np
1. powyższy
2. w kwestii Helen Quinlan
3.`Cuda dla ludzi, czyli powątpiewanie Św. Tomasza` - czekam na argumentację, albo przyjęcie mego tuku rozumowania,

nadto mamy wiele innych spraw publicznie do omówienia, by rozwiać Twoje Wątpliwości

Ja nie chcę uchodzić za alfę i omegę, ale chcę być pomocnym Wam w pojmowaniu BOGA.

Chciałem uwypuklić, że dobro to coś więcej niż nieczynienie zła innym ludziom. Przykład samobójcy spełnia to kryterium. Zauważ, że sam podajesz w wątpliwość jego zdrowie psychiczne — po prostu widać, że coś tu nie gra. Wahamy się, nie chcąc nazwać takiego postępowania dobrym.

@frater:



Moment, czyż nie odnoszę się do każdego postu skierowanego w moją stronę? Gdzie uchylam się od odpowiedzi, może coś przeoczyłem?



Nie przypomniałem sobie, żebym w ostatnim czasie toczył dyskusje na temat tej Pani.



Spokojnie, nie można odpisywać bez namysłu, czy chciałbyś aby ludzie odpisywali na Twoje posty pochopnie? Napisałeś to wczoraj przedm 23, jest 11:30, ja też czasem sypiam doczekasz się odpowiedzi

@Żžz:



Zwykle w języku potocznym stosuje sie taką dychotomię zły - dobry. Jak nazwałbyś człowieka, który po prostu żyje nie szkodząc innym, a też nie udzielającego sie zabardzo w żadnych grupach charytatywnych etc. (czynnie nie pomaga) - czy powiemy na niego zły? Myślę że nie. (dla ścisłosci - w normalny społeczeństwie, nie po wojnie gdzie lezy 1000 rannych, a on ma ich gdzieś - w normalnym mieście, w normalnych czasach). Nie czynienie jedna żadnego czynnego dobra może być powodem by nazwać takiego człowieka niedobrym? W języku potocznym jest to niemal równoznaczne ze złym. Człowiek taki jednak może chodzić do pracy, płacić podatki, być wiernym żonie, utrzymywać rodzinę, ogólnie wieść uczciwe życie - mimo, że nie robi niczego nadzwyczajnego dla mnie to człowiek bardzo dobry, dlaczego? Ja mżyczyłbym sobie, aby wszyscy wkoło tak właśnie się zachowywali, pomyśl jakim dobrym miejscem byłby świat.


Co do samobójstw - jest wiele czynników i okoliczności takich czynów, więc tutaj nakreśliłęm tylko ogónie pewne zarysy i schematy, nie są one jednak ścisłe. Myślę, że każdy przypadek należałoby rozpatrywać indywidualnie. Jeszcze przykłąd: jak bardzo różni się samobójstwo żołnierza na wojnie ciężko rannego, zostawionego na powolne konanie, który nie ma nadziei na ratunek, od samobójstwa hulajduszy, który popadł w długi i zostawia z nimi swoją rodzinę.

Ależ do tego wcale nie potrzeba dystansować się od religii. Ilekroć Kościół próbuje przekonać ludzi do jakiejś swojej nauki, tylekroć stara się zebrać tyle argumentów z tylu różnych dziedzin, ile się da, doskonale wiedząc, że dla niektórych argumenty religijne nie będą przekonujące. Ja naprawdę nie potrafiłbym wskazać ani jednej nauki Kościoła z dziedziny, powiedzmy, ogólnopojętej świeckiej moralności i etyki, która byłaby uzasadniana wyłącznie religijnie.



Długo by można na ten temat. Tak na szybko mogę powiedzieć, i zgadza się to z tym, co napisałem, że w gruncie rzeczy zdanie: " każdy człowiek ma prawo do życia " z punktu widzenia weryfikowalności rzeczywiście nie ma sensu. No i ?



Metafizyka to nie tylko religia, gdybyś się czasem nie orientował.



Ależ nieprawda, to, co opisałeś nie ma nic wspólnego z zasadą " każdy człowiek ma prawo do życia ", bowiem utylitarne reguły społeczne nie sprowadzają się do tego rodzaju abstrakcyjnych zasad. By ludziom dobrze się żyło, wystarczy funkcjonowanie wielu partykularnych reguł, np.: " nie zostanę zabity, jeżeli nie zaatakuję drugiego w sposób zagrażający jego życiu ". Inaczej równie dobrze można powiedzieć, że zwierzęta też ustanowiły sobie regułę: " każde zwierzę ma prawo do życia ". Wielokrotnie okazuje się, że by ludziom się " lepiej żyło ", konieczne jest właśnie nieistnienie zasady " każdy człowiek ma prawo do życia ". Przykład dzisiejszych czasów to aborcja - ponieważ kobietom " lepiej się żyje ", gdyby mogą zadecydować o śmierci dziecka poczętego, jego prawo do życia realnie przestało już w świadomości społecznej istnieć. I z istnieniem zasady: " lepiej żeby było lepiej, niż gorzej " na pewno trzeba się zgodzić, ale jest to już zasada czysto biologiczna.

Też tak myślę. Czy w tym przypadku jest tylko „nieszkodzenie” innym? Nie sądzę, by żyjąc w społeczeństwie dało się być „biernie nie-złym”.


Tak na pierwszy rzut oka — wiodąc uczciwe życie, pozwala obdarzyć się zaufaniem (w Twoim przykładzie: zaufaniem współpracowników, żony, dzieci). To już więcej niż „nieczynienie zła”. Ktoś, kto żyje w ten sposób, daje innym obraz, że da się w ten sposób, stając się w jakiś sposób oparciem. I jeśli nie przestanie żyć tak, jak żyje, to może być choćby dobrym przykładem dla innych. To też jakiś dar, wykraczający poza „nieczynienie zła”.

Nie chodzi mi konkretnie o Kosciół(jako o instytucje), a po prostu o ludzi, którzy forsują swoje poglądy religijne. Jednakże dobrze, ze i na to zwróciłeś uwagę. Nie chcę zaczynać nowego tematu, ale uzasadnienie, ze prezerwatywa nie daje 100% pewności, a wstrzemięźliwość tak, więc powinno się nie używać prezerwatyw wymuszałoby np. pogląd, że skoro pasy bezpieczeńśtwa nie dają 100% pewności przy wypadku, nie powinno się ich stosować, a zachęcać do nie podróżowania samochodami. Podobnie z eutanazją - uzasadnienia niby są, ale odrzucając kwestie religijne są pozbawione sensu.



Wyobraź sobie świat w którym człwiek nie ma niezbywalnego prawa do życia i można mordować. Chciałbyś w takim świecie żyć? Bo ja nie.

Dokładnie, bo jakoś się to tak wytworzyło, że jest dobry - zły, a nie dzielimy na dobry - poprawny - zły, czy jeszcze więcej stopni




Racja, ale jak się w to wgłębić, to okazuje się, że ów człowiek nie robi nic nadzwyczajnego oprócz.... nie czynienia zła. Bo chyba się nie minę z prawdą jesli uznam, że zdrada, uchylanie się od obowiązku podatkowego i finansowe oszukiwanie rodziny jest złem?

Gloryfikacja dzieci pozamalzenskich moze mocno i negatywnie wplynac na ogolnopojeta, swiecka moralnosc.

Moim zdaniem w takim świecie właśnie żyjemy. Bo co to znaczy: " człowiek ma niezbywalne prawo do życia " ? Gdzie je ma ? Na papierze ? W strukturze atomowej ? Nigdzie w tym świecie go nie ma.



Równie dobrze mogę powiedzieć, że podobnie jest z czynieniem dobrze: uzasadnienia niby są, ale odrzucając kwestie religijne są pozbawione sensu. Wracając do wypowiedzi wcześniejszych: owszem, w pewnych sytuacjach to, co nazywamy " czynieniem dobrze " sprawia, że ludziom żyje się lepiej. Ale kto odpowie nam na pytanie, dlaczego właściwie mielibyśmy dążyć do tego, by ludziom żyło się lepiej ? Może, jak to niektórzy radykalni ekologowie uważają, jesteśmy wrzodem i nowotworem na naszej planecie, i powinniśmy raczej zniknąć, niż " polepszać " ( kosztem natury ) poziom własnej egzystencji ?

Idąc takim tokiem myślenia, to religia jest jeszcze lepszym zaprzeczeniem tych praw - łądnie to nazywasz "metafizyką" - prześledźmy historię chrześcijańskiej europy by odpowiedzieć sobie na pytanie gdzie chrześcijanie tą metafizykę mieli.




A metafizyka odpowie nam na to pytanie? Dlaczego? Bo tak powiedział Bóg. Dlaczego mamy słuchać Boga? By być zbawionym. Dlaczego mam być zbawiony? etc. etc. Etyka nie opiera się tak jak nauki przyrodnicze na obiektywnych postawach, ale już jak np. matematyka mus mieć jakieś narzucone podstawy - aksjomaty, których już nie tłumaczymy. I tutaj to niezbywalne prawo do życia pasuje idalnie.

I dygresja - metafizyka wcale nie jest rozwiązaniem problemu, tylko spychaniem go poziom niżej. Tak jak w kwestii powstania świata, tak w kwestiach moralnych.

Johnny, a jak Ty sobie wyobrazasz zycie na Ziemi 60 czy 200 mld ludzi?
Da rade Ziemia nas wyzywic? W pete do naukowcow, czy modlitwa o manne?

Nie jestem pewien czy takie świadome oddanie życia za kogoś nie jest podobne do samobójstwa? W każdym razie motywacja katolika i ateisty będzie w takim wypadku podobna empatia, poczucie obowiązku np. wobec państwa, społeczności itd. czy kalkulacja jeśli np. dojdzie do wniosku, że życie jakiegoś konkretnego człowieka jest ważniejsze niż jego własne itp. itd. uzasadnienie religijne nie odgrywa tu raczej jakiejś większej roli szczególnie, że o ile mi wiadomo w chrześcijaństwie niema na ten temat jakichś precyzyjnych instrukcji...

Pojedź sobie do Afganistanu a będziesz żył w takim włąsnie Świecie. Dają Ci karabin i możesz sobie pozabijać paru Talibów dla większego dobra naszej macierzy. Na legalu. W imie naszego Pana Pancernego. A jak tego Ci nie będzie za dużo to "polecam" Afrykę tam, to można mordować do woli kogo chcesz bez konsekwencji, dzieci kobiety i starszych.

maraskin co Twój post miał wnieść Twój post do dyskusji, bo nie wiem?