Komentujesz też z dzieckiem lekcje religii (odniosłam wrażenie, że dziecko chodzi na religię...nie śledzę jednak Twoich wypowiedzi) i zachowania innych dzieci. I czynisz to w najgorszy sposób jaki możesz to robić z punktu widzenia wychowawczego. Niewiele do Ciebie dociera, więc się nie angażuję i nawet nie reaguję. Wychowanie to przygotowanie dziecka do wolności a nie dawanie wolności kiedy nie jest na to gotowe. Jesteś ojcem-wzorem zachowań a nie kumplem dziecka.
Ludzie przygotowują się do zawodu dziesiątki lat a o wychowaniu nie mają często bladego pojęcia. To najważniejsze zadanie życiowe a każde dziecko jest inne.

No to powinienem zabronić babci rozmawiać o jej bogu z moim dzieckiem czy nie?

Sporo się dyskutuje o apostazji ostatnio:
http://www.polityka.pl/kraj/opinie/1527 ... ciola.read
http://wyborcza.pl/1,95892,11780626,Apo ... list_.html
http://hartman.blog.polityka.pl/2012/05 ... ewiniatek/

Dla mnie wniosek jest jeden. Organizacja do której przynależność nie jest dobrowolna, która nie szanuje ludzkiej wolności, z której trudno się wydostać albo odejście jest fikcyjne, nie zasługuje na szacunek.

Zgadzam się z Necromancerem. Przecież to jak z jakąś partią komunistyczną jest. Wcielają człowieka bez pytania, a wypisać się nie można albo jest to b. trudne.

Nadal ne widzisz? - uczysz dziecko, że są bogowie i jednocześnie można nie wierzyć.
Z automatu ukazujesz dziecku, że MOŻNA sobie wybrać wedle własnego widzi mi się.
Nie dziw się jeśli kiedyś wybierze niefortunnie - czego z całego serca Ci i Twemu dzieciakowi nie życzę.
Przestrzegam przed relatywizmem.

A ten lament nad niemożnością zmazania faktu chrztu, to typowy uwierajacy kamyk w bucie, bo praktycznie zapis w księgach parafialnych nie ma żadnego wpływu na życie apostaty.

Ja go nie uczę, że są bogowie. Ja go uczę, że nie wiadomo i że jedni wierzą tak, a inni inaczej. I uczę, że wielu nie wierzy. Czy ja oszukuję dziecko? Czy ja mu mówię nieprawdę?

Piszesz zatem nieprecyzyjnie - cytowałam dokładnie poprzedni Twój wpis.
Aktualny jest logiczny i oddaje istotę tego co powinieneś przekazywać synowi.

Ja piszę precyzyjnie - Ty nieprecyzyjnie czytasz. Zresztą piszesz też nieprecyzyjnie. Bo nie bardzo wiem co oznacza zdanie: "Aktualny jest logiczny i oddaje istotę tego co powinieneś przekazywać synowi."

To ponownie precyzyjnie przeczytaj zacytowane zdanie z Twojego postu - str. 26. godz. 13,45.



Aktualny wpis jest logiczny - bo powinieneś właśnie uświadomić dzieciaka, że istnieją różne religie i równolegle wielu ludzi nie wierzy w istnienie Boga.
Nie powinieneś informować o istnieniu bogów w których jednocześnie można nie wierzyć.

Mea culpa. Przynaję. Powinienem był napisać, nie że istnieją różni bogowie, ale że wg miliardów ludzi istnieją różni bogowie. Bo religie istnieją obiektywnie. A bogowie nie. Nie informuję więc o istnieniu bogów, ale jedynie o tym, że ludzie tak sądzą i część wierzy w boga A, a część w boga B. I nikt nie wie kto wierzy lepiej.

A co do uświadamiania dziecka, że istnieją różne religie i równolegle wielu ludzi nie wierzy w bogów, podczas gdy jednak większość w tego czy innego boga sobie wierzy, to tak właśnie robię. Nawet wczoraj miałem z nim pogadankę, że jednak coraz więcej ludzi na świecie wierzy w bogów. Potem wyjaśniłem korelację ubóstwa i płodności z religijnością oraz przeciwną zależność między dostatkiem i niechęcią do rozmnażania się a ateizmem. Powiedziałem mu też, że i ateistów jest coraz więcej, zwłaszcza że jeszcze nie tak całkiem dawno za ateizm szło się na śmierć i nadal jest to karane śmiercią w wielu krajach. Nic więc dziwnego, że ateiści dopiero od niedawna odważają się powiedzieć "nie wierzę". Nawet w Polsce taka postawa wymaga odwagi, choć "grożą" za nią jedynie złośliwe komentarze i złe spojrzenia (przerobiłem to na zebraniu w szkole, jak pytałem o lekcje etyki dla dzieci z rodzin niewierzących).

A uświadomiłeś dziecko, że dziś są miejsca na świecie, gdzie przyznanie się do wiary grozi śmiercią?
I w jakich krajach ateizm jest karany śmiercią?
Nie generalizuj: nie w Polsce, a w twoim mikrośrodowisku.

Ten Twój 8-latek to nad wyraz inteligentne dziecko,
no chyba że potakuje że rozumie, żeby przykrości tacie nie zrobić
Oj, biedny Ty, aż mi się ciebie żal zrobiło, tym bardziej
cię rozumiem że ja też spotykam się z ostracyzmem ( z przeciwnego powodu ).

W wielu krajach muzułmańskich przyznanie się do niewiary lub innej niż jedynie słuszna grozi śmiercią lub więzieniem. Niestety nie wiem w ilu.

Jeśli środowisko klasowe to moje mikrośrodowisko, to masz rację.

Mój ma już nieco więcej niż 8 lat i faktycznie jest nad wyraz inteligentny. W szkolnym konkursie na wiedzę ogólną zajął pierwsze miejsce wśród klas 1-3. Jestem przekonany, że poza genami istotną rolę odgrywają tu także moje z nim rozmowy na wszelkie tematy i nie unikanie trudnych pytań.

W tym przypadku nie jest karany ateizm jako taki tylko raczej niewiara w Allaha, to chyba różnica, prawda?