Twierdzenie, że wierzy się w Boga, a nie wierzy w księży, jest dosyć prymitywne.
Przecież to księża propagują tego boga. Bez księży wierzyło by się w coś zupełnie innego.
Gdyby księża nie czuwali nad rozwojem religii, to bardzo szybko by się zmieniła. I tak się zmienia, mimo, że cały czas ją "prostują".

Gdyby nie było sterowania odgórnego z Watykanu, religia rozdrobniła by się na lokalne odłamy, gdzie w jednej wsi wierzyło by się w co innego, a w drugiej wiosce w co innego.

Watykan ustala standardy. Ustala kto był dziewicą, a kto nie był, kto jest bogiem a kto nie. Co jest grzechem a co nie.
Tylko odgórne programowanie ludzi z jednego źródła, może utrzymać w miarę jednolitą religię.

Chociaż i tak mamy wypaczenia. Bo nie zawsze tą samą religię możemy zastosować w każdym regionie. Dlatego powstały np. takie odłamy jak greko-, czy inne.
Religi katolickiej nie można np. wdrożyć niezmienionej na terenach Ameryki płd. Tam po prostu z czystym sercem trzeba kłamać. Ksiądz musi przebierać się w indiańskie ciuchy ozdobione piórami, zmieniać słowa modlitwy pańskiej i wypaczać (w naszym znaczeniu) religię chrześcijańską. Ale to jedyny sposób - a czego się nie robi dla zysku ?

Ktoś nie wierzy w księży a wierzy w Boga ? Śmieszne.
Owszem, księża przykładem nie świecą.
Zakon i sutanna to idealne warunki, dla pewnych odchyleńców, którzy niestety trafiają w te szeregi.

Nie wszyscy księża radzą sobie z powołaniem,
wielu nie wytrzymuje presji naturalnego popędu płciowego, którego kapłaństwo jest wypaczeniem.
*Niektórzy uciekają w homoseksualizmi,
*Inni w pedofilię,
*Jeszcze inni w pieniądze i hazard,
*No i kolejni, bardzo liczni, w alkoholizm.
*Ci najbardziej prawidłowi (biologicznie) szukają sobie lewych kobiet,
*No i w końcu ci z powołania, którzy nie zaspokajają popędu płciowego,

Kapłaństwo to wielki ciężar.
Kapłan musi walczyć z czymś naturalnym, co dał Bóg, z własnym popędem płciowym.
To naprawdę wielki trud, więc nie dziwmy się kapłanom, że czasami zdarzy im się jakieś potknięcie.

Ale słowa "wierzę w Boga nie wierzę w to co mówi kapłan" są naprawdę bez sensu i nie na miejscu.
Bo zazwyczaj wszyscy wierzą w to co mówi kapłan.

Można mówić: "wierzę w Boga ale nie podoba mi się to co robią księża", wtedy jak najbardziej jest OK.

No właśnie pamiętajmy, że księża to też ludzie. Mnie również coś trafia jak słyszę co robią niektórzy księża.

Aczkolwiek znowu generalizowanie też nie jest dobre. Idąc tropem myślenia możemy uznać, że nie ma dobrych ludzi na świecie. W każdym zawodzie trafia się tkz czarna owca. Ale nie możemy wszystkich generalizować. Jeżeli Ci nie podoba się ten ksiądz to na msze idź do innego Kościoła. Jest tylu świetnych kapłanów na świecie.

Wypiszcie się z Kościoła Katolickiego bo nie jesteście katolikami. Ale ateistami to tez nie jesteście. Wy sobie wierzycie w swojego boga.

Tu trzeba postawić pytanie, czy ksiądz to zawód?

Ciekawe jest tutaj pierwotne pytanie czy jestem ateistą mimo braku ślubu kościelnego?
Sprawa się dotyczy i mnie bo również nie mam ślubu kościelnego oczywiście jestem wierzący i katolik. Oczywiście człowiek który może wziąść ślub kościelny,nic nie stoi na przeszkodzie a nie bierze,lekceważy ten problem to oprócz deklaracji bycia wierzącym, czy chrześcijaninem jego wiara się właśni kończy najprościej mówiąc wiara bez uczynków jest martwa, zatem w pewnym sensie staje człowiekiem niewierzącym a czy ateistą to już inna sprawa ponieważ jak widać prawdziwych ateistów to nie ma, zobaczcie wszyscy obchodzą Boże Narodzenie, Wielkanoc a to przecież święta religijne dlatego wszystko jest pokręcone(konsekwętny ateista powinien nie obchodzić w.w świąt co czynią niektórzy ) i dlatego wypowiedź księdza kwalifikuje się do totalnego chaosu jako według mnie dostępny do przyjęcia zwrot choć ja bym powiedział gdybym był księdzem iż jesteście zatem już ludźmi niewierzącymi. W myśl słów iż wszystkie grzechy zostaną odpuszczone lecz grzechy przeciwko duchowi świętemu nie.
Można się przyczepiać do zwrotu owego ale jak mówię w tym pomieszaniu z pokręceniem w życiu naszym, naszą prawdomównością, konsekwencją postępowania wynikającym z wiary, dlatego słusznie można się przyczepiać ale wpierw niech każdy zacznie od siebie.

Czes świeta są wolnymi od pracy i swiętem komercyjnym, dodatkowo oddziałuje archetyp chrześcijański. Nie widzę w tym nic dziwnego, że jak ateista ma dwa dni wolnego, to urządza sobie imprezkę.

Człowiek, który nie ma ślubu kościelnego nie jest niewierzącym tylko niekonsekwentny w wierze.

Prawdziwi ateiści są, bo ateizm nie zajmuje się imprezami w dni wolne od pracy tylko stosunkiem do postulowania istnienia Boga/bogów.

to że sobie robią imprezki ok, mi chodzi o to że czyni wiele z tradycji chrześcijańskiej będąc jakoby paranoikiem miotając się pomiędzy ateizmem a wiarą.
Z kolei nie konsekwentnym jak napisałeś tak ale w rzeczywistości jego wiara zanika, uwstecznia się bo wiara to proces a nie akt, w dodatku proces albo wzrostu albo malenia nie ma niczego po środku,reszta to oszukiwanie siebie,bliskich bo oczywiście Boga się nie oszuka.
Ateistę, człowieka, poznajemy po uczynkach nie po słowach.