Ale kreowanie cierpienia może być także rozumne. Można także rozumnie uznać, że choć cierpienie " samo w sobie " ( hmm, tylko co to, z rozumnego punktu widzenia, miałoby znaczyć ) jest złe, to jednak warto je wywołać, by zrealizować jakiś konieczny rozumnie cel. I tak dalej, i tak dalej, nie ma co się rozpisywać, bo też już wiele razy o tym było.

No, to się trzyma kupy

I tym jak czytaja.
W Biblii mamy wiele przykladow na zlosliwosc i zla wole Boga, jednak katolicy zdecydowali o Jego dobroci. Co z niej wyplywa?
Kiedy ojciec w milosci do syna "zalatwia" mu "kobitke" (wiadomo o co chodzi)to znaczy, ze jest dobry.
Kiedy ojciec udaje, ze nie widzi gdy kobitka karmi syna narkotykami, jest dobry.
Kiedy ojciec ,za kare, wyrzuca syna i kobitke z cieplego domu na ulice, jest dobry.
Kiedy ojciec dzwoni po znajomych by nie dali synowi dobrze platnej pracy, "niech ciezko tyra"(jak mowi), jest dobry.
A kto jest zly? Zly jest inny syn. Syn rowniez wyrzucony, ale za bunt ktorego przyczyna moglo byc wypowiedzenie slow "Cos tu nie gra!".
Tlumaczenie dobroci Boga jest oczywiscie oparte na glebokich studiach, przeprowadzonych wylacznie przez zwolennikow dobroci.
Dla katolikow "ciezkiego kalibru" wyjasnie, tu chodzi o Adama i Ewe.

Jakoś nie skojarzyłem Adama i Ewy z tym dramatem jaki przedstawiłeś. No ale widocznie każdy widzi to co chce, nie to co jest napisane.

Dural, poczułem się głupi, bo też dopiero na końcu zrozumiałem, że chodzi o Adama i Ewę - gdy napisałeś wprost xD

Nic w tym dziwnego! Od pewnego czasu frater jest mym Nauczycielem. Trzymam (staram sie) sie stylu.