Ech. Co to znaczy: wierzyć Biblii? Wierzyć w rodowody z Genesis i młodą Ziemię?

O dobroczynności wierzenia wypowiadał się Atimeres w nie pamiętam którym wątku. Ostatnio znowu pojawił się na forum; zapytaj go o R. Dunbara, naukowiec taki.

Dyskusja, ale po co? No chyba że mamy do czynienia z kimś kto mówi
że jest ateistą a tak na prwadę nie ma poglądów.
Osobiście lubię ateistów i rozmowy z nimi, nie ogniste dyskusje, ale ich wizje
i moje wizje. Często są oni znacznie ciekawszymi ludźmi niż "katolicy"
tradycjonaliści, którzy religią ostagni raz interesowali się w liceum, przynajmniej myślą. Co ważne krzywa Gaussa działa w każdej społeczności, więc mamy genialnych teistów i ateistów, a także tych delikatnie mówiąc mało inteligentnych.
Obecnie katolik w dyskusji jest skazany na porażkę, bo to on ma udowadnić że Bóg jest, a na to racjonalnych dowodów nie ma - czyli dowodów nie ma . Jedna z zasad zwana parsymonią głosi że rozwiązanie najprostsze jest najbliższe prawdzie, wniosek jest prosty po co zakładać istnienie Boga skoro prawdopodobnie z czasem uda nam się wszystko wyjaśnić. Tak bo materialnie pojmując świat a tylko to jest racjonalne jesteśmy genialną struktórą, a nasza mentalność to impulsy przekazywane między neuronami - dualizm odchodzi w niepamięć.

Ja sądzę, że w ogóle po prostu bardziej ciekawi są ludzie różni od nas. Ja na przykład nie lubię rozmawiać z ateistami o religii, no bo czego się dowiem? Albo co przekażę? To jakbym z lustrem gadał. Jedynie narcyz najbardziej lubi dyskutować z ludźmi, którzy dzielą jego poglądy.



Myślę, że skazany na porażkę jest każdy, kto uznaje dyskusję za rodzaj meczu, w którym jeden ma przekonać drugiego. Dla mnie w dyskusji chodzi o to, żeby poznać drugiego człowieka, jego sposób myślenia - a to najłatwiej zrobić, spierając się i przedstawiając przeciwne argumenty - ale nie o to chodzi, żeby "wygrać" - no, chyba że uważamy dyskutanta za głupka, a nam złośliwą satysfakcję sprawia ujawnienie tego faktu publiczności - ale zarówno głupkowatość, jak i złośliwość nie zależą od światopoglądu.

Tak Ogon__, masz racje. I do tego niemal zawsze się sprowadzają, wszystkie rozmowy międzyreligijne i wyznaniowe. Do pojedynku. Watro jednak zwrócić uwagę, kto i dlaczego zaczyna atakować "przeciwnika"? To również dużo mówi o człowieku i jego poglądzie.


Tak, ale jeśli mówimy o "dyskusji" teisty z ateistą, wszystko przekreśla rzekoma "moralna wątpliwość" tego drugiego. To jest moim zdaniem próg nie do przeskoczenia dla wielu ludzi.
Rzekoma "moralna wątpliwość" ateisty.

No, ale spotkać też można ateistów, którzy każdego wierzącego z góry traktują jako "moralnie wątpliwego". To samo dotyczy nie tylko religii, ale także poglądów etycznych, politycznych, ba, czasem nawet mody albo ulubionej muzyki. To po prostu naturalna ludzka ksenofobia, uznawanie za podejrzane wszystkiego, co obce i, oanie dzieju, ani mój łojciec, ani jego łojciec tak nie mieli. Religia często może być jednym z elementów takiego typu myślenia, szczególnie w kraju z tysiącletnią tradycją, ale nie jest jego przyczyną.

Zastanawiam sie jak nazwac osobe,ktora okresla sie jako ateista ,a jednoczesnie jego zycie jest jest
pelne poswiecen i pomocy w stosunku do innych ludzi..?

Dobry człowiek?

Powiedzialabym nawet,ze wierzacy ateista Mysle,ze o tym,czy naprawde jestesmy nasladowcami
Jezusa nie swiadcza rytualy religijne i czestotliwosc biegania do kosciola czy przynaleznosc religijna,
ale postawa wlasna osobista w stosunku do drugiego czlowieka.

Tak zwana postawa wlasna osobista w stosunku do drugiego czlowieka nie jest miernikiem wiary, lecz co najwyżej moralności, etyki, humanizmu czy czego tam jeszcze chcesz...
Tak więc nie wierzący ateista tylko moralny, etyczny ateista

Chetnie oznam Twoj punkt wizenia ,sposob jakim mierzysz wiare.
A co powiesz o cytacie Biblijnym- " po owocach ich oznacie"

Przede wszystkim dla mnie liczy się człowiek. To znaczy Jego dusza i serce. Jeśli ma piękną duszę i serce to pośrednio wypełnia wolę Boga. Takie moje zdanie

Wierzący ateista? Totalna sprzeczność.
Ateista z definicji jest kimś, kto zwalcza wszelkimi sposbami wszelkie przejawy wiary. Nie może być etyczny, skoro nienawidzi ludzi o innych pogladach.

Sądzę, że masz na myśli agnostyka. osobę obojętną religijnie, a nie nastawioną wrogo do religii.
Z agnostykiem można dyskutować, polemizować. Od ateisty można dostać po pysku lub kulkę z nagana.

To jest u Ciebie doprawdy chorobliwe. Słyszałeś, żeby np. Stanisław Lem prał kogoś po pysku, terroryzował naganem, zwalczał wiarę czy w ogóle nienawidził?

Lem? W jego biografii znalazłem następujące zdanie: "Mimo że sam deklarował się jako agnostyk, na prośbę rodziny pochówku dokonano według obrządku katolickiego."

"Ateistą jestem z powodów moralnych." - S. Lem