No dziwne by było gdyby pies nie wierzył że zajmie się nim jego pan który zajmuje się nim całe życie.

Odnośnie 2 części.
Widzisz że robi to z lenistwa itp, czy ewolucja zrobiłaby takie coś? Że nie chce Ci sie szukać wodopoju to będziesz podskakiwał aby ten deszcz spadł?

Bo zdziadział, boi się normalnego życia i pragnie wygody.


Jeśli ewolucja to uczyniła, to ewolucja go zabiła za zbytnią wiarę, a za mały rozum. Wiara jest niekorzystna ewolucyjnie - jej przerost owocuje bezdzietnymi męczennikami. Nie ma przekazu potomstwa - osobnik nieudany.

Nie zrobiłbym czegoś takiego, ale to Twój przykład. Niemniej czasem robię coś na tej zasadzie - zamiast wziąć się w garść wierzę, że wszystko się jakoś ułoży. Tu by sie właśnie Bóg przydaje - kiedyś zawsze z nim prowadziłem dysputy w stylu "weź to załatw po mojej myśli, a będę w Ciebie bardziej wierzył".

Każde zwierze jak chce pić to szuka wody - tylko ludzie są zdolni podskakiwać i dodatkowo się męczyć aby ją osiągnąć.
Ewolucja wyciąg wnioski - ta potrzeba ewolucyjnie już dawno zostałaby wycofana bo jest niepraktyczna.

Czytałem swego czasu (już nie pamiętam gdzie) opis pewnego, dosyć okrutnego doświadczenia. Otóż, kiedy szczura wrzuci się do beczki wypełnionej do połowy wodą, to gdy po paru okrążeniach przekona się, że nie zdoła z niej wyskoczyć, popełnia samobójstwo i idzie na dno. Jeżeli jednak, w drugim lub trzecim okrążeniu poda się zwierzęciu deszczułkę, po której opuści tę pułapkę, to przy następnej tego rodzaju wizycie, będzie pływać przez wiele godzin, aż do śmierci z zupełnego wyczerpania. Jest to więc dowód na to, że zwierzęta posiadają swoją koncepcję wiary i nadziei i w jej imię są zdolne do rzeczy, których normalnie by nie uczyniły.

Słyszałem o tym doświadczeniu - troszkę inaczej, ale o nim.

I ewolucyjnie jest to dobre, jeżeli raz szukasz pomocy i ją znajdziesz to jej szukasz dalej w takiej samej sytuacji. To jest prawidłowy 'nawyk'. I nie tyczy się wierzenia w pomoc która nie istnieje i przyjdzie z pomocą.

Rozumiem. Chodzi więc o taką właśnie sytuację w świecie zwierząt. Tu jednak tworzy się pewien problem. Otóż aby mieć pewność, że nie błądzę, musiałbym się posługiwać językiem zwierząt w co najmniej takim stopniu jak dr Dolitte. Zatem - pasuję.

Tzn wiesz bo nie chce wyjść na takiego co gada jedno i odbija każdy argument byle jak - Ino się staram coś przekazać a chyba mi nie wychodzi.

Jak sam powiedziałeś ten szczur się poddał szybko i utonął.
Dopiero inny jak otrzymał pomoc to już wiedział ze jak taka możliwość że ktoś znowu mu pomoże ( uzasadniona nadzieja)

A Taki człowiek zacznie tańczyć w kółko żeby spadł deszcz i nie musiał szukać wodopoju (nieuzasadniona nadzieja)

Natura sama z siebie nie wyewoluowałaby u nas nieuzasadnionej nadziei w momencie zagrożenia życia w coś co się nie powiedzie zamiast szukać innego wyjścia.

O to mi chodzi.

Naturalną cechą umysłu jest kojarzenie faktów. Im bardziej ten umysł pojemny, tym odleglejsze fakty usiłuje ze sobą zestawić.

Może jego przodek podskakiwał i deszcz spadł?

Wtedy to by się zgadzało

Ale mi nie chodzi o samo podskakiwanie tylko o to że mamy potrzebę wierzyć bo właśnie wtedy zaczynamy podskakiwać itp a to jest właśnie niepraktyczne. No ale już chciałeś zakończyć kłótnie to ja też kończę
Co innego gdyby się jeszcze inni włączyli ale tak to możemy kończyć.
Żeby nie było że chce mieć ostanie zdanie napisz jeszcze raz to co Ty uważasz