popieram ją

Nie sądzisz, że w twojej rodzinie może się stworzyć przez to chaos i zbyt wielkie zamieszanie religijne?

zabójcza mieszanka, kto wie co z tego jako młodzieniec zremiksuje ...A ja nie! Dla mnie jedyną drogą (a może najlepszą? dyskutowaliśmy, czy "dobry ateista" moze byc zbawiony) jest chrześcijaństwo.

Ja też się jej nie dziwię. Jest bardzo wierząca, brała udział w jakichś ruchach w odnowie, oazach czy czymś takim. Tak więc dziecko widzi różne obrazy i będzie mogło dokonać wyboru. W przeciwienstwie do 99% dzieci, które znają tylko jedną bajkę.

Chodzi mi o to, że babcia robi co może by zachować chrześcijaństwo i jego wartości w swojej rodzinie. Możliwe, że sama nie toleruje podobnych poglądów, które ma Jajko

No raczej babcia nie jest zachwycona moimi poglądami. ALe to nie powód bym nie mówił dziecku prawdy.

Nie dziwi mnie jej postawa.

Ale może lepiej byłoby by wrócono do tematu apostazji. Takie rozmowy to niech będą prowadzone w tematach do tego przeznaczonych, albo w prywatnych wiadomościach jeśli ktoś woli

Słusznie, daleko odeszliśmy od tematu apostazji. Moje dziecko, w każdym razie, nie będzie mogło mieć do mnie żalu, że przeze mnie musi wypisywać się z jakiegoś Kościoła. Samo się zapisze jak zechce i pretensje będzie mogło mieć tylko do siebie.

Ale za to może miec inne pretensje. Przed tym nie uciekniesz

Oczywiście, niemniej uważam, że wolność religijna polega m.in. na nieskrępowanym dostępie do informacji o wiarach, religiach i bogach oraz do możliwości podejmowania świadomych i samodzielnych decyzji dotyczących przynależności do organizacji religijnych.

Jajko, a można wiedzieć w takim razie, jakie zdanie na temat wiary i Boga, ma twoje dziecko?
na dzień dzisiejszy..o wiek nie śmiem pytać...

Nie wiem do końca. Ono samo chyba nie wie. Ale to komunista jest mniej więcej, więc trudno w tym wieku poważnie o bogach rozmawiać. Poczekamy, zopbaczymy

Jajko, religia to nie jest organizacja, do której się chcesz zapisać kiedy zechcesz, a następnie wypisać w takim terminie jaki ci się podoba. Wiary nie można porównywać do czegoś zupełnie ziemskiego. Mam małe wrażenie, że ty traktujesz ją trochę jak rzecz, którą kupisz w sklepie bo ci się spodoba, a po jakimś czasie wyrzucisz ponieważ ci się znudzi i kupisz nową. Twierdzisz, że twoje dziecko przyjmie jakąś religię, później gdy będzie chciało to z niej zrezygnuje i znów przyjmie inną. Wybacz jeśli cię źle rozumiem, ale napisałam jakie jest wrażenie po twoich słowach.

Moje dziecko zrobi co zechce, niemniej wydaje mi się, że informując je o całym wachlarzu możliwości daję mu realny wybór. Nie będzie więc tak jak ze mną, że wiedziałem, że jest tylko i wyłącznie Jezus i że trzeba chodzić do kościoła. Moje dziecko wie, że ludzie wierzą w różnych bogów i że wszystkie religie są w gruncie rzeczy podobne, a różnią się szczegółami. Wie, że do kościoła chodzi się dobrowolnie, że nie trzeba tego robić. Wie, że rodzice go nie zmuszą, ani nawet nie pozwolą na zapisanie przez babcię do jej ulubionego kościoła. Wie, że samo będzie mogło to zrobić jak dorośnie. Wie, że ma wybór.

I jak zechce zostać katolikiem, potem świadkiem Jehowy, potem buddystą, satanistą, taoistą, to jego wola. Nie sądzę by mając dostęp do wiedzy o religiach będzie tak skakał z kwiatka na kwiatek, ale zrobi co zechce. Jego życie, jego wybór.

A ciekawe czy w innych dziedzinach wychowujesz go na zasadzie "niech robi co zechce" (np. niech się kłóci z kolegami jeśli chce, bo przecież to jest jego chęć)

Ja uważam, że można uczyć dzieci o innych religiach, ale tylko po to by zachowywali się tolerancyjnie wobec ich wyznawców i ich szanowali.