Epikurosie, od wierzących nie otrzymasz innej odpowiedzi jak to że, suma summarum osiągnąłeś (ten przykładowy zdany egzamin) dzięki Bogu.

Ja sądzę że udało Ci się ponieważ nauczyłeś się i dziękować możesz jedynie sobie.

Oni wierzą w Boga, ja i wydaje mi się że i Ty wierzymy w człowieka - i to jest chyba najkrótsza odpowiedź na pytanie które postawiłeś.

Wierzący nie udowodnią mi że to dzięki Bogu poradziłem sobie z jakimś problemem, z kolei ja im nie udowodnię że się mylą.

Kwestia wiary.

Lot Orła rozumiem że opierasz się i na mojej wypowiedzi?

Wierzycie w człowieka.. pięknie, tyle że człowiek sam jest bardzo słaby i w wielu sytuacjach takich jak choroba, śmierć, jakieś nieszczęście wiara w Boga wzmacnia i daje nadzieję, wtedy gdy "po ludzku" już nic nie można zrobić. I to jest piękne, inaczej jaki byłby sens żeby męczyć się z tym życiem tu na ziemi..skoro nic tam dalej nie ma. Jeśli ktoś jest bardzo chory np całe życie i to zycie wydaje sie nie do zniesienia dla innych to jaki to miałoby sens. Stąd wasze pytania o sens cierpienia. Natomiast jesli istnieje życie wieczne to ten ziemski etap jest tylko maleńką jego częścią.I warto go przezyc i zniesć zeby pójść dalej.

Na Twojej i innych.

WIST ja to doskonalę rozumie,żyje już trochę na tym świecie i też miałem wiele sytuacji kiedy udało mi się coś zrobić,co z góry było prawie niemożliwe,a były tez takie że wydawały się pestką ,a niestety nie udało się ich zrealizować i teraz ja jako nie wierzący nie mam do nikogo pretensji bo wiadomo...,a ty jako katolik zdałeś egzamin z Bożą pomocą,a gdybyś go nie zdał to też za Jego pomocą?przepraszam powtarzam słowa poprzedników ale już wcześniej chciałem je napisać.

Mam teraz pytanie do katolików ,gdyby przyszedł taki dzień że prawda wyszła by na świat że nie ma Boga i Ktoś byłby w stanie to udowodnić,co wtedy??,proszę nie pisać że takie zdarzenie nie może zaistnieć ,bo tego nikt z nas nie wie.Za chwilę ktoś na pewno zada mi odwrotne pytanie co ja bym zrobił gdyby były dowody na istnienie Boga,odpowiadam:Gdyby była taka możliwość spytał bym po co? zbudował ten świat,taki świat, nie pisze tu o wojnach bólu i cierpieniu,tylko konstrukcja rodzimy się i umieramy.

No to ja tak nie napisałem...


Pytanie jest doprawdy dziwne, niezdać egzaminu z pomocą Boga Ale ja nie pisąłem o egzaminie, tylko pisaniu pracy
No ale rozumiem, chodzi o to że jak zdam to dzięki Bogu, a jak nie zdam to "taka była wola boża". Otóż ja nie uważam aby każda bzdurka, czy nawet troche wazniejsza rzecz działa się z bezpośrednim i mocny zaangoażowaniem Boga, aby każde niepowodzenie tez było jakimś Jego planem. Wierzę że Bóg wspiera mnie, udzielił mi pomocy.

Co by było gdybym miał pewność że Boga nie ma? To dość proste, zapewne przestałbym wierzyć.

Co by było gdybym miał pewność że Boga nie ma? To dość proste, zapewne przestałbym wierzyć.[/quote]

Ok podtrzymujmy dalej ta hipotezę że Boga niema i zostało to udowodnione.I o co mi chodzi,sytuacja że to ja jestem katolikiem,opowiadam o Bogu i jego miłości do ludzi,bronie go przed ateistami,ogólnie całe moje życie to Bóg(nie wiem jak to dokładnie ująć ale myślę że katolicy zrozumieją) i nagle dowiaduje się że to wszystko nie prawda,tak myślę że taka informacja mogła by przewrócić mój świat do góry nogami(chciałem napisać coś bardziej odpowiedniego do tej sytuacji ale się powstrzymałem)

WIST teraz to ja mam wrażenie że nie chcesz rozmawiać,dla przypomnienia sprawa (deja vu )

I teraz ja jako ateista w sytuacji(dalej hipoteza) że niema Boga,cieszę się tylko że poznałem prawdę,nie jest to żaden mój triumf.Jeśli było by odwrotnie,okazało by się że jest Bóg,co bym zrobił opisałem to wyżej

W dużej mierze tak, niejeden by dowód odrzucił, inni załamali by się, jeszcze inni postanowiliby bronić tego co mogą czyli zasad etycznych odrzucając wiarę. Tylko co to miało dowieść?

Śmierć jest dla chrześcijan tylko przejściem do życia wiecznego. Więc my nie wierzymy w śmierć, tylko w życie.
A teistom polecam analizę Zakładu Pascala:
"Pascal rozpatrzył dwa proste przypadki dotyczące istnienia Boga:
* Bóg istnieje i nagradza za wiarę życiem wiecznym.
* Bóg nie istnieje i nie istnieje życie wieczne.
Człowiek może wierzyć lub nie wierzyć w istnienie Boga. Jeśli wierzy, to traci życie doczesne (na rzecz modlitw i czynienia dobra) i otrzymuje życie wieczne, ale tylko w pierwszym przypadku. Jeśli nie wierzy, to zatrzymuje życie doczesne i traci życie wieczne. Pascal wywnioskował, że wiara bardziej się opłaca, ponieważ ryzykujemy tylko czas życia, który jest zazwyczaj krótki (człowiek żyje średnio około 70 lat), a nagrodą może być życie wieczne."
Wydaje się to dosyć logiczne. Wydaje mi się również, że wybierając wiarę nie musimy konieczne stracić życia doczesnego. Modlitwa nie boli a pomoc bliźnim przynosi radość.
Nie wybrałem życia z Kościołem z uwagi na ten zakład, ale wydaje się być dosyć interesujący.

mazli jakbyś miał 2 złote i był głodny to kupiłbyś sobie kilka bułek czy kupon lotto w celu możliwości zdobycia o wiele lepszego jedzenia?

Epikuros..wybralibysmy zapewne to pierwsze bo to jest myślenie czysto fizyczne i ziemskie. Ale jesli chodzi o sprawy mniej przyziemne czyli np wybor miedzy dobrem a złem, miedzy tym zeby kupic coś dla siebie lub dla kogos kto obok nas jest np głodny, lub wybor miedzy zyciem swoim a kogos kogo mozemy uratowac..to wybor jest jednoznaczny, tak jak wlasnie miedzy zyciem ziemskim a wiecznym

Zakład Pascala jest bez sensu i osobiście podejrzewam, że Pascal nie brał go poważnie.
Brzmi on: nie wierząc ryzykuję wieczne potępienie. wierząc: niewiele poświęcam a mam szansę na wieczną szczęśliwość. Warto więc poświęcić tę godzinę w tygodniu na mszę: bo inwestycja niewielka a nagroda - choć może nieprawdopodobna - to olbrzymia.
Dlaczego ten sposób rozumowania jest bez sensu?

Po pierwsze - trudno przypuszczać, by Boga usatysfakcjonowała taka wiara z rozsądku i wyrachowania, więc udawanie nic tu nie zmieni.

Dalej - istnieje wiele mało prawdopodobnych rzeczy (właściwie nieskończenie wiele), które w takim razie należałoby też uwzględnić: smoki (lepiej odkładajmy dziewice, bo może jednak nagle się zjawią i jak ich nie dostaną, to spalą miasta), ufoludki (śpijmy w hełmach z aluminium, bo a nóż czytają nasze myśli i przygotowują najazd), strzygi (radzę wam, zostawiajcie co wieczór w ogrodzie kawałek kurczaka czy schabowego, bo kiedys się z głodu wścieknie) itd... Mazli - czy konsekwentnie robisz to wszystko? Nie? To czemu zakład Pascala tu ci akurat obojętnieje?

I na koniec pytanie zasadnicze: w którego Boga należałoby na wszelki wypadek uwierzyć? Jezusa, Jahwe, Allacha, ale może Thora, Re, Manitou, Światowida, Trygława i Swaroga, Latającego Potwora Spaghetti, Zeusa and co. itd? Istnieje jakoś 10 tysięcy systemów wierzeń, generalnie w wiekszości się zupełnie wykluczających. w wielu religiach jest 'zapis antykonkurencyjny' (przypomnij sobie pierwsze przykazanie) więc - paradoksalnie - niewierzący popełni o jeden grzech mniej od Ciebie w razie bardzo prawdopodobnego nietrafnego wyboru religii. I dlatego argumentacja z zakładu Pascala jest zdrowo chybiona.

Acro juz pisalismy o tym, ktory Bog jest tym dobrym. Tzn ze chodzi o wiare a nie o imie Boga. A poza tym Twój podpis jest bardzo mądry! Przemyśl go zwłąszcza końcówkę..

Wiara to coś więcej niż godzina w tygodniu na mszy. Ale to nie problem ateisty wyliczać co trzeba zrobić i ile czasu poświęcić, aby stwierdzić że wierzy i liczyć na nagrodę.

Pisałem wcześniej, że zakład jest interesujący, a nie że Pascal jest dla mnie fundamentem i że gdyby nie jego zakład nie wierzyłbym w Boga.

A widziałeś kiedyś swój rozum? A widziałeś kiedyś swoje uczucia? A widziałeś kiedyś prawdę. A fałsz? A widziałeś kiedyś strach? Przecież istnieją. Twoją wypowiedź rozumiem jako zrównanie wiary w Boga z wiarą np. w smoka czy ufo.

Wystarczy wierzyć w boga, którego imię to MIŁÓSĆ. Może mieć też na imię traktowanie innych tak jak samego siebie. Może nazywać się Dobro. Możemy go nazywać Stwórcą, Ojcem. Zakładając, że Bóg istnieje aż tak ważne jest Jego imię?

apropo zakładu Pascala, to już w temacie o nim został całkowicie zmiazdzony, wiec prosze się nie osmieszac i go nie przyowływać jako jakikolwiek argument w dyskusji.

@Anna27


To strasznie subiektywne, mętne i zawiłe. Bo człowiek dorosły sam jest bardzo silny i jeżeli chce i ma pozytywne myśli, potrafi poradzić sobie z każdym nieszczęściem bez potrzeby odwoływania się do sił wyższych czy innych wymyślonych przyjaciół. I to jest piękne, bo jaki byłby sens życia, gdybym wiedział, ze jako dziecko na pewno pójde do nieba? nic tylko robić dzieci i je zabijać


wybór między swoim życiem a kogoś, kogo możemy uratowac jest jednoznaczy? Czyli, że raczej nikt nie chce oddawać swojego życia za kogoś nieznajomego? Czy chodziło Ci, że wszyscy się garną by umrzeć?