teatime - wybacz, mogę polemizować z argumentami i tezami. Z Twoją aprioryczną tezą że nauka Kościoła jest "niekonsekwentna" (a jesli już się nie da zaprzeczyć że jest konsekwentna to z zarzutem iż jest to "ucieczka przed niekonsekwencją") dyskutował nie będę. Całkiem zwyczajnie, nie ma o czym...

Miłosierdzie kłóci się z ideą piekła i żadna retoryka tutaj nie pomoże

I chociaż raz dane przykazania (których istotą jest Dekalog) nie podlegają zmianie, to w Nowym Przymierzu akcent przesuwa się najwyraźniej w stronę osobistej zgody, aby uznać swoje prawdziwe szczęście w upodobnieniu do osoby Jezusa. Przylgnięcie do litery Prawa musi być odtąd zastąpione przylgnięciem do żywej osoby Jezusa z Nazaretu, co niezwykle trafnie wyrażają jego własne słowa:
Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. (J 13,34)
Zauważmy: nie tak, jak nakazuje dosłownie przepis Prawa, ale tak jak to widzimy w Jezusie. Prawa powinniśmy zatem przestrzegać na tyle, na ile opisuje ono i wyraża samą osobę Mesjasza. Tradycyjna etyka normatywna ze swoimi zakazami i nakazami całkowicie podporządkowuje się etyce upodobniania się do Chrystusa. Na tym właśnie polega radykalna nowość Nowego Przymierza.

Przykazania jedynie wskazują drogę do celu, zaś błogosławieństwa ten cel opisują; tak więc przykazania nie są dane po to, aby człowiek ich praktykę doprowadził do doskonałości i został za to na końcu obdarowany przez Boga jakąś „nagrodą” proporcjonalną do włożonego wysiłku, ale po to, aby wejść na drogę uświęcenia, u której kresu jest stan doskonałego podobieństwa do samego Jezusa i zdolność do życia życiem samego Boga, to znaczy życia wiecznego.
(...)
Tak więc zbawienie, w rozumieniu jezusowych Błogosławieństw, nie polega w swej istocie na otrzymaniu jakichś dóbr, które sprawiałyby nam przyjemność i chroniły od cierpienia, ale na radykalnej przemianie tego, czym jesteśmy dzisiaj, do takiej postaci, abyśmy stali się podobni do Boga na tyle, na ile jest to dla człowieka możliwe z pomocą Jego łaski.
(...)
Jego zbawienie, którego istotą jest wewnętrzna przemiana serca, nie może budzić zainteresowania kogoś, dla kogo sprowadza się ono do osadzenia w jakimś „raju”, gdzie sączy się przez słomkę smaczne drinki, a usłużny anioł wachluje i odgania insekty.
(...)
Po Jezusie zaczyna się nienawidzić ludzi, którzy, mocą Jego łaski, upodobniają się do Niego i kroczą ścieżką Błogosławieństw, bo stanowią oni wyzwanie dla dominującej religijności formalno- kontraktowej.

1. Jeżeli życie konsytuuje ten wybór, a podczas życia jesteśmy pozbawieni tych wszystkich informacji - to jest to właśnie decyzja oparta o brak informacji - gdyż brak informacji ja konstytuuje

2. Od małego mi wmawiali: niebo - coś dobrego, piekło - coś złego - i uważasz, ze na sądzie ostatecznym wybrałbym piekło? Czy uważasz, że wybrałbym stan o którym wiedziałbym, że jest wiecznym nieszczęściem? Toć chyba lobotomię musieliby mi zrobić