w ostatniej reklamie piwa "sprawdzeni w walce, wróć, sprawdzeni w Warce".

Wybór i sposób życia - to typowa dewocja. Agnostykiem i ateistą, a także teistą myślący człowiek, czyli teoretycznie każdy małpą już nie będący staje się nie z chęci i lokalnego obyczaju, a z własnych poglądów, przekonań, przemyśleń i odczuć opartych o ogląd rzeczywistości. To większość katolików ma "wiarę" z rozpędu, z przypadku, z okolicy. Do niewiary, lub wiary niepełnej dochodzi się przez świadomy proces intelektualny.

Ale zaraz przyznaję, chrystianizowani przez Szpitalników Maryi Prusowie w Nowinę nie wierzyli, bo o niej nie wiedzieli.

Podmiotem domyślnym zacytowanego zdania jest Jezus. Wyrwanie z kontekstu jest zabawne.