Może i nie było ale to całkiem zabawne bo co np. jeśli przeniesiemy świadomość na jakiś nie biologiczny nośnik albo nawet biologiczny tylko, że nie ludzki czy taka osoba straciła by dusze?

Albo biorąc pod uwagę, że ostatnimi czasy powiększanie różnych części ciała jest coraz bardziej popularne to ciekawe czy powiększanie mózgu wpłynęło by też jakoś na naszą duszę. Ciekawe jak kościół wybrnie z takich problemów... a może wcale nie wybrnie?

Fajne podejście - Wy sobie zgotujecie problemy, a potem żądacie od Kościoła, żeby z tego " wybrnął ". Może czas już na to, byście sobie sami z nimi radzili. W Kościele zostaną tylko normalni ludzie..



Była już o tym dyskusja. Najpierw trzeba odpowiedzieć na pytanie, czy świadomość = człowiek.

Mam wrażenie, że "wybrnie z problemu" należy rozumieć jako "będzie musiał zająć określone stanowisko w danej sprawie". Tak jak np. w przypadku badań na ludzkich embrionach.

I tu zgadzam się z No. Jeśli powstaną takie techniczne możliwości jak opisywane wcześniej przez greg(R)a, to Kościół nie będzie mógł przejść obok tego obojętnie.

A zatem Kościół wybrnie z tego bardzo prosto - powie stanowczo NIE. I sądzę, że każdy rozsądny człowiek się z nim zgodzi.

Wątpię. Skoro miałby moje wspomnienia, to nie wiedziałby nawet, że został stworzony chwilę wcześniej.



Jest tez inne zagadnienie: czym innym jest odtworzenie mózgu w całości, a czym innym byłoby zastępowanie małych fragmentów mózgu pojedynczymi elementami ich sztucznych odpowiedników. Wtedy raczej nie można by mówić o śmierci, a po jakimś czasie mózg byłby w pełni sztuczny.

Johnny99, gdzie Twoje zniuansowanie?

Może sprawa wydaje się prosta, bo wykonaliśmy tu wielki skok technologiczny od razu do "przenoszenia świadomość na jakiś niebiologiczny nośnik, albo nawet biologiczny tylko, że nie ludzki". Tymczasem prawdziwy rozwój odbywa się małymi krokami: sztuczna ręka, sztuczne oko, sztuczna nerka, przeszczep serca od świni czy nerki "z wypadku". Hodowla organów wydaje się być w zasięgu naszych możliwości. Gdzie Twoim zdaniem jest ta wyraźna granica, po której KK powie stanowczo NIE?

To proste - dopóki tego nie zrobimy, nie będziemy wiedzieć. L.Krauss pisał, że eksperyment polegający na zdematerializowaniu człowieka, a następnie zmaterializowaniu go z innego materiału w identycznej postaci jaką miał przed dematerializacją będzie najlepszym dowodem na to, czy jesteśmy tylko atomami, czy jednak czymś więcej. Tylko właściwie jak miałby zadziałać ten dowód ? Są dwie możliwości - albo będzie taki sam, albo inny. Jeżeli będzie taki sam, można powiedzieć - o, wykorzystaliśmy inne cząstki, a on dalej jest taki sam - czyli nie jesteśmy tylko cząstkami ! A jeśli będzie inny, można powiedzieć - o, jest inny, a przecież cząstki są identyczne - czyli nie jesteśmy tylko cząstkami !

Co innego zniuansowanie w osądzie stanu rzeczy, a co innego zniuansowanie jeśli chodzi o zgodę na tego typu zabiegi Co do granicy, to już się na ten temat wypowiadałem - granicą powinna być właśnie wątpliwość. Jeżeli wiemy, że po dokonaniu jakiegoś zabiegu będziemy mieć wątpliwości, czy nadal mamy do czynienia z człowiekiem, zabiegu nie należy dokonywać. Nikt raczej nie ma, i nigdy nie miał wątpliwości, czy człowiek bez ręki jest człowiekiem. Ale z mózgiem już może być gorzej.

@Johnny99

Ale z mózgiem już może być gorzej.

To ciekawe. Dlaczego właśnie z mózgiem? Przecież Wasza rzekoma nieśmiertelna dusza jest niematerialna i ma konkretnego miejsca lokalizacji w ciele człowieka.

Czyżbyś uważał zatem, że siedzibą nieśmiertelnej duszy jest mózg?

Spotkałem się na tym forum z opinią (nie Twoją co prawda), że bez duszy bylibyśmy tylko kawałkiem mięsa. Mózg też jest kawałkiem mięsa. Co więc za różnica - nerka czy mózg - jedno i drugie to kawałek mięsa.

A człowiek bez serca? Bez serca i nerek? I tak można dokładać kolejne organy. Poza mózgiem, chyba żaden nie jest tak istotny jak serce, więc nie powinno to rodzić poważnych wątpliwości. Tym sposobem możemy dojść np. do hybrydy z mózgiem człowieka.

To już dość ciekawy problem, ale można pójść jeszcze dalej i drobnymi krokami wymieniać mózg.

Tak w rzeczywistości to jesteśmy czymś więcej niż tylko duszą (jaźnią, świadomością), jesteśmy Duchem lub jak kto woli cząstką Boga. Aby Bóg mógł doświadczać (nie mylić wszechwiedzy z doświadczaniem, to zupełnie coś innego) potrzebuje jakiegoś ciała. Tak jak ekran kinowy zatrzymuje obraz z projektora (Ducha) i ożywia go, tak samo ciało „zatrzymuje” światło Ducha i ożywia je, tak więc ciało nigdy nie jest czymś do końca samodzielnym, autonomicznym a jedynie pełni rolę wtórną, podobnie jak ten ekran w kinie lub żarówki choinkowe które świecą (ożywiają się) dopiero pod wpływem przepływającego prądu, zauważ istotną zależność – Duch jest jeden (przepływający prąd) a żarówek (ciał) może być wiele.
Dusza zawsze posiada jakieś tam ciało, w chwili gdy umiera fizyczne ciało jej rolę pełni automatycznie kolejne ciało, ciało astralne, gdy ono umiera to uaktywniają się następne i następne ciała i tak aż do Boga który jest już absolutnym Duchem. A więc w gruncie rzeczy istnieje szereg ciał jak gdyby jedno w drugim i gdy to zewnętrzne dezintegruje się to wewnętrzne pełni jego rolę.



Tych subiektywnych odczuć (jak je nazywasz) jest aż nadto, gdyby nie te „subiektywne” odczucia, że jest coś więcej niż materia nie było by religii, a poza tym są jeszcze doświadczenia śmierci klinicznej, czy świadoma eksterioryzacja.
Myślę, że na drugą część twojego pytania już odpowiedziałem, przynajmniej częściowo

Musisz wszystko sprowadzać do religii ?



A gdzie ja napisałem że tak uważam ?

@Johnny99

Musisz wszystko sprowadzać do religii ?

Czy myślisz, że tan zabieg jest na tyle sprytny abym nie zauważył, że uchyliłeś się od odpowiedzi?


A gdzie ja napisałem że tak uważam ?

Nigdzie. I nie sugerowałem, że to Ty tak napisałeś. A przy okazji – jakie jest Twoje zdanie na ten temat?

Co do człowieczeństwa to zawsze były kontrowersje i to niekoniecznie związane akurat z medycyną ale nie wyjaśniłeś dlaczego te kontrowersje miałyby nas powstrzymać. Zapytam tak trochę w twoim stylu dlaczego miałoby nam zależeć na człowieczeństwie, może lepiej nam będzie bez niego?

Z takiej perspektywy oczywiście masz rację



No ale to przecież oczywiste Wiadomo chyba, na czym polega różnica między mózgiem a ręką. Człowiek bez ręki na pewno jest człowiekiem. A człowiek bez mózgu ? Jeżeli wyjmiemy komuś mózg, i zapytamy " czy to ciało bez mózgu jest człowiekiem ", co odpowiemy ? Prawdopodobnie odpowiedzielibyśmy: " tak, to jest człowiek, tyle że bez mózgu ". Ale załóżmy, że podłączymy mózg do aparatury, która pozwoli mu " działać " bez owego ciała. Utrzymujemy przy życiu osobno ciało, i osobno mózg. I co ? Mamy do czynienia z jednym rozczłonkowanym człowiekiem, dwoma ludźmi, czy człowiekiem jest tylko mózg, a ciało to tylko " jego " ciało ? Czy człowiek to mózg, a ciało to tylko taki dodatek utrzymujący mózg przy życiu ? Ale zauważmy, że sam mózg nie może się np. rozmnażać - czyli przekazywać życia, co, jak sugerowałeś, jest jedynym celem jego istnienia. Czyli nie można przyjąć, że człowiek to tylko mózg, i nic więcej. Ale z drugiej strony - czy człowiek bez narządów rodnych też nie jest człowiekiem, skoro także nie posiada tej możliwości ?



Na temat miejsca, gdzie mieści się dusza ? Odpowiedź jest prosta - dusza jest niematerialna, zatem nie mieści się w żadnym miejscu, nie ma możliwości jej " znalezienia ", i nie jest ona ani " teorią " ani " koncepcją ", naukową, którą należy udowadniać, falsyfikować, czy która coś miałaby wyjaśniać I tyle mojego zdania na ten temat