Życie z Bogiem jest łatwiejsze dla tych, którzy w Boga wierzą. I to na dodatek muszą wierzyć w szczególny sposób - muszą wierzyć że Bóg jest dobry, troszczy się o nich i doświadcza ich po to, by ich sprawdzić i potem ewentalnie wspaniałomyślnie wynagrodzić.

Dla tych, którzy wierzą że Bóg jest zły, to sytuacja przerąbana - bo mamy istotę najwyższą, które na dodatek jest kawałem drania. I nijak z nią walczyć nie można. Można co najwyżej starać się w oczy nie rzucać.

Dla tych, którzy nie wierzą w Boga, Bóg obojętny. Nic im nie daje, niczego im zabrać nie może, bo go nie ma. No najwyżej takim ateistom często szkoda tych, którzy wierząc ślepo w Boga [w ich mniemaniu] kroczą zupełnie niewłaściwą ścieżką i odkładają życie na "później", którego nie ma.

Podam przykład.

Wracam z ustnego polaka. Dostałem 20/20.
Matka mówi: "Dzięki Bogu, bo myślałam że nie zdasz".
A ja sobie myślę: "Dzięki komu? To ja się przygotowywałem."

Z drugiej strony jezeli kogos pobijesz mozesz sie powolac na "Sad Bozy".